Αρνητικός ισολογισμός

Άντε να κλείνουμε σιγά - σιγά. Γιατί μ' αυτά και μ' αυτά φτάνουμε στο τέλος των αφηγήσεων. Καλύψαμε (και επικαλύψαμε) τα χρόνια απ' τα γεννητούρια μέχρι το 1990. Απ' το 1990 και μετά τις περιπέτειες του καθηγητή (αναπληρωτή στην αρχή και διορισμένου στη συνέχεια) τις έχουμε πει παλιότερα, απ' το 1999 που γύρισα στο κλεινόν άστυ δεν υπάρχουν αξιομνημόνευτα γεγονότα εκτός απ' τα χρόνια της Γερμανίας που όμως γι' αυτά έχουν γραφτεί πολλά, ολόκληρο μπλογκ στήθηκε (από κει ξεκίνησαν τα γραφτά). Για το κλείσιμο, λοιπόν, μερικά ακόμα γεγονότα την περίοδο της ανεργίας ή πώς όταν δεν έχεις κάτι να ασχοληθείς έχεις παραπάνω έξοδα (αλλά τι γίνεται που δεν έχεις έσοδα).

Την αποκριά του 1989 διοργανώσαμε ένα μασκέ πάρτι στο σπίτι μας. Η Μαρία που ήταν έγκυος τις θα μπορούσε να ντυθεί; Μεθύστακας (με μεγάλη κοιλιά). Στο πάρτι αυτό είχε έρθει κι ένας γνωστός που είχε βιντεοκάμερα. Τράβαγε διάφορα (σε γάμους, βαφτίσεις κλπ) και μιας κι ήρθε στο γλέντι έφερε και τη βιντεοκάμερά του μαζί. Ήταν με τις μεγάλες τις βιντεοκασέτες (VHS τις λέγανε) αυτές που κυκλοφορούσαν για κάθε συσκευή προβολής βίντεο. Μας τράβηξε και φεύγοντας μας άφησε την κασέτα λέγοντάς μας να τη φυλάξουμε για επόμενη χρήση.

Επόμενη χρήση έγινε λίγες μέρες μετά τη γέννηση του Δημήτρη. Πέρασε απ' το σπίτι και τράβηξε το νεογέννητο. Πολύ μας άρεσε. Το ίδιο επαναλήφθηκε το καλοκαίρι αλλά και τον επόμενο χειμώνα. Σε συζήτηση μαζί του μας είπε πως είχε άκρες και την πήρε την κάμερα χωρίς δασμούς, μόνο 300 χιλιάδες δραχμές. Μόνο τρία μηνιάτικα δηλαδή, απ' αυτά που έπαιρνα όταν δούλευα. Θέλω να πω πως το μόνο ήταν πολύ σχετικό, απλά σε σχέση με τις τιμές που είχαν τότε οι κάμερες, ναι ήταν σαφώς λιγότερα. Και μιας και μας άρεσε το αποτέλεσμα είπαμε να πάρουμε κι εμείς μια. Του ζητήσαμε να κανονίσει να μας βρει μία και τα κατάφερε. Από το Μάη του 1990 κυκλοφορούσαμε με μια βιντεοκάμερα στον ώμο.

Και λέω στον ώμο. όπως φαίνεται στην φωτογραφία της αρχής, γιατί η κάμερα ήταν μεγάλη (εμ, για να παίρνει τις μεγάλες τις κασέτες). Εξάλλου τότε δεν κυκλοφορούσαν οι μικρές ακόμα. Το βάρος της κάπου τρία κιλά. Όμως τραβήξαμε μπόλικες κασέτες. Μπορεί να δώσαμε αρκετά στην αρχή, αλλά τη φχαριστηθήκαμε. Τραβάγαμε χωρίς να σκεφτόμαστε το κόστος, μετά. 

Την ίδια περίπου εποχή, κατά το Μάη, σκεφτήκαμε πως το μηχανάκι που είχα ήταν παλιό. Το είχα χρησιμοποιήσει και στη δουλειά και τούχα βγάλει το λάδι κι έτσι αποφασίστηκε ν' αγοραστεί νέο μηχανάκι. Κάμποσα λεφτά έκανε το καινούριο, ένα Καβασάκι ΜΑΧ 100 ήταν (αυτό που κάθομαι πάνω στη φωτογραφία) αλλά ήταν η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με το παλιό. Να φανταστεί κανείς πως ξεκίνησα μ' αυτό απ' την Αθήνα κι έφτασα στη Δάφνη Καλαβρύτων, πάνω από 200 χιλιόμετρα απόσταση (κι έπρεπε να φουλάρω και να ξαναφουλάρω στο δρόμο για να τη βγάλω).

Εκτός απ' αυτά τα χοντρά έξοδα, άλλα έξοδα ήταν κι οι εκδρομές που κάναμε. Είπαμε, δουλειά δεν είχα, άρα είχα χρόνο για βόλτα. Μόνο που στο τέλος ο ισολογισμός ήταν τελείως αρνητικός. Δεν μας έμεινε φράγκο. Στην κυριολεξία.

Όταν απολύθηκα είχαμε μαζέψει κάποια λεφτά στην τράπεζα. Πρέπει νάταν κοντά στο εκατομμύριο. Με την απόλυση πήρα κοντά 300 χιλιάρικα αποζημίωση. Κι επειδή αυτή αντιστοιχούσε στο διάστημα από το Φλεβάρη του 86 και μετά ενώ εγώ δούλευα συνεχόμενα από τον Ιούνη του 85, ο Τάκης, πρώην (πια) διευθυντής, μου έδωσε τη διαφορά (πάνω από ένα 50άρι).

Το πρώτο εννιάμηνο του 90 που ήμουν άνεργος πήρα το επίδομα του ΟΑΕΔ καθώς και λεφτά απ' τη δουλειά στ' αλουμίνια. Όλ' αυτά μαζί ήταν όσα θα έπαιρνα κι αν δούλευα και πληρωνόμουν με τον μισθό που έπαιρνα τότε (στο περίπου). Λίγο όμως οι παραπάνω αγορές, λίγο οι εκδρομές, λίγο τόνα λίγο τ' άλλο, στο τέλος του εννιάμηνου όταν και ξεκίνησα να δουλεύω σαν αναπληρωτής είχαν φαγωθεί και αυτά αλλά και το απόθεμα.

Συμπέρασμα. Καλύτερα να δουλεύεις. Όχι για τα λεφτά που παίρνεις αλλά για να μην τα τρως! Βέβαια, τώρα που είμαι συνταξιούχος και πάλι δεν έχω δουλειά για ν' απασχολούμαι, μπορώ να πω πως τα καταφέρνω καλύτερα. Μπορεί με τα χρόνια να έβαλα μυαλό, μπορεί να είναι που η Μαρία δουλεύει και με φρενάρει. Άντε να πάρει σύνταξη κι αυτή να δούμε πώς θα είναι η νέα κατάσταση! 😀