Προγεννητικός έλεγχος

Το 'φερε η κουβέντα τις προάλλες στου Σαραντάκου κι από το στίγμα του στιγματισμού φτάσαμε στο στίγμα της μεσογειακής αναιμίας. Ο Κάκτος - Γς το ξανάβαλε δηλαδή. Κι εγώ θυμήθηκα τα δικά μου και έγραψα κάτι εκεί κι είπα να το μεταφέρω κι εδώ (αναλυτικότερα ως συνήθως). Η μεσογειακά αναιμία είναι μια πολύ σοβαρή αρρώστια του αίματος (προφανώς) που είναι κληρονομική. Για να εμφανιστεί χρειάζεται να είναι και οι δυο γονείς φορείς, και τότε οι πιθανότητες είναι 25% σύμφωνα με τους νόμους του Μέντελ. Όποιος γεννηθεί με τέτοια πάθηση χρειάζεται να υποβάλλεται σε συχνές μεταγγίσεις αίματος και δεν είναι και σίγουρο πως θα επιβιώσει.

Μιας και όταν κάποιος είναι φορέας δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα, συνήθως δεν το ξέρει. Για να προληφθεί η εξάπλωση της αρρώστιας, είχε θεσπιστεί πως όποιος ήθελε να παντρευτεί έπρεπε ανάμεσα στα άλλα δικαιολογητικά να έχει χαρτί από γιατρό πως δεν είχε το στίγμα, δεν ήταν δηλ. φορέας. Αργότερα καταργήθηκε αυτό το χαρτί. Έτσι κι αλλιώς πολλά τέτοια χαρτιά ήταν ψεύτικα, χωρίς δηλ. να έχει γίνει η σχετική εξέταση απλά ο γιατρός έδινε τη σχετική βεβαίωση με "ηλεκτροφόριση αστυνομικής ταυτότητας" όπως λέει κι ο Γς. Το σίγουρο είναι πως το 1984 που παντρεύτηκα, είχε ήδη καταργηθεί.

Όμως ήμουν υποψιασμένος με το θέμα. Και γιατί στο χωριό υπήρχαν παιδιά με τέτοια ασθένεια (και ταλαιπωρία) αλλά και γιατί η φίλη Γεωργία που δούλευε στο ΠΙΚΠΑ είχε να διηγηθεί αρκετές σχετικές ιστορίες. Έτσι, όταν αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάνα παιδί, είπα να κάνω μια τέτοια εξέταση. Οι γιατροί με κοιτάζαν καλά καλά. Αλλά όχι στο αιματολογικό. Ήμουν αιμοδότης κι όταν τους είπα πως θέλω κάτι τέτοιο, γι' αυτούς ήταν φυσιολογικό. Και παίρνω τ' αποτελέσματα και δεν είχα στίγμα αλλά "πλήρης έλλειψη G6PD". Άλλος νταλκάς αυτό... Κι είχαμε περιστατικό στην οικογένεια, αλλά δεν μας είπε κανείς να ψαχτούμε.

Παράλληλα με μένα, είπε να κάνει εξετάσεις κι Μαρία. Και μπορεί να μην ήταν απαραίτητη η εξέταση για στίγμα (αφού δεν είχε εγώ, ακόμα κι αν είχε εκείνη το πολύ που θα μπορούσε να συμβεί είναι να έχουν στίγμα τα παιδιά) αλλά ρώτησε το γυναικολόγο (του ΙΚΑ) για το τι άλλες εξετάσεις χρειαζόταν να κάνει. Η απάντηση: "Γιατί να κάνεις εξετάσεις; Είσαι σίγουρη πως θα μείνεις έγκυος; Μείνει και βλέπουμε"!!! Και μένει έγκυος η Μαρία και πάμε στον γυναικολόγο μας και μας γράφει κάποιες εξετάσεις. Που για να τις κάνει με το ΙΚΑ (και να μην τις πληρώσουμε) έπρεπε να τις γράψει ο γιατρός του ΙΚΑ. Ο οποίος πρότεινε, εκτός απ' αυτές που είχε σημειώσει ο δικός μας και μια επιπλέον. Για τοξόπλασμα. Την κάναμε, αν και όπως σχολίασε ο πρώτος, ήταν παλιά εξέταση...

Και παίρνουμε τα αποτελέσματα. Κι η τιμή είναι τέτοια που δεν είναι αρνητική, αλλά ούτε και θετική. Και τρελαινόμαστε. Αν είχε γίνει παλιότερα, δεν θα υπήρχε θέμα. Θα αναβάλαμε την τεκνοποιία μέχρις ότου είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά τώρα; Αναγκαστικά περιμέναμε, να περάσουν μερικές μέρες και να ξανακάνει την εξέταση. Αν ήταν πρόσφατη (τότε υπάρχει θέμα) θα είχαν ανέβει οι τιμές. Αλλά αυτές εκεί. ακριβώς οι ίδιες. Πάμε για τρίτη εξέταση, αλλά παράλληλα κάνουμε και σε άλλο εργαστήριο, εκτός του ΙΚΑ. Στο Παστέρ. Και η τρίτη του ΙΚΑ και η του Παστέρ δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα. Άλλη μέθοδος, άλλες τιμές, ίδιο (μη) συμπέρασμα. Άλλες τρεις βδομάδες, ξανά εξέταση, ξανά τα ίδια. Τι να κάνουμε; Κι η εγκυμοσύνη να έχει προχωρήσει. Μέχρι να γεννηθεί το μωρό ήμασταν σ' αναμμένα κάρβουνα.

Και γιατί όλ' αυτά; Γιατί ενώ ζητήσαμε προγεννητικό έλεγχο, μας απέτρεψαν.