Η Γέρα

Είπα πως θ' ανεβάζω ένα καινούριο άρθρο κάθε δυο μέρες, αλλά δεν με βλέπω να προλαβαίνω. Οπότε είπα να βάλω σήμερα ένα φωτογραφικό, όμως όχι για το χωριό μου αλλά από μια κοντινή περιοχή που αρκετές φορές έχω αναφερθεί σ' αυτήν (δυο φορές τελευταία): στα χωριά της Γέρας. Είναι μια περιοχή που είχε έξι κοινότητες προ Καποδίστρια (στη φωτογραφία φαίνονται τα πέντε - υπάρχει όμως κι ένα καλοκαιρινό χωριό που δεν ήταν κοινότητα!) που όμως δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους για να ενωθούν εθελοντικά κι ήρθε ο Καποδίστριας και τους έκανε έναν δήμο. Όμως όχι για πολύ αφού με τον Καλλικράτη και το δόγμα "ένα νησί - ένας δήμος" εντάχθηκαν στον ενιαίο δήμο Λέσβου κι όταν έγινε κατανοητό πως αυτό το δόγμα δεν ήταν λογικό πήγαν στο δήμο Μυτιλήνης (αφού η Λέσβος έγινε ένα νησί με δυο δήμους, τη στιγμή που αρκετά μικρότερα, όπως π.χ. η Κεφαλλονιά έγιναν τρεις - αλλ' αυτό είναι άλλο θέμα).

Η Γέρα αποτελείται από έξι χωριά είπαμε. Εδώ φαίνονται τα δύο. Ο Σκόπελος κι ο Μεσαγρός. Φαίνονται σαν ένα γιατί είναι κολλητά, αλλά είναι δυο!

Κι εδώ φαίνονται σαν δυο αλλά είναι τρία: Μπροστά ο Παπάδος, μετά ο Πλακάδος και στο βάθος ο Παλαιόκηπος.

Έκτο και τελευταίο χωριό το Πέραμα. Εδώ θα σταθώ παραπάνω: Πρώτον, το Πέραμα ήταν το σημείο επικοινωνίας του Πλωμαριού με τη Μυτιλήνη την εποχή που δεν υπήρχαν συγκοινωνίες. Με τα πόδια συνήθως, πιο σπάνια με υποζύγιο έφευγαν απ' το Πλωμάρι (ή την Πλαγιά κλπ) και έφταναν στο Πέραμα που το όνομά του το χρωστάει στο γεγονός πως εκεί υπήρχαν καΐκια (περάματα) που πέρναγαν τον κόσμο απ' τη μια μεριά του κόλπου της Γέρας (του μικρού απ' τους δυο χαρακτηριστικούς του νησιού) στην άλλη, στην Κουντουριδιά. Κι από κει η διαδρομή για Μυτιλήνη ήταν μικρή. (η επιστροφή βέβαια είχε το ζόρι πως έπρεπε ν' ανέβεις ένα πολύ όρθιο ανήφορο, τον Γαϊδαρανήφορο). Ευτυχώς, αν ήταν φορτωμένοι με κάναν τενεκέ λάδι στον πηγαιμό, στην επιστροφή θα το είχαν πουλήσει και θα κράταγαν κάτι πιο ελαφρύ!

Δεύτερο το Πέραμα διαθέτει λιμάνι που έρχονταν και ξεφόρτωναν βαπόρια (που κατάφερναν να περάσουν απ' την είσοδο του κόλπου που είναι ζόρικη και με βράχια). Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως μπορούσες να πάρεις έτσι άνετα το πλεούμενό σου από κει και να "πεταχτείς" στ' Αϊβαλί (το αντίθετο) όπως ήθελε το σενάριο μιας σειράς ονόματι "Αρχιπέλαγος". Θα μου πείτε συγγραφική αδεία. Μάλλον τους άρεσε το όνομα του χωριού, όμως επίσης δεν έχει καμιά σχέση η Γέρα (και το Πέραμα) με την Αγιάσο που υποτίθεται πως διαδραματίζεται η σειρά.

Στην φωτογραφία ο κόλπος της Γέρας και το νησάκι Άγιος Ισίδωρος που το έχω επισκεφτεί κάνα δυο φορές σαν μαθητής δημοτικού (κάναμε εκδρομή στο εργοστάσιο του Σουρλάγκα και μετά με ένα απ' τα περάματα που υπήρχαν πηγαίναμε μέχρι Κουντουριδιά και Άγιο Ισίδωρο.

Το εργοστάσιο του Σουρλάγκα που μόλις ανέφερα (και μπροστά του ο ανεμόμυλος). Εργοστάσιο βυρσοδεψίας ("το μεγαλύτερο των Βαλκανίων" όπως μας έλεγαν περήφανα στις επισκέψεις μας) Βυρσοδεψείο είναι το μέρος που επεξεργάζονται τα τομάρια από τα ζώα και φτιάχνονται τα δέρματα που χρησιμοποιούνται για παπούτσια και διάφορα δερμάτινα είδη - και μόλις τώρα ψάχνοντας στο λεξικό για την ορθογραφία της λέξης είδα πως βυρσοδεψία η τέχνη, και βυρσοδεψείο το εργοστάσιο. Όμως η διαδικασία έχει πολλά απόβλητα: υγρά, νερά με χημικά από την κατεργασία αλλά και στερεά, ξύσματα από το καθάρισμα από τυχόν υπολείμματα. Τι τα κάνουμε; Εύκολο. Τα υγρά στη θάλασσα και τα στερεά στο βουνό, σ' ένα δάσος. Δεν ξέρω πώς ήταν παλιότερα που η επεξεργασία γινόταν με πέικα και βελανίδια και τέτοια, αλλά τα χημικά που μπήκαν σκότωναν ό,τι κολυμπούσε στον κόλπο ενώ και τα στερεά στο βουνό έβγαζαν μια βρόμα άλλο πράγμα που έφτανε πολύ μακριά. Οι κάτοικοι της περιοχής ξεσηκώθηκαν ζητώντας να μπουν φίλτρα και να γίνεται επεξεργασία και καθαρισμός. Αυτό όμως θα μείωνε τα κέρδη της εταιρίας που προτίμησε να κλείσει το εργοστάσιο και να το παρατήσει να ρημάζει. Λόγω του εργοστασίου υπήρχε (και ίσως υπάρχει ακόμα) αστική σύνδεση του Περάματος με τη Μυτιλήνη που μετέφερε κόσμο και κοσμάκη.

Το καλοκαιρινό χωριό είναι η Ευριακή. Τα εξοχικά του Παλαιόκηπου, Το καλοκαίρι σφύζει από ζωή. Το χειμώνα δεν μένει σχεδόν κανένας (καμιά κατοσταριά άτομα δεν είναι κανένας, αλλά σε σχέση με το καλοκαίρι, είναι).

Και τέλος ένα εκκλησάκι που είναι μόλις έξω από τα όρια της Γέρας αλλά είναι πολυφωτογραφημένο και πολυζωγραφισμένο καθότι πανέμορφο, το πάτωμά του σχεδόν ένα με τη θάλασσα.

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από την Μαρία την Δευτέρα. Κάποιες μέσα από το αυτοκίνητο εν κινήσει, οι περισσότερες σε μικρή στάση! Την ευχαριστώ. Και πλάκα πλάκα, γράφτηκαν αρκετά...