Εγώ και το κάπνισμα (Μια επέτειος!)

Το σημερινό άρθρο είναι στο νου μου να τ' ανεβάσω εδώ και τόσο καιρό, από το καλοκαίρι που ο Ν. Σαραντάκος ανέβασε ένα αντίστοιχο άρθρο στο μπλογκ του με την ίδια αφορμή. Στην αρχή είπα πως θα το γράψω σαν σχόλιο από κάτω. Το ξανασκέφτηκα όμως γιατί θα ήταν αρκετά μεγάλο κομμάτι κι είπα να το βάλω στη δική μου επέτειο (ε, και θα προσθέσω κι εκεί από κάτω το λινκ προς τα εδώ, αν και είναι σίγουρο πως λίγοι θα το πάρουν χαμπάρι, αφού ο Νίκος βάζει ένα άρθρο κάθε μέρα κι έτσι αυτό έχει φύγει ποοοοοολύ απ' την επικαιρότητα).

Ιστορίες του καφέ

Μέρες έχω ν' ανεβάσω κάτι. Όχι πως τέλειωσαν οι συνταγές μου. Ούτε οι ιστορίες των εκδρομών. Φωτογραφίες πάμπολες, Πού να τελειώσουν. Αλλά δεν ξέρω, με κούρασε το κάθε δεύτερη μέρα κι έτσι το άφησα για λίγο. Ευκαιρίες πολλές και διάφορες μου δόθηκαν αλλά όλο το παράταγα. Αλλά σήμερα είπα να ανεβάσω πάλι κάτι, απ' τις δικές μου προσωπικές ιστορίες (και πιστεύω πως σίγουρα θα βάλω κι άλλη τις επόμενες μέρες :) ). Τις προηγούμενες μέρες στο (γνωστό) ιστολόγιο του Σαραντάκου, έγινε αναφορά στον καφέ (Τούρκικος καφές, καϊμακλής και μερακλίδικος (της Τέτης Σώλου)). Εκεί λοιπόν γράφτηκαν κάμποσες προσωπικές ιστορίες που με παρακίνησαν να γράψω κι εγώ τις δικές μου, που δεν ήταν και μόνο μία! Ιστορίες του καφέ, του τούρκικο αλλά όχι μόνο. Αν και η παραπάνω φωτογραφία είναι από την αντίστοιχη δημοσίευση για καφέδες στο μπλογκ της Γερμανίας.

Λατινογραφές

Είχα γράψει πριν λίγο καιρό για την ενόχλησή μου με τη χρησιμοποίηση λατινικού αλφαβήτου μέσα σε ελληνικό κείμενο. Κι είχα δώσει κι ένα παράδειγμα πόσο δύσκολο θα γινόταν ένα κείμενο που κάθε ξένη λέξη θα ήταν γραμμένη με λατινικά (που κάποιοι ονομάζουν και διαβάζουν σαν να είναι αγγλικά). Και το χειρότερο πως γράφουν με λατινικά (ή στα αγγλικά) και λέξεις που προέρχονται από άλλα αλφάβητα (π.χ. Sofia τη

Σάλτσα βελουτέ

Εγώ είχα συνταγή για σάλτσα μπεσαμέλ. Τη βελουτέ την είχα ακουστά, αλλά δεν την ήξερα ποια είναι. Μέχρι που πριν μερικές μέρες, στα "Χριστουγεννιάτικα μεζεδάκια" του Σαραντάκου (για το οποίο έχω ξαναμιλήσει) έκανε αναφορά στο μπλογκ μπλογκμάγειρος (που τώρα έχει σταματήσει να ενημερώνεται). Εκεί λοιπόν έμαθα πως η μπεσαμέλ γίνεται με γάλα, ενώ αν είναι με ζωμό είναι σάλτσα βελουτέ. Άρα είχα τη συνταγή για σάλτσα βελουτέ κι είπα να την παρουσιάσω!

Ελληνολατινικό αλφάβητο

Παρατηρώντας σημερινά κείμενα βλέπω πως όλο και περισσότερο μπαίνουν τα λατινικά μεσ’ τα ελληνικά γραφόμενα. Δηλαδή να χρησιμοποιείται μικτό αλφάβητο, ξένες λέξεις (και ειδικά ονόματα) να γράφονται με λατινικούς χαρακτήρες. Λέω λατινικούς αν και συνήθως είναι στα αγγλικά ή στην αγγλική απόδοση. Γιατί συνήθως λατινογράφονται (ή αγγλογράφονται) ξένες λέξεις που δεν έχουν καμία σχέση με τα λατινικά σύμβολα αφού προέρχονται από μη λατινογενή αλφάβητα (απ’ το αραβικό, κυριλλικό μέχρι των ανατολικών χωρών, κινέζικο κλπ).

