Φροντιστήριο και εξετάσεις

Η μάνα μου με τη θεία του φίλου μου στο βαπόρι πηγαίνοντας για τα θερινά φροντιστήρια

Αφού αποφοιτήσαμε απ' το Λύκειο, πολλοί κατευθυνθήκαμε ξανά για τα καλοκαιρινά φροντιστήρια. Στο βαπόρι βρεθήκαμε και γίναμε μια μεγάλη παρέα με μαθητές από τον Πολιχνίτο που κατέβαιναν κι αυτοί για τον ίδιο λόγο. Συνδετικός κρίκος η Κατερίνα, μια κοπέλα από κει που ήμασταν στο ίδιο τμήμα το προηγούμενο καλοκαίρι (και θα ξαναήμασταν κι αυτό). Φέτος θα έμενα μόνος μου σ' ένα υπόγειο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει ένας ξάδερφός μου μ' ένα φίλο του και το καλοκαίρι δεν το χρειαζόντουσαν. Μηδείας 9 (ναι, το θυμάμαι ακόμα) κοντά στην πλατεία Κολιάτσου.

Το φροντιστήριο ήταν το ίδιο με την προηγούμενη χρονιά. Εμείς που ήμασταν στο ίδιο φροντιστήριο και τις δυο χρονιές θεωρούμασταν οι καλοί του μαθητές και μας έβαλαν στο ίδιο τμήμα. Υποτίθεται ότι ξέραμε αυτά που είχαν διδαχτεί την προηγούμενη χρονιά και θα πηγαίναμε παραπέρα. Βασικά τα μαθήματα τα παρακολουθούσα για συντήρηση των γνώσεων που είχα ήδη, δεν έκανα πια το διάβασμα που έκανα μέχρι την προηγούμενη χρονιά. Κι έκοψα να παρακολουθώ τη χημεία γιατί αυτός που μας έκανε μάθημα ερχόταν να του λύσουμε τις ασκήσεις για να τις κάνει στα άλλα τμήματα. Και μιας κι η χημεία ήταν το δυνατό μου μάθημα (και όντως σ' αυτήν πήρα το μεγαλύτερο βαθμό) συνήθως εγώ του έλυνα την άσκηση. Μια, δυο τρεις, μετά εκείνη την ώρα έκανα καμιά βόλτα ένα γύρω.

Οι εξετάσεις άρχιζαν γύρω στις 20 Αυγούστου. Δίναμε δυο σετ, ένα για ΑΕΙ κι ένα για ΚΑΤΕΕ (δεν ήταν υποχρεωτικό να τα δώσεις και τα δυο, οι αρκετοί έδιναν μόνο για ΑΕΙ, λίγοι μόνο για ΚΑΤΕΕ). Τα ΚΑΤΕΕ ήταν οι πρόγονοι των ΤΕΙ, μόνο που τότε δεν ήταν κοινές οι εξετάσεις. Για τα ΑΕΙ το εξεταστικό κέντρο ήταν στον Πειραιά, στην Αφεντούλη. Εύκολη η μετακίνηση, έπαιρνα τον ηλεκτρικό απ' τον Άγιο Νικόλαο και κατέβαινα. Είχε βέβαια και κάποιο περπάτημα, αλλά δεν ήταν πρόβλημα αυτό, νέοι ήμασταν τότε, αντέχαν τα ποδάρια μας. Τότε εξεταστικά κέντρα υπήρχαν μόνο στις έδρες πανεπιστημίων. Τα θέματα τα έπαιρναν εκεί, γινόταν αναπαραγωγή σε τόσα αντίγραφα όσες οι αίθουσες και μετά με περιπολικά μεταφέρονταν στα εξεταστικά κέντρα. Προφανώς δεν είχε ο καθένας τη φωτοτυπία αλλά τα γράφαμε καθ' υπαγόρευση (μας διάβαζε δηλ. ένας καθηγητής τα θέματα κι εμείς τα γράφαμε στην κόλλα μας).

Καλά υπολόγιζα πως πήγα, περίμενα από 126 μέχρι 136 μονάδες ανάλογα πόσες θα έδινε ένα θέμα στη χημεία που το είχα λύσει λίγο μπακάλικα. 28 πήρα στη χημεία (στα 40) άρα 128 οι μονάδες. Είχα πέσει ακριβώς. Η αναλογία τότε για τον Πολυτεχνικό - Φυσικομαθηματικό κύκλο ήταν 1:4 δηλαδή πέρναγε ο ένας στους τέσσερις. Οι δυο κύκλοι είχαν ενωθεί την προηγούμενη χρονιά γιατί μέχρι τότε δίναμε τα ίδια μαθήματα κι ενώ από τα Πολυτεχνεία έμειναν έξω μαθητές που είχαν γράψει 140 - 150 μονάδες, στις φυσικομαθηματικές έμπαιναν άλλοι με 75 - 80 μόνο. Κι έτσι ενώθηκαν (κι ανέβηκαν οι βάσεις γύρω στο 120).

Για τα ΚΑΤΕΕ δίναμε στην Καλλιθέα, νομίζω κάπου στη Θησέως χαμηλά. Και το καταπληκτικό πως στο συγκεκριμένο συγκρότημα ήταν τρεις επιτηρητές παλιοί μου καθηγητές: Η Βουνάτσου που λέγαμε που είχε πάρει μετάθεση εκείνο το καλοκαίρι αλλά και το ζευγάρι Νικολάου - Ταξείδι που τους είχαμε για δυο τρία χρόνια κι είχαν φύγει ενάμιση χρόνο πριν. Κι απ' αυτούς μου πέφτει η Βουνάτσου στην αίθουσα που έγραφα κι εγώ. Πρέπει να ήταν στα μαθηματικά (αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς - πρέπει κι εκεί να δίναμε δυο μέρες, μια άλγεβρα και μια γεωμετρία - τριγωνομετρία). Οπότε με τη σιγουριά πως εγώ θα πέρναγα σε ΑΕΙ (άρα δεν θα μου χρειαζόταν η εξέταση αυτή) την πιάνω και της λέω πως εγώ θα λέω στους υπόλοιπους κι αυτή θα κάνει πως δεν βλέπει. Αντέδρασε γιατί θα ήταν κι ό άλλος επιτηρητής και δεν μπορούσε να κινδυνεύσει κάνοντας τα στραβά μάτια. Αλλά κάποιες σβήστρες με σχήματα και τύπους μετακινήθηκαν. Κι όταν ο συνεπιτηρητής της πήγε για καφέ κι έμεινε μόνη, βγήκε έξω απ' την πόρτα να κοιτάει τι γίνεται και προς τα έξω :)

Οι εξετάσεις στα ΚΑΤΕΕ τέλειωσαν στο δεύτερο μισό του Σεπτέμβρη. Τον Οκτώβρη έμαθα πως πέρασα στο Μαθηματικό Ιωαννίνων κι έτσι από κει πέρα ήμουν πια φοιτητής.