Προϊόντα γάλακτος Μυτιλήνης

Λαδοτύρι σε λάδι. Σήμερα μόνο στην Αγιάσο βρίσκω κάτι τέτοιο, αυτό που πουλάνε τα τυροκομεία είναι στεγνό και παραφινομένο (άρα όχι κατάλληλο για να μπει στο λάδι).

Για τα μυτιληνιά τυριά έχω ξαναγράψει. Κι έχω βάλει και κάποιες από τις φωτογραφίες τις σημερινές. Γι' αυτό κι άλλαξα λίγο τον τίτλο και το γύρισα στα γαλακτερά για να βάλω και τον τραχανά. Τα γιαούρτια της δεν θα τα βάλω μιας και δεν κρατάνε αρκετά άρα δεν είναι για ν' αγοράσει κανένας να το πάρει μαζί του κι η παραγωγή του δεν είναι τόση που να κυκλοφορεί εκτός νησιού. Όλες οι φωτογραφίες είναι από την αγορά της Αγιάσου που πουλάνε διάφορα παραδοσιακά είδη φαγώσιμα και όχι μόνο, τραβηγμένες κάποιο καλοκαίρι.

Τυρόπιτα με τραχανά (χωρίς φύλλο)

Κάποια στιγμή είχα φτιάξει κολοκυθόπιτα με τραχανά. Που την δοκίμασα και μ' άρεσε πολύ. Πριν λίγο καιρό έφτιαξα τυρόπιτα με τραχανά αλλά με φύλλο. Κι αυτή μου άρεσε. Όταν έψαχνα για ιδέες πώς να την κάνω όμως, συνήθως εύρισκα άλλες παραλλαγές, χωρίς φύλλο. Ε, να μην τη δοκιμάσω κι αυτήν; Και γιατί να μην μ' αρέσει, χώρια που είναι πιο εύκολη. Τώρα είπα να την ξαναφτιάξω, αλλά δεν θυμάμαι τη συνταγή, πάντως ήταν πάντρεμα απ' τις δυο προηγούμενες και χωρίς βράσιμο του τραχανά που είδα στις περισσότερες. Ας γράψω, λοιπόν, τη δικιά μου εκδοχή νάχω για το μέλλον. Όποιος θέλει ακολουθεί και μια δοκιμή πείθει!

Ντίπι

Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να γράψω για το Ντίπι. Που εμείς το λέμε Ντιπ. Σκέτο, χωρίς το -ι στο τέλος. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί βάζοντας το βίντεο απ' την Πλαγιά του 1990 έγραφα: Ο Σαραντάκος φταίει. Σε ένα Σαββατιάτικο άρθρο του (που έχει καθιερώσει κάθε Σάββατο να παρουσιάζει γλωσσικά παράτυπα που τα λέει μεζεδάκια) έγραφε "Στη συσκευασία της κονσέρβας, το Chickpea dip (Hummus) αποδίδεται στα ελληνικά: Ρεβίθι βουτιά. Αφού λέει dip, είναι ντιπ καταντίπ βουτιά!". Από το ντιπ αυτό, τη σάλτσα, η κουβέντα πήγε στο ντιπ το εντελώς, το τελείως (την έννοια δηλαδή που το βάζει μετά) κι από αναφέρθηκα στο Ντίπι, το χωριό που είναι στον κόλπο της Γέρας. Έγινε κάποια κουβέντα γι' αυτό κι εγώ σκέφτηκα να βάλω κάποια πράγματα για τα χωριά της Γέρας που επειδή θάταν πολλά αποφάσισα να το κάνω στο δικό μου μπλογκ, να βάλω και καμιά φωτογραφία. Τελικά για τη Γέρα είχα ξαναγράψει κι έτσι έβαλα μόνο ένα βιντεάκι κι έμεινε το Ντίπι ν' αναφερθεί σκέτο.

Γέρα (ξανά)

Έγραφα, λοιπόν, την περασμένη βδομάδα για το πώς αποφάσισα να γράψω για τα χωριά της Γέρας (και έβαλα ένα παλιό βίντεο του χωριού μου). Και ρίχνοντας μια ματιά στα παλιά βλέπω πως έχω γράψει ήδη και μάλιστα με τις ίδιες φωτογραφίες (περίπου) και τη δομή που σκεφτόμουνα να έχω σ' αυτό που θα έγραφα! Ο θείος Άλτσι έχει κάνει τη δουλειά του μου φαίνεται και δεν το θυμόμουνα καθόλου! Ταλαντεύτηκα να βάλω άρθρο για τη Γέρα ή να πάω κατευθείαν για το Ντίπι που ήταν η αφορμή. Τελικά σκέφτηκα να βάλω λίγες ακόμα γεραγώτικες φωτογραφίες, να μην πάει χαμένη όλη η προετοιμασία! Και ξεκινάω με τον ανεμόμυλο στο Πέραμα, απέναντι απ' του Σουρλάγκα το εργοστάσιο (για παραπάνω πληροφορίες στο παλιό άρθρο).

Η Πλαγιά το 1990

Ποια Πλαγιά; Μα το χωριό μου, η Πλαγιά Πλωμαρίου Μυτιλήνης για την οποία έχω βάλει μερικά πράγματα πριν πολλά χρόνια. Τον Μάη του 1990 αποκτώ βιντεοκάμερα και το καλοκαίρι που πήγα στο χωριό τράβηξα την τότε εικόνα του. Ξεκίνησα απ' τον Κούκο, τον βράχο που φαίνεται στην παραπάνω (περσινή) φωτογραφία, με το κοντάρι για τη σημαία (κάποιες εποχές κυματίζει καθημερινά, κάποιες μόνο σε γιορτές και επετείους, κάποιες καθόλου) και μετά έκανα μια βόλτα μέσα στο χωριό.

Π

Το παρακάτω κείμενο είναι δικό μου και φιλοξενήθηκε σήμερα στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου για το οποίο έχω μιλήσει αρκετές φορές.

14 Μαρτίου σήμερα κι όπως έχει αναφερθεί πριν 7 χρόνια, σήμερα είναι η μέρα του π: "14/3 δηλαδή, κι άμα το γράψουμε αμερικανοπρεπώς είναι 3/14, οπότε δεν είναι ανεξήγητο που διάλεξα αυτή την ημερομηνία για να παρουσιάσω ένα άρθρο αφιερωμένο στο π" έγραφε τότε ο Νικοκύρης και συνέχιζε κάνοντας μια μικρή αναφορά στον αριθμό π που έδωσε την ευκαιρία για το άρθρο εκείνο και συνέχιζε για το γράμμα π. Κάποια στιγμή το Σεπτέμβρη σε άρθρο για τους μνημονικούς κανόνες των μαθητών αναφέρθηκαν τα ποιηματάκια που δίνουν κάποια ψηφία του π και πηγαίνοντας στο παλιό εκείνο άρθρο είδα πως τα είχα γράψει στο 200στό από τα 202 σχόλια και μάλιστα δυο μέρες μετά από τη δημοσίευση του άρθρου (που ήταν και καθαροδευτέρα κι εγώ βόλταρα στη Ρόδο), άρα λίγοι τα είδαν. Τότε πρότεινα να γραφτεί ένα άρθρο για τον αριθμό π και μάλιστα είπα πως μπορώ να το γράψω εγώ μιας και είχα ασχοληθεί λίγο με εργασίες στο σχολείο για το π.

Σχολεία κλειστά λόγω καιρού

Τις προηγούμενες μέρες με τα χιόνια, ακούστηκε πάλι η καραμέλα πως στην Ελλάδα κλείνουμε τα σχολεία με το παραμικρό κι αν ήταν έτσι στη Γερμανία τα σχολεία θα ήταν κλειστά όλο το χρόνο. Εντάξει, το όλο το χρόνο ίσως φανεί υπερβολή, αλλά το υπόλοιπο είναι λογικοφανές. Μάλιστα, μιλώντας με φίλο που είπε πως αφορμή γυρεύουν οι εκπαιδευτικοί για να κλείσουν τα σχολεία. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω στο μπλογκ για τo θέμα, το αν δηλαδή κλείνουν τα σχολεία στη Γερμανία λόγω καιρού. Αλλά πριν γράψω, είπα να ρίξω μια ματιά, μήπως και τόχω ήδη γράψει (γιατί μου φαινόταν παράξενο να μην έχω αναφερθεί). Και ναι. Τόχα βάλει πριν δυο χρόνια τέτοιες μέρες! Αντιγράφω λοιπόν από κει: