Πηγαδάκια

Το γεγονός ότι οι φοιτητικές παρατάξεις στα Γιάννενα δεν ήταν πολλές (σε σχέση με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Ελλάδας) δεν πάει να πει πως δεν υπήρχαν έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους. Και μπορεί συνήθως να μην είχαν τα αποτελέσματα που φαίνονται στις φωτογραφίες όμως τα πηγαδάκια στήνονταν πολύ γρήγορα και εύκολα. Για τους μη γνωρίζοντες να εξηγήσω τι είναι ένα πