Τις μέρες της πρωτοχρονιάς αποφάσισα να πάω να βρω το γιο μου στο Βερολίνο. Καλά περάσαμε, κάναμε και κάποιες βόλτες ένα γύρω και τη βραδιά της αλλαγής του χρόνου μαζευτήκαμε με κάτι φίλους του στο σπίτι. Αφού φέτος απαγορευόταν η πώληση από καταστήματα λιανικής και η ρίψη πυροτεχνημάτων από ιδιώτες σε δημόσιους χώρους, δεν είχε νόημα να πάμε στο κέντρο να χαζέψουμε. Μιλάμε για τη Γερμανία όπου η παράδοση θέλει η υποδοχή του νέου χρόνου να γίνεται με μαζική ρίψη πυροτεχνημάτων από τους ιδιώτες κι όχι κεντρικά από τους δήμους. Και λίγα λεπτά πριν τις δώδεκα βγήκαμε στο μπαλκόνι και τραβήξαμε διάφορα βιντεάκια. Κι αυτό που βλέπετε στο παραπάνω βίντεο δεν είναι πυροτεχνήματα. Είναι οφθαλμαπάτη. Πυροτεχνήματα είναι αυτά στο επόμενο.
Αυτό ήταν στην υποδοχή του 2020. Ήμασταν πάλι εκεί και είχαμε κατέβει στο κέντρο για χάζι. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα τι εννοώ πως ο καθένας ανάβει αυτά που θέλει (όχι χωρίς κινδύνους πάντα).
Φέτος λοιπόν τα καταστήματα λιανικού εμπορίου δεν πουλούσαν, δεν ήταν να προμηθευτεί ο καθένας την πραμάτεια που ήθελε. Υπήρχαν κάποια μαγαζιά που ήταν εξειδικευμένα και μπορούσες να στηθείς στην ουρά και να πάρεις. Δεν ξέρω με ποιες προϋποθέσεις, πάντως το βράδυ έγινε ένας μικρός χαμός όπως καταλαβαίνετε. Δοκιμαστικές πέφτανε από νωρίς (όπως συνήθως, όπως γίνεται και σε μας το Μεγάλο Σάββατο). Κι όσο πλησίαζαν τα μεσάνυχτα τα μπαμ μπουμ πύκνωναν. Βγήκαμε στο μπαλκόνι γύρω στις παρά δέκα. Γινόταν τέτοιος χαμός που μείναμε να χαζεύουμε για ένα μισάωρο. Βοηθούσε κι ο καιρός που ήταν γύρω στους 10 βαθμούς εκείνη την ώρα - μπορεί να ψιλοέβρεχε και λίγο αλλά το μπαλκόνι ήταν σκεπαστό και δεν μας ένοιαζε.
Την επόμενη μέρα τα σημάδια ήταν φανερά στους δρόμους (δεν βγαίνουν να καθαρίσουν πρωτοχρονιάτικα). Πακέτα μεγάλα (και μικρά) και μπουκάλια από σαμπάνιες (δεν έβλεπες από μπίρες, όχι γιατί δεν καταναλώθηκαν, αλλά τα μπουκάλια της μπίρας επιστρέφονται στα μαγαζιά έναντι αντιτίμου :) ) υπήρχαν στα σταυροδρόμια και τα ανοίγματα γενικά.
Ερώτηση: Πού βρέθηκαν όλ' αυτά τα πυροτεχνήματα. Απάντηση: Στην Πολωνία! Εεεε; Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Η απαγόρευση ίσχυε στη Γερμανία. Όμως στην Πολωνία δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Και κοντά στο Βερολίνο είναι η Φρανκφούρτη (όχι η γνωστή στον Μάιν, η άλλη, στον Όντερ). Με 33€ μπορούν μέχρι 5 άτομα (ένα παρεάκι) να πάνε μέχρις εκεί (καμιά κατοσταριά χιλιόμετρα, ούτε μιάμιση ώρα), να πάρουν το αστικό λεωφορείο (ή τα πόδια τους) και να πάνε στο πολωνικό κομμάτι της (ουσιαστικά) στη Σλούμπιτσε και ν' αγοράσει ό,τι τραβάει η ψυχή του και να επιστρέψουν. Αυτό δεν το λέω εγώ, στα μέσα το είδα!
Γειά σου Γιάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Λεώ
Διαγραφή