Βαθμολογικές εμπειρίες: Οι μετεξεταστέοι

Οι μετεξεταστέοι (μεταξεταστέοι στον προφορικό λόγο) είναι πάντα μια δύσκολη κατάσταση. Στα περισσότερα χρόνια που ήμουν στα σχολεία είχαμε τέτοιους. Και με εξαίρεση κάποια ενδιάμεσα χρόνια, οι εξετάσεις τους ήταν τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Το αν και ποιοι μένουν μετεξεταστέοι αλλάξει κάθε λίγο, ανάλογα με τις εμπνεύσεις του υπουργείου κάθε φορά, αλλά δεν θ' ασχοληθώ μ' αυτό αλλά με τους μαθητές.

Το καθεστώς των μετεξεταστέων υπάρχει από όταν ήμουν μαθητής. Συμμαθητής μου που έμεινε μετεξεταστέος στην Γ' λυκείου δεν μπορούσε να συμμετάσχει στις εισαγωγικές εξετάσεις εκείνης της χρονιάς. Παρόμοια κατάσταση υπάρχει μέχρι σήμερα. Όμως κάποιες κακές εμπειρίες με έκαναν να μην αφήνω μαθητές. Ειδικά όταν τον Σεπτέμβρη δεν θα ήμουν εγώ που θα έκανα την εξέταση (π.χ. γιατί ήμουν αναπληρωτής, άρα το νωρίτερο που θα ξεκίναγα θα ήταν με τον αγιασμό, όταν οι εξετάσεις θα είχαν τελειώσει, είτε γιατί θα έπαιρνα μετάθεση, απόσπαση κλπ). Αυτό το αποφάσισα από πολύ νωρίς, με τα χρόνια διαπίστωσα ότι όλη η διαδικασία είναι κοροϊδία κι έτσι σταμάτησα ν' αφήνω μαθητές γενικά.

Οι επαναληπτικές εξετάσεις γίνονταν σε δυο φάσεις, την ίδια μέρα. Μια προφορική εξέταση και μια γραπτή. Στην προφορική ρώταγες ό,τι ήθελες (και βαθμολογούσες όπως ήθελες). Στη γραπτή έδινες συγκεκριμένα θέματα, έπαιρνες τα γραπτά και τα βαθμολογούσες. Η συνήθης πρακτική ήταν στα προφορικά να εξετάζεις και να συζητάς τα θέματα που είχες ετοιμάσει για τα γραπτά, με την ελπίδα πως ο μαθητής κάτι θα θυμόταν απ' όλη τη συζήτηση αμέσως μετά. Αστειότητες δηλαδή, εξέταση είν' αυτή.

Απ' τα πρώτα χρόνια μου, κάποιοι απ' τους μαθητές μου έμεναν μετεξεταστέοι. Επειδή ήμουν αναπληρωτής δεν μάθαινα τι γινόταν αργότερα. Μέχρι που σπάει ο διάολος το ποδάρι του και πάω τον Σεπτέμβρη στο ίδιο σχολείο που ήμουνα τον Ιούνη. Και βρίσκω να έχουν περάσει όλοι οι μαθητές που είχα αφήσει. Όλοι, εκτός από δυο κορίτσια. Η μια δεν πήγε να δώσει, άρα δίκαια. Η άλλη όμως, η Νικούλα; Που ήταν ήδη δυο χρονιές στην ίδια τάξη; Γιατί αυτή να έμενε και τρίτη χρονιά; Πόσο χειρότερη ήταν απ' τους άλλους (που δεν ήταν, υπήρχαν και χειρότερα).

Ήξερα πως τις εξετάσεις τις έκανε ο συνάδελφος του γυμνασίου. Έτσι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν δεν υπάρχει την εποχή εκείνη συνάδελφος της ειδικότητας, στέλνεται για τις εξετάσεις συνάδελφος από κοντινό σχολείο. Δεν ξέρω για την εποχή εκείνη, αλλά αργότερα οι εξετάσεις του Σεπτεμβρίου γίνονταν από επιτροπή. Σ' αυτήν, πρώτο λόγο είχε ο εκπαιδευτικός της ειδικότητας κι αν ήταν και οι δυο τότε ο καθένας για τους μαθητές που είχε τον προηγούμενο χρόνο. Συζητώντας μαθαίνω πως ο συγκεκριμένος συνάδελφος έκανε μαθήματα στους μετεξεταστέους που είχ' αφήσει εγώ. Όλοι είχαν πάει σ' αυτόν (ήξεραν ότι κατά πάσα βεβαιότητα, αυτός θα τους εξέταζε). Όλοι, εκτός απ' τη Νικούλα. Οπότε και τους πέρασε όλους. Όλους εκτός απ' τη Νικούλα.

Αυτό με ενόχλησε πάρα πολύ. Το θεώρησα ανήθικο κι έτσι πήρα την απόφαση που έλεγα, να μην αφήνω αν δεν θα τους εξετάσω εγώ. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ανακοινώνεται στους μαθητές. Αλλά το είπα στο γραφείο σε συζήτηση με συναδέλφους (χωρίς να περιγράψω το περιστατικό). Μετά από μερικές μέρες συναντιόμαστε με τον συγκεκριμένο σ' ένα σουπερμάρκετ και μου λέει μισοαστεία - μισοσοβαρά (δηλαδή πολύ σοβαρά, αλλά τέλος πάντων): "Αλήθεια δεν θ' αφήσεις κανέναν για Σεπτέμβρη;" "Ε, ναι, αφού το είπα" "Κι εγώ τι θα κάνω το καλοκαίρι;" Ακόμα κι αν υπήρχε μια περίπτωση ν' αφήσω κάποιον, μετά απ' αυτό, τέρμα, κόπηκε.

Μερικά χρόνια αργότερα ανήκω οργανικά σ' ένα σχολείο αλλά υπηρετώ σ' ένα άλλο. Τον επόμενο χρόνο οι αποσπάσεις καθυστερούν μέχρι να γίνουν οι εξετάσεις του Σεπτέμβρη και μόνο μετά να πάμε στις νέες θέσεις (ουσιαστικά κυνηγάμε την ουρά μας, αφού και στο καινούριο θα μας περιμένουν για να εξετάσουμε τους εκεί μετεξεταστέους). Στο σχολείο της οργανικής είμαστε 5 μαθηματικοί, εγώ μάλιστα είμαι υπεράριθμος αλλά είμαι μόνος μου οι άλλοι είναι σε άλλα μέρη (με θέσεις ευθύνης κλπ). Έτσι πρέπει μόνος μου να εξετάσω αυτούς που άφησαν οι προηγούμενοι τον Ιούνη. Μιας και χρειάζεται επιτροπή με βάζουν μαζί με μια χημικό. Αυτή στα δικά μου μαθήματα κι εγώ στα δικά της.

Το σχολείο μεγάλο, 420 μαθητές είχε τον προηγούμενο χρόνο κι απ' αυτούς στα μαθηματικά παραπέμφθηκαν οι 105 (ποσοστό 25% ακριβώς). Τρείς τάξεις με 40 + 40 + 25 περίπου μαθητές. Πώς τους εξετάζεις τόσους; Και προφανώς όχι σε μια αίθουσα να γράψουν. Τελικά πέρασαν οι 98 αν θυμάμαι καλά. Κι όλοι "με το σπαθί τους", όλοι έγραψαν έναν αξιοπρεπή βαθμό κι όποιος ήθελε να ελέγξει θα έβλεπε πως τα γραπτά είχαν πάρει βαθμό αντίστοιχο με αυτά που περιείχαν. Πώς έγιν' αυτό; Με τον τρόπο που λέγαμε παραπάνω. Στα προφορικά συζητάμε τα θέματα των γραπτών (συν κάτι παραπάνω από μένα, αλλιώς πώς θα εξέταζα τόσα άτομα που δεν ήξερα καθόλου τι έκαναν, είπαμε χρειάζεται και μια διαβάθμιση). Μετά πρέπει να τα απαντήσουν. Ό,τι θυμούνται. Και μιας και όλοι θέλουν να περάσουν, τη στιγμή εκείνη έδιναν τόση προσοχή όση δεν είχαν δώσει όλη την προηγούμενη χρονιά.

Τότε γιατί δεν πέρασαν όλοι; Γιατί κάποιοι έμειναν (κι όταν λέμε έμειναν, εννοούμε στην ίδια τάξη); Πρώτα κάποιο δεν ήρθαν. Πάντα υπάρχει διαρροή τον Σεπτέμβρη. Αλλά 4 απ' τους υπόλοιπους δεν ήθελαν να περάσουν. Όλοι της Γ'. Έχει αρχίσει η προφορική εξέταση κι αυτοί λείπουν. Κάποια στιγμή εμφανίζονται στην πόρτα.
- Τι έγινε παιδιά; Πού ήσασταν, γιατί αργήσατε;
- Έλα ρε δάσκαλε, κούλαρε. Τι θέλεις, δεν ήρθαμε; Γιατί μας ζαλίζεις;
Πρώτη κακή εικόνα. Μπαίνουν στην αίθουσα, κάθονται κάπου στο βάθος κι αρχίζουν ψιλοκουβεντούλα. Με γράφουν κανονικά. Προφανώς ο προφορικός βαθμός αντικατοπτρίζει τόσο την άγνοια όσο και την αδιαφορία τους (έτσι προβλέπεται).

Μοιράζω τα θέματα, κάποιο άλλοι συνάδελφοι επιτηρούν και κάποια στιγμή τα μαζεύω. Οι συγκεκριμένοι δεν έχουν γράψει πάνω από 2. Εν τω μεταξύ όπως είπα ήμασταν με τη συναδέλφισσα τη χημικό. Αλλά ο καθένας έκανε τη δουλειά του στο μάθημά του και μόνο υπογραφές βάζαμε στην πράξη. Κι εκεί που της πάω τις καταστάσεις μου λέει "κάνε ό,τι θέλεις, πέρνα όποιον νομίζεις, μόνο τους τάδε θα σε παρακαλούσα αν δεν έχουν γράψει, μην τους περάσεις". Και ποιοι ήταν αυτοί οι τάδε; Θέλει και ρώτημα; Η τετράδα που λέγαμε. Της είπα τα καθέκαστα (όπως επίσης και ότι οι βαθμοί που έβαλα ήταν όλοι αντικειμενικοί) και μείναμε όλοι ευχαριστημένοι...