Πανεπιστημιούπολη

Περί πανεπιστημίου μέρος τελευταίο για να τελειώνουμε με τα κτιριολογικά. Όπως έλεγα στο προηγούμενο, το πανεπιστήμιο την εποχή που πήγα εγώ ήταν μοιρασμένο σε πολλά και διάφορα σημεία της πόλης. Κάτι καθόλου καλό αφού κάθε σύγχρονο πανεπιστήμιο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει και μια πανεπιστημιούπολη γύρω του. Να είναι δηλαδή μαζεμένο σ' ένα μέρος και γύρω του να έχει τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για τους φοιτητές του (εργαστήρια, νοσοκομεία, εστίες, χώρους άθλησης κλπ). Οπότε και για το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είχε από πολύ νωρίς βρεθεί χώρος για την δημιουργία πανεπιστημιούπολης.

Ήταν στην περιοχή που υπήρχε ένα μοναστήρι, η μονή Δουρούτης κι έτσι Δουρούτη λέγαμε (και λένε και σήμερα) την περιοχή που (θα) φτιαχνότανε η πανεπιστημιούπολη.

Εγώ πήγα κάποια στιγμή μέχρις εκεί να δω πώς είναι η περίφημη πανεπιστημιούπολη που όλα την ακούγαμε αλλά δεν την βλέπαμε. Μάλλον με το ποδήλατο πρέπει να πήγα, την εποχή εκείνη δεν υπήρχε συγκοινωνία από την πόλη. Και τι να έκανε δηλαδή να έφτανε μέχρις εκεί αφού το μόνο που υπήρχε ήταν κοπάδια με πρόβατα που βόσκανε ένα γύρω.

Οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι εκτός από ένα που ήταν στρωμένος με άσφαλτο. Εκεί συνάντησα και τους βοσκούς που είχαν τα κοπάδια τους. Ωραίοι τύποι.

Ενδιάμεσα οι στάνες και τα μαντριά (σήμερα όλη αυτή η περιοχή έχει χτιστεί, κυρίως με σπίτια για νοίκιασμα σε φοιτητές.

Εκεί που πήγα είδα πως κάτι ετοιμαζότανε, υπήρχαν σχετικές πινακίδες που πρέπει να ήταν από πολύν καιρό εκεί γιατί είχαν μισοξεθωριάσει, χώρια που έγιναν και στόχος για εξάσκηση στη σκοποβολή!

Υπήρχε κι ένα κτίριο που αργότερα έμαθα πως αυτό ήταν το λεγόμενο μεταβατικό

Και λεγόταν μεταβατικό γιατί χτιζόταν για να δώσει μια ανάσα στο κτιριακό του πανεπιστημίου μέχρι να χτιστούν τα κανονικά κτίρια των σχολών.

Θα στέγαζε προσωρινά το μαθηματικό τμήμα (να μην πληρώνει στο Τιτάνια)

ενώ δίπλα είχε ξεκινήσει και το κτίριο της φιλοσοφικής σχολής.

Και μιας και είχε ξεκινήσει να λειτουργεί κι η Ιατρική σχολή, δίπλα από το χώρο ετοιμαζόταν να φτιαχτεί το (σημερινό) πανεπιστημιακό νοσοκομείο (ναι, εκεί που ήταν η κεραία του τοπικού πομπού της ΕΡΤ).

Το μόνο πράγμα από το πανεπιστήμιο που λειτουργούσε την εποχή εκείνη ήταν το τηλεσκόπιο της έδρας της αστρονομίας (που μάλλον αχρηστεύτηκε αργότερα όταν η περιοχή γέμισε με κόσμο και φώτα).

Στο μεταβατικό προχώρησαν οι εργασίες πολύ το 1980 γιατί εκεί αποφασίστηκε να εγκατασταθεί ο ηλεκτρονικός υπολογιστής του πανεπιστημίου, ένας Cyber της Control Data που ήταν με τερματικά με οθόνη και πληκτρολόγιο κι όχι μόνο εκτύπωση ούτε με διάτρητες κάρτες που ήταν μέχρι τότε ο τρόπος προγραμματισμού.

Υπήρχαν 20 τερματικά διαθέσιμα για τους φοιτητές σε μια αίθουσα δίπλα στην κεντρική μονάδα και ένα τερματικό στο γραφείο του κάθε καθηγητή και βοηθού στην πόλη. Κι επειδή η απόσταση ήταν μεγάλη, τα τερματικά στα γραφεία είχαν και μια τοπική μονάδα που μπορούσε να βοηθήσει για λίγο αν γινόταν διακοπή της σύνδεσης.

Ο προγραμματισμός γινόταν σε Φόρτραν (τουλάχιστον αυτήν μαθαίναμε εμείς κι αυτήν χρησιμοποιούσαμε). Η κεντρική μονάδα έπιανε ένα ολόκληρο δωμάτιο (με κλιματισμό) ενώ είχε και σκληρούς δίσκους 20ΜΒ ο καθένας που ήταν σαν να είχες 6 - 7 απ' τους μεγάλους δίσκους της εποχής, ο ένας πάνω στον άλλο και σε απόσταση κάνα δυο εκατοστά ο ένας απ' τον άλλον κι όλο αυτό μέσα σ' ένα γαλάζιο κέλυφος.

Όταν εγκαταστάθηκε ο υπολογιστής ξεκίνησε να πηγαίνει και λεωφορείο μέχρις εκεί. Το 14 που έκανε το δρομολόγιο δυο τρεις φορές τη μέρα προς Νεοχωρόπουλο (ένα χωριό που είχε σχεδόν ενωθεί με τα Γιάννενα και ήταν προς τη Δουρούτη. Ε, αποφασίστηκε αυτό το λεωφορείο να πηγαίνει και μέχρι το καινούριο κτίριο.

Το Σεπτέμβρη του 1983, όταν εγώ είχε πια φύγει, άρχισαν να γίνονται και μαθήματα στο μεταβατικό και να μεταφέρεται το τμήμα προς τα εκεί. Το πρόλαβε η Μαρία.