Τα κομματικά μου

Είναι γνωστό στους περισσότερους η πολιτική μου θέση και άποψη. Αλλά κάπου έχει την αξία της κι η ιστορική αναδρομή. Κι η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά. Από τα μικρά μου χρόνια. Η πρώτη λέξη που έμαθα να διαβάζω και να γράφω ήταν ΕΔΑ. Πήγαινα στο καφενείο που πήγαινε ο πατέρας μου ή ο παππούς μου και μ' έβαζαν να το γράφω στη πλάκα (με το κοντύλι) που σημείωναν τους πόντους από τα χαρτιά. Αλλά εκτός από το να γράφω αυτά τα γράμματα εκτός από να τα διαβάζω τι σήμαιναν αυτά τα τρία γράμματα; Τόχα μάθε κι αυτό. Όχι το Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά. Αυτό δεν έλεγε κάτι. Αλλά το περιεχόμενο, το μήνυμα. "Να τρων σοκολάτες και τα φτωχά τα μωρά" (μωρά στο χωριό λέμε τα παιδιά, σε όποια ηλικία). Δηλαδή ίσες δυνατότητες για όλους, μ' ένα τρόπο κατανοητό για την τότε ηλικία μου. Θυμάμαι και μια συγκέντρωση της ΕΔΑ σ' ένα καφενείο! Κι ύστερα ήρθε η χούντα.

Στη χούντα προφανώς δεν υπήρχε καμιά δραστηριότητα. Βέβαια, ο πατέρας μου είχε τις μικροπεριπέτειές του, προσπαθούσε να είναι σε επαφή με την πραγματικότητα ακούγοντας ξένους ραδιοφωνικούς σταθμούς, η δική μου ηλικία μάλλον μικρή κι έτσι δεν υπήρξε κάτι το ιδιαίτερο. Μέχρι την επιστράτευση. Που λειτούργησε καταλυτικά κι από κει και πέρα παρακολουθούσα τα πολιτικά πράγματα προσεκτικά. Το καλοκαίρι του 74 στο χωριό ήμουν αυτός που συντόνιζα τα ραδιόφωνα των καφενείων σε ξένους σταθμούς (τότε βρήκα το Παρίσι και την Πράγα) για να μάθουμε νέα.

Τις πρώτες μέρες μετά τη μεταπολίτευση κυκλοφόρησε η Αυγή κι άρχισε να έρχεται στο σπίτι. Κάποια στιγμή βγήκε η Νέα Ελλάδα, βδομαδιάτικη ήταν, εφημερίδα του ΚΚΕ που ακόμα ήταν στην παρανομία. Τον Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε ο Ριζοσπάστης οπότε σταμάτησε η Νέα Ελλάδα. Όλες μπήκαν στο σπίτι για λίγο αλλά η Αυγή ήταν αυτή που έμεινε.

Εγώ δεν ήμουν ευχαριστημένος μαζί της. Ο κύριος λόγος; Το ότι έγραφε ΚΚΕεξ. Το να λέει ένα αριστερό έντυπο ένα άλλο κόμμα με το επίθεμα "Εξωτερικού" δεν μου καθόταν καθόλου. Πέρα από την εκμετάλλευσή του από την αντίθετη ιδεολογία (ΝΔ). Το ΠΑΣΟΚ κι η ΕΚ-ΝΔ (ποιος θυμάται τα ακρωνύμια αυτά, ε; ) να το λένε με το όνομα που το ίδιο είχε διαλέξει αλλά η Αυγή και το ΚΚΕεσ να επιμένει. Βέβαια, στις εκλογές κατέβηκαν μαζί σαν Ενιαία Αριστερά (το αστείο είναι πως η ΕΑ προέκυψε σαν συνεργασία της ΕΔΑ με το ΚΚΕ και της ΕΔΑ με το ΚΚΕεσ αλλά όχι τα δυο ΚΚ μεταξύ τους). Και στο χωριό έφεραν ψηφοδέλτια στον πατέρα μου με σταυρό στον υποψήφιο του ΚΚΕ αλλά εκείνος μοίρασε άλλα με υποψήφιο που ήταν και πριν την χούντα και τον ήξερε (τις εσωτερικές διαφορές δεν τις είχε πάρει χαμπάρι - επέμενε πως είναι με τον Ηλιού που ήξερε). Το θέμα είναι πως η ΕΑ βγήκε πρώτη στο χωριό με γύρω στο 40% κάτι που έκανε εντύπωση (δεν ξανάγινε).

Μιας και με την Αυγή δεν ήμουν ευχαριστημένος εγώ στράφηκα προς την Αθηναϊκή και από το καλοκαίρι του 75 στην Ελευθεροτυπία. Εντάξει, δεν ήμουν και καθημερινός αναγνώστης, αλλά κάπου τις προτιμούσα. Μάλιστα το καλοκαίρι του 76 η τελευταία άρχιζε να βάζει θέματα για τις εισαγωγικές και ζήτησα απ' τον πατέρα μου να αγοράζουμε αυτήν αλλά εκείνος με αποστόμωσε: "Εγώ μπάρεμ θα παίρνω την Αυγή".

Το καλοκαίρι του 76 στο μικρό διάστημα που ήμουνα για φροντιστήριο στην Αθήνα ήρθα σε επαφή με διάφορες αριστερές οργανώσεις. Από την Ελευθεροτυπία είχα μάθει ήδη για τον κατακερματισμό του αριστερού χώρου σε διάφορες ομάδες. Κάπου με τράβηξαν τα γραπτά των τροτσκιστών χωρίς να με ικανοποιήσουν. Σ' αντίθεση με του ΚΚΕ που μ' έβρισκαν κατά πολύ σύμφωνο. Έτσι όταν ο Βασίλης τον Οκτώβρη μου πρότεινε να στήσουμε μια οργάνωση της ΚΝΕ ήμουν έτοιμος.

Φτάνοντας στην Εστία, η Δέσποινα που συνάντησα στην αρχή είχε στο πέτο μια καρφίτσα με τον Λένιν. Κι εγώ ήμουν επιφυλακτικός μαζί της. Γιατί ξέροντας πως υπάρχουν πολλές αριστερές ομάδες, σε ποια απ' όλες ήταν αυτή (μετά κατάλαβα πως τον Λένιν δεν θα τον είχε καμιά από τις άλλες). Κι ενώ περιμένουμε με τον πατέρα μου να φανεί ο Φώτης κι είμαστε αραγμένοι σε κάτι πολυθρόνες κάνοντας μια βόλτα τη βλέπω στο τραπεζάκι του Ριζοσπάστη. Εκεί πήγ' η ψυχή μου στη θέση της. Κι αφού κατάλαβε πως ήμουνα της δικής της παράταξης η βοήθειά της ήταν ακόμα πιο ζεστή 😀.

Τις μέρες που έμεινα στο δωμάτιο του Φώτη δεν είχα τι να κάνω, τα μαθήματα θ' άρχιζαν από Νοέμβρη. Έτσι γέμιζα τη μέρα μου με δουλειά στο ΚΚΕ, ήταν και προεκλογική περίοδος. Την Κυριακή είχε εξόρμηση για πούλημα Ριζοσπάστη. Δεν την ήξερα τη διαδικασία κι έτσι με πήρε μαζί της η Αριστέα κι έκανα την πρώτη μου εκδρομή στο Νησί (θεωρώντας το πιο ασφαλές - μην πέσουμε κατευθείαν στα δύσκολα). Κι έμαθα και πώς γίνεται η κυριακάτικη πώληση του Ρ. και πώς γίνεται η αφισοκόλληση κι ένα σωρό άλλα πρακτικά ζητήματα.

Είπαμε ήταν χρονιά εκλογών κι έτσι λίγες μέρες μετά που άρχισαν τα μαθήματα σταμάτησαν για μια βδομάδα για τις εκλογές. Φεύγω κι εγώ για τη Μυτιλήνη (πρώτη χρονιά σε κάθε διακοπές γύριζα πίσω, μετά μόνο στις μεγάλες). Πριν χωρίσουμε με τον πατέρα μου είχαμε συζητήσει αρκετά για τα κόμματά μας. Εκείνος υποστήριζε τη Συμμαχία (που συμμετείχε η ΕΔΑ) κι εγώ το ΚΚΕ. Με τα πολλά μου είχε κάνει την παραχώρηση πως δεν θα έκανε προπαγάνδα για τη Συμμαχία. Κι ήταν κέρδος για μένα μιας και όπως έλεγα παραπάνω είχε σοβαρή παρέμβαση στο χωριό. Κι οποία έκπληξη όταν πήγα στο χωριό και τον βρήκα να μοιράζει ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Δεν μου τόχε πει, αλλά άλλαξε άποψη στο μεσοδιάστημα. Αιτία ήταν ο τρόπος διανομής τηλεοπτικού χρόνου από την κυβέρνηση. Η Συμμαχία είχε πάρει χρόνο αλλά το ΚΚΕ όχι (με το πρόσχημα πως ήταν όλοι μαζί στη βουλή). Κι η αντίδρασή του ήταν πως αυτούς που φοβούνται τους αποκλείουν, άρα μαζί τους!

Γυρίζοντας στα Γιάννενα ασχολήθηκα με τα μαθήματα αλλά και με τις φοιτητικές εκλογές (που έγιναν στα μέσα του Γενάρη του 78). Κι ασχολήθηκα τόσο πολύ που όταν πάγωσε η λίμνη των Ιωαννίνων δεν κατέβηκα να τη δω. Βασικά νόμιζα πως αυτό θα γινόταν κι άλλη φορά. Σιγά και μην...

Στα χρόνια που ήμουνα στα Γιάννενα οι συμφοιτητές μου με ήξεραν σαν Κνίτη αν και οι παρέες μου ήταν και πιο έξω. Όταν έφυγα συνέχισα να είμαι μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ αργότερα μέχρι το 90. Όταν ο Φαράκος δήλωνε πως δεν ήξερε τι γινόταν με τα οικονομικά του κόμματος (κι ας ήταν μεγαλοστέλεχος όλα τα χρόνια και γραμματέας τους στο τέλος) αλλά πολύ περισσότερο όταν ο Γκορμπατσόφ παραιτήθηκε από γραμματέας και με την αμέσως επόμενη απόφασή του έβγαλε παράνομο το κόμμα στο οποίο μέχρι μια στιγμή πριν ήταν ηγέτης ήταν γεγονότα που μ' έκαναν να απομακρυνθώ απ' την οργανωμένη ζωή.