Αλτήρες

Σήμερα θα Σαραντακίσω :) Θα ασχοληθώ δηλαδή με την ιστορία μιας λέξεις όπως κάνει συνήθως ο Ν. Σαραντάκος στο ιστολόγιό του (που πολλές φορές το έχω αναφέρει, χώρια που υπάρχει και λίνκι δίπλα). Βέβαια, δεν έχω ούτε τις γνώσεις, ούτε τα εργαλεία τα δικά του, αλλά θα προσπαθήσω. Στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται μια σειρά από αντικείμενα που βρίσκουμε στα γυμναστήρια. Το όνομά τους βάρη ή αλτήρες. Είναι μια μπάρα στη μέση και δυο δίσκοι στις άκρες που έχουν αρκετό βάρος. Βέβαια το λεξικό της νεοελληνικής τα ξεχωρίζει, λέγοντας πως οι αλτήρες έχουν στην άκρη σφαιρικό βάρος, μια διάκριση που δεν την έχω συναντήσει.

Προσφυγικός τουρισμός

Είναι πολλές μέρες που θέλω να γράψω κάποια πράγματα απ' την εμπειρία μου στο νησί αλλά και στη Σμύρνη για το θέμα των προσφύγων που έρχονται καθημερινά. Απ' τις πρώτες μέρες που πήγα. Κι έψαχνα για τίτλο. Σκεφτόμουνα το "άλλοι προσκυνητές"¨το "άλλοι τουρίστες" και διάφορες παραλλαγές. Μέχρι που τις τελευταίες μέρες πριν φύγω από κει είδα σ' ένα κουβά σκουπιδιών μια αφισέτα που δεν την διάβασα, ήμουνα με το αυτοκίνητο, ούτε ξέρω ποιος την είχε βγάλει. Όμως ο τίτλος μου άρεσε, μου έδινε διέξοδο στο πώς να περιγράψω αυτά που είχα στο νου μου και τον οικειοποιήθηκα.

Ελιά και ντομάτα

Θερινή ραστώνη λέει συνήθως ο Σαραντάκος. "Δεν προλαβαίνω" λέω εγώ. Τρέχω με διάφορα απ' τη μια, κάθομαι με τις ώρες στην παραλία, χωρίς υπολογιστή (αλλά με κινητό) έτσι το μπλογκ μένει άδειο. Χώρια πως σήμερα ταξιδεύω για επιστροφή απ' το νησί. Όμως μου τυχαίνουν κάτι όμορφα. Όπως αυτό. Που κάποιος σκέφτηκε να βάλει μια ντοματιά σε μια γλάστρα που είχε ελιά. Κι έτσι εμφανίζεται το περίεργο φαινόμενο να έχει η ελιά ντομάτες :) Κάτι που πολλοί συνηθίζουν (ή πιο σωστά συνήθιζαν) να συνδυάζουν για φαγητό. Κι έτσι μου προέκυψε το σημερινό. Άντε, βολευτήκαμε και σήμερα!

Εκείνο το καλοκαίρι (1974)

Ένα περσινό άρθρο του Σαραντάκου για τα στρογγυλά 40 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι και  ειδικά δυο σχόλια της Κυπραίας Λ και του geobartz με τις δικές τους αναμνήσεις ήταν η αφορμή γι΄αυτή την ανάρτηση. Σκέφτηκα να γράψω πώς βίωσα εγώ τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της εισβολής στην Κύπρο, της επιστράτευσης και της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Μόνο που πέρασε ο καιρός και το θέμα έγινε ανεπίκαιρο. Έτσι κράτησα τα λίνκια και το έβαλα στο ράφι να το γράψω το καλοκαίρι, τις μέρες εκείνες,

Για το δημοψήφισμα

Απ' τη σημερινή δημοσίευση στου Σαραντάκου. Την προσυπογράφω με χέρια και με πόδια.

"Προβλέψεις για το δημοψήφισμα δεν θα διακινδυνεύσω. Είναι τόσο ρευστά τα πράγματα, που «όλα» είναι δυνατά. Και είναι τόσο πολωμένη και κατακερματισμένη η κοινωνία μας, που ανάλογα με τους ανθρώπους που συναναστρέφεται κανείς μπορεί να σχηματίσει την εντύπωση ότι επίκειται συντριπτική επικράτηση του Όχι ή θριαμβευτική νίκη του Ναι -ή οποιαδήποτε άλλο από τα ενδιάμεσα αποτελέσματα. Πάντως, αυτή την πόλωση, κι αν είναι αναπόφευκτη μεταξύ πολιτικών δυνάμεων πρέπει να φροντίσουμε να την χαλαρώσουμε ανάμεσα σε ανθρώπους, σε συναδέλφους, σε φίλους. Από αύριο τα πράγματα θα είναι δύσκολα, ό,τι και να έρθει, και θα χρειαστούμε να μπορούμε να συζητάμε."

Δαλματικές

Ξεκίνησα στο προηγούμενο σημείωμα να γράφω για το ταξίδι μου στις Δαλματικές ακτές τις μέρες του Πάσχα. Και λέω να το συνεχίσω αυτές τις μέρες και να βάλω ό,τι σχετικό έχω να γράψω και να μην τ' αφήσω για το μέλλον γιατί ό,τι αφήνεται ξεμένει. Όπως π.χ. με την Τουρκία που ακόμα δεν έχω τελειώσει (αλλά ήταν και πολλά αυτά που σημείωσα, καμιά 80 θέλω συνολικά). Και τώρα σε κάποια δεν θυμάμαι τι ήθελα να γράψω :). Συνεχίζω λοιπόν με τον απολογισμό.

"Πράσσειν άλογα" και (άλλα) πράσινα άλογα

Είναι μέρες που θέλω να γράψω γι' αυτό το θέμα. Από την Τσικνοπέμπτη. Που είχαμε μαζευτεί κάποιοι φίλοι και εν μέσω τσικνίσματος συζητούσαμε για πολλά και διάφορα ενώ παράλληλα ακούγαμε και μουσική. Από το ραδιόφωνο. Που είναι συντονισμένο μόνιμα (σχεδόν) στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Όχι το παλιό, της ΕΡΤ, που εξακολουθεί να εκπέμπει αλλά μόνο ιντερνετικά. Αλλά για το καινούριο της ΝΕΡΙΤ ξεκίνησε τελευταία και εκπέμπει κι αυτό ιντερνετικά βέβαια, αλλά και από τους πομπούς στις παλιές του συχνότητες. Με ελάχιστο ζωντανό πρόγραμμα (απ' τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ τις καθημερινές) και το υπόλοιπο ετοιματζίδικο αλλά ενδιαφέρον. Με δίωρο περίπου ο κάθε παραγωγός μιλάμε για 6-7 άτομα. Κάποιοι παλιοί που τους εκτιμώ ιδιαίτερα (π.χ. Πρίντεζης ή Τσάμπρας), άλλοι που δεν τους εκτιμώ τόσο και κάποιοι καινούριοι όπως η Λίτσα Τόσκα.

Βούτυρο

Καλή χρονιά. Το σκεφτόμουνα με τι να ξεκινήσω, δεν ήθελα να είναι οι εμπειρίες της Τουρκίας. Αλλά τις προάλλες έγραφε ο Σαραντάκος για τα γλυκά των ημερών, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Από λεξιλογική πλευρά. Πώς βγήκαν αυτές οι λέξεις. Και για μεν τους κουραμπιέδες μάλλον η διαδρομή είναι περσικά - αραβικά - τούρκικα - ελληνικά, απ' το gülābiye, πάει να πει ροδοπαξίμαδο ή κάτι τέτοιο, στον κουραμπιέ (που κλίνεται κανονικότατα παρόλο που είναι ξένη λέξη - μπηχτή για τους φαν της ακλισιάς). Δεν ξέρω αν κάπου μπλέκει και το κουρού το τούρκικο που σημαίνει το σκληρό (βλέπε και τυροπιτάκια κουρού) κι ίσως από παρετυμολογία μπήκε πιο εύκολα στη γλώσσα. Απ' την άλλη για το μελομακάρονο αναζητείται πώς προέκυψε αυτό το πάντρεμα μελιού και μακαρονιού κι άκρη δεν βρέθηκε. Βέβαια, δεν ήταν τα λεξικολογικά που με κάνανε να γράψω σήμερα. Αλλά μια συζήτηση για τα βούτυρα.

Προγεννητικός έλεγχος

Το 'φερε η κουβέντα τις προάλλες στου Σαραντάκου κι από το στίγμα του στιγματισμού φτάσαμε στο στίγμα της μεσογειακής αναιμίας. Ο Κάκτος - Γς το ξανάβαλε δηλαδή. Κι εγώ θυμήθηκα τα δικά μου και έγραψα κάτι εκεί κι είπα να το μεταφέρω κι εδώ (αναλυτικότερα ως συνήθως). Η μεσογειακά αναιμία είναι μια πολύ σοβαρή αρρώστια του αίματος (προφανώς) που είναι κληρονομική. Για να εμφανιστεί χρειάζεται να είναι και οι δυο γονείς φορείς, και τότε οι πιθανότητες είναι 25% σύμφωνα με τους νόμους του Μέντελ. Όποιος γεννηθεί με τέτοια πάθηση χρειάζεται να υποβάλλεται σε συχνές μεταγγίσεις αίματος και δεν είναι και σίγουρο πως θα επιβιώσει.

Η σχέση μου με το τυρί

Σήμερα λέω να το παίξω Κάκτος - Γς. Αυτός που τα σχόλιά του στου Σαραντάκου τα μεταφέρει και στο μπλογκ του. Εντάξει, όχι όλα, αυτά που έχουν σαν θέμα τις προσωπικές του ιστορίες. Για σήμερα λοιπόν αποφάσισα να μεταφέρω κι εγώ ένα σχόλιο που έκανα πριν λίγες μέρες. Μόνο που εδώ θα υπάρξει μια διαφοροποίηση: το κείμενο θα είναι ξαναδουλεμένο κι όχι σκέτο κοπιπάστι!

Βαλαάδες και Τουρκοκρητικοί

Στα σχόλια του χθεσινού άρθρου του Σαραντάκου έγινε αναφορά στους Βαλαάδες. Τον όρο μέχρι χθες δεν τον ήξερα, αλλά την περίπτωσή τους την ήξερα πολύ καλά. Βαλαάδες, λοιπόν, λέγονταν οι μουσουλμάνοι αλλά ελληνόφωνοι της δυτικής Μακεδονίας. Παρόμοια περίπτωση κι οι Τουρκοκρητικοί. Κι έχω γνωρίσει κι απ' τις δυο περιπτώσεις :) Και τους δυο το μακρινό 1998. Μόνο που οι πρώτοι δεν ήξεραν πως είχαν αυτό το όνομα. Αλλά ας διηγηθώ τα γεγονότα με τη σειρά, κι είναι αρκετά.

Γλωσσικοί ευπρεπισμοί

Δεν συνηθίζω να αναδημοσιεύω αυτούσια σχόλια από άλλα μπλογκ (το λεγόμενο ριμπλόγκινγκ). Αλλά βρίσκω κάποια κομμάτια εξαιρετικά κομμάτια. Ένα απ' αυτά είναι παλιό, γραμμένο στο μπλογκ του Γιάννη Χάρη το 2007 (ο άνθρωπος έβλεπε από τότε μπροστά - ο ΓΧ είναι μεταφραστής και επιμελητής κειμένων, άρα έχει εξαιρετική σχέση με τη γλώσσα) κι αφορά ένα θέμα που το έχω στο νου μου εδώ και πολύν καιρό, το έχω ξεκινήσει αλλά δεν το ολοκληρώνω. Έτσι, βάζω μερικά αρχικά δικά μου, που τα είχα ήδη στη μαγιά που είχα φτιάξει και στη συνέχεια δίνω το λόγο στο κο Χάρη.
Έχω δυο ανιψιές: Τη Βατώ και τη Σαπφώ (τέτοια ονόματα συνηθίζονται στη Μυτιλήνη, αν και παλιότερα υπήρχαν κι άλλα θηλυκά σε -ω που έχουν ψιλοχαθεί, όπως π.χ. η Μαριγώ). Κανένας δεν είπε ποτέ πως αυτό είναι το ποτήρι της Βατούς ή της Σαπφούς. Της Βατώς και της Σαπφώς λέμε. Όμως τελευταία έχουν αρχίσει οι γλωσσικοί ευπρεπισμοί. Με την επαναφορά και την επιβολή τύπων της καθαρεύουσας τη στιγμή που υποτίθεται πως η καθαρεύουσα έχει καταργηθεί. Αλλά ενώ κάποτε όταν υπήρχε η διαμάχη δεν πέρναγαν τέτοιες λαθροχειρίες, τώρα γίνεται με πλάγιους τρόπους και βλέπω με τρόμο να επανέρχεται η καθαρεύουσα απ' το παράθυρο. Αλλά πολλά είπα εγώ, το λόγο στον Γ.Χ.

Ας αντιδράσουμε

Μια συλλογή ηλεκτρονικών υπογραφών έχει ξεκινήσει στο Avaaz για να μην ξαναφέρει η κυβέρνηση την τροπολογία σύμφωνα με την οποία θα απελαύνεται αυτόματα όποιος μετανάστης καταγγείλει πως υπέστη βία (από τα σώματα ασφαλείας) και αυτό δεν αποδειχθεί στην ΕΔΕ (που θα κάνουν τα ίδια τα σώματα) ή έστω και σε δικαστικό επίπεδο. Γιατί πόσο εύκολο είναι να αποδειχτεί μια τέτοια καταγγελία γενικά πόσο μάλλον όταν υπάρχει κι αυτή η απειλή.
Η υπογραφές, αν είναι σε ικανοποιητικό αριθμό, μπορούν να αποτελέσουν μοχλό πίεσης.

Για το θέμα αναφέρεται εκτενέστερα κι ο Ν. Σαραντάκος σήμερα (που τον παρακολουθώ, ως γνωστόν, ανελλιπώς).

Λευκή εβδομάδα και πράσινα άλογα

Πριν μερικές μέρες, στο σάιτ του Σαραντάκου, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο με τον ίδιο τίτλο. Αναφερόταν στην πρόταση για μέρες διακοπών μετά την Καθαρά Δευτέρα που τελικά αναβλήθηκε  για φέτος (αλλά άνοιξε άλλες κουβέντες για επιμήκυνση - λέξη κι αυτή - του διδακτικού έτους με διάφορες προεκτάσεις). Εκεί στα σχόλια, έγραψα κάμποσα σχετικά (ή και άσχετα) που νομίζω πως έχουν γενικότερο ενδιαφέρον. Κι είπα να τα μεταφέρω κι εδώ (αφού τα επεξεργαστώ και λίγο πάλι). Βλέποντας την έκτασή τους, δεν με παίρνει να βάλω και πολλά παραπάνω, μάλλον πρέπει να το κάνω τις επόμενες μέρες μιας και έχουν ακολουθήσει αρκετά από τότε (εννοώ τα της επιμήκυνσης). Αρχικά μερικά για το σχολικό και το διδακτικό έτος και τη διάρκειά τους. Για να ξέρουμε γιατί πράγμα συζητάμε. Είναι πράγματα που πολλές φορές τα λέω στον κύκλο μου, ευκαιρία να τα πω και σε πιο πολλούς.

Κάλαντα

Καλή χρονιά. Σήμερα το ιστολόγιο (μπλογκ στα ελληνικά:) ) κρατώντας το ρυθμό της δημοσίευσης κάθε δεύτερη μέρα και κάτι νέου (εκτός από τις περιπτώσεις που η επικαιρότητα δεν παίρνει αναβολή) είναι μέρα να έχει κάτι καινούριο. Είχα σκεφτεί στην αρχή να βάλω καμιά γκουρμεδιάρικη συνταγή (αφού τις επετειακές τις βάζω λίγο πριν για να χρησιμοποιηθούν όταν είναι η μέρα τους). Μετά θυμήθηκα πως είχα κάπου ηχογραφημένο τον πατέρα μου να τραγουδάει τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς όπως τα έλεγαν παλιά στο Πλωμάρι. Κι αποφάσισα να τα ανεβάσω. Τόσο το κείμενο όσο και την ίδια την ηχογράφηση. Σκάλισα αρκετά να βρω που τα έχω καταχωνιασμένα. Γιατί η εγγραφή είχε γίνει με ένα μαγνητόφωνο της πλάκας πριν από καμιά 40αριά χρόνια. Την ανακάλυψα, την ψηφιοποίησα (με ένα εξάρτημα που είχα πάρει στη Γερμανία, αν και είδα πως υπάρχει κι εδώ, σε κάνα Λιντλ) και την προσφέρω.