Πώς γινόταν η μισθοδοσία του δημοσίου παλιά

Αφορμή για το σημερινό στάθηκε μια κουβέντα που είχαμε με την Ειρήνη. Την κόρη μου ντε. Ήμασταν στο θέατρο και κάπου συζητούσαμε για το ότι έχει καθυστερήσει ν' ανέβει η ενημέρωση για τη μισθοδοσία της για τον προηγούμενο χρόνο και περιμένει να γίνει αυτό για να μπορέσει να κάνει τη φορολογική της δήλωση και να πάρει την επιστροφή φόρου. Κι αυτό μιας και εγώ που έκανα δήλωση στις 30 Μάρτη, την πρώτη μέρα που άνοιξε η πλατφόρμα στις 4 του Απρίλη τα πήρα (δηλαδή σε λιγότερο από βδομάδα - το ότι έχουμε εκλογές τον άλλο μήνα λέτε να έχει κάποια σχέση; Μπαααα. Δεν το πιστεύω). Εκεί θυμήθηκε πως κάποια στιγμή της λέγαμε πως φτιάχναμε εμείς το αρχείο και το στέλναμε στην τράπεζα με δισκέτα και κάνει την ερώτηση "δηλαδή, πιο μπροστά πληρωνόσασταν με μετρητά;" Γέλασα, πήγα να της πω το τι αλλαγές έχω δει στα χρόνια που ήμουνα στα σχολεία αλλά χτύπησε το τρίτο κουδούνι, άρχισε η παράσταση και τ' αφήσαμε για άλλη φορά. Όμως σκέφτηκα πως οι αλλαγές αυτές καλό θα ήταν να υπήρχαν κάπου γραμμένες "για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι" κι έτσι ξεκινώ την παρουσίαση.

Τα καλά των (δημοτικών) εκλογών

Να ξεκινήσω με ευχές στις Ειρήνες που γιορτάζουν σήμερα. Και πάμε στο θέμα μας. "Αύγουστε καλέ μου μήνα νάσουν δυο φορές το χρόνο" λέει μια παλιά κογκολέζικη 😀 παροιμία. Εγώ θα το παραλλάξω λίγο και θα πώς "εκλογές δημοτικούλες, νάσασταν κάθε δυο χρόνια". Δεν είμαι σίγουρος αν τα δυο είναι καλά και θα εξηγήσω γιατί, αλλά για να είμαι πιο κοντά στην παροιμία!

Γίδα στo φούρνο με ζυμαρικά

Τις προάλλες η Δήμητρα με φίλεψε με γίδα από το χωριό. Εγώ με γίδα δεν έχω πολλές επαφές, σπάνια να σφάξει κανείς μεγάλο ζώο (σε ηλικία) στο χωριό μου. Αν δεν γένναγαν το δεύτερο χρόνο σφάζονταν, αλλά ακόμα δεν είχαν αρχίσει να σφίγγουν τα κρέατά τους. Αλλού ήξερα πως η γίδα κι η προβατίνα ήταν περιζήτητος μεζές, κάποιες σπάνιες φορές τον δοκίμασα. Κι αφού είχα τη γίδα τώρα, άρχισα να ψάχνω για καμιά συνταγή. Και βλέπω τον γκούγκλη να μου βγάζει μια δικιά μου συνταγή για γίδα! Την είχα ξεχάσει τελείως. Και δεν ήταν μόνο πως μου την έβγαλε αυτόνομη, μου έβγαλε και μια λίστα άλλες συνταγές μια απ' τις οποίες ήταν που παρουσίαζε συνταγές που υπήρχαν στο ίντερνετ κι ανάμεσα στις άλλες είχε και τη δική μου. Επειδή ήθελα αυτή τη φορά να την κάνω στο φούρνο περιορίζω την αναζήτηση να έχει μόνο συνταγές με φούρνο. Και ξαναβλέπω τη δική μου. Μα εγώ απλά ανέφερα άλλα κρέατα που βάζω στο φούρνο. Αλλά το χαζό ψαχτήρι είδε τη λέξη και την έβαλε στην κατηγορία των συνταγών με φούρνο! Και μάλιστα έγραφε πως η συνταγή είχε κι άλλα κρέατα... Ότι νάναι.

Οδική σήμανση

Η οδική σήμανση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση αλλά δυστυχώς στη χώρα μας αντιμετωπίζεται εντελώς περιστασιακά κι ανάλογα με τις εμπνεύσεις του υπεύθυνου. Συνήθως δε ισχύει το βάλε κι εσύ ένα σήμα, μπορείς. Τα σήματα θα πρέπει κανονικά να μπαίνουν εκεί που χρειάζονται και μόνον αυτά που χρειάζονται αλλά συνήθως ή θα υπάρχει πλεόνασμα ή θα υπάρχει έλλειμμα. Και με τέτοιες περιπτώσεις θ' ασχοληθώ σήμερα. Και λέω στη χώρα μας, γιατί σε άλλα μέρη δεν έχω δει τέτοιο ανακάτεμα. Δεν είν' η πρώτη φορά που γκρινιάζω για το θέμα αυτό. Ακόμα κι απ' το παλιό μπλογκ το είχα θίξει ενώ έχω γράψει χωριστό άρθρο για τα σήματα και το πώς μπαίνουν.

Σταθμός μετρό Σύνταγμα

Ο πιο κεντρικός σταθμός του μετρό, εκεί που διασταυρώνονται για μια και μοναδική φορά οι γραμμές 2 (κόκκινη) και 3 (μπλε). Η παλιά, η πράσινη (ο ηλεκτρικός, ντε) διασταυρώνεται δυο φορές με κάθε μια απ' αυτές. Οι καινούριες δεν σχεδιάστηκαν νάχουν πολλά μπλεξίματα. Μια στο Σύνταγμα. Και καθοριστική αφού σύμφωνα με τον προγραμματισμό από κει ξεκινάνε τα τελευταία δρομολόγια του μετρό προς τις τέσσερις κατευθύνσεις κάποια ώρα κάθε νύχτα.

Προϊόντα γάλακτος Μυτιλήνης

Λαδοτύρι σε λάδι. Σήμερα μόνο στην Αγιάσο βρίσκω κάτι τέτοιο, αυτό που πουλάνε τα τυροκομεία είναι στεγνό και παραφινομένο (άρα όχι κατάλληλο για να μπει στο λάδι).

Για τα μυτιληνιά τυριά έχω ξαναγράψει. Κι έχω βάλει και κάποιες από τις φωτογραφίες τις σημερινές. Γι' αυτό κι άλλαξα λίγο τον τίτλο και το γύρισα στα γαλακτερά για να βάλω και τον τραχανά. Τα γιαούρτια της δεν θα τα βάλω μιας και δεν κρατάνε αρκετά άρα δεν είναι για ν' αγοράσει κανένας να το πάρει μαζί του κι η παραγωγή του δεν είναι τόση που να κυκλοφορεί εκτός νησιού. Όλες οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Αγιάσου που πουλάνε διάφορα παραδοσιακά είδη φαγώσιμα και όχι μόνο, τραβηγμένες κάποιο καλοκαίρι.

Τυρόπιτα με τραχανά (χωρίς φύλλο)

Κάποια στιγμή είχα φτιάξει κολοκυθόπιτα με τραχανά. Που την δοκίμασα και μ' άρεσε πολύ. Πριν λίγο καιρό έφτιαξα τυρόπιτα με τραχανά αλλά με φύλλο. Κι αυτή μου άρεσε. Όταν έψαχνα για ιδέες πώς να την κάνω όμως, συνήθως εύρισκα άλλες παραλλαγές, χωρίς φύλλο. Ε, να μην τη δοκιμάσω κι αυτήν; Και γιατί να μην μ' αρέσει, χώρια που είναι πιο εύκολη. Τώρα είπα να την ξαναφτιάξω, αλλά δεν θυμάμαι τη συνταγή, πάντως ήταν πάντρεμα απ' τις δυο προηγούμενες και χωρίς βράσιμο του τραχανά που είδα στις περισσότερες. Ας γράψω, λοιπόν, τη δικιά μου εκδοχή νάχω για το μέλλον. Όποιος θέλει ακολουθεί και μια δοκιμή πείθει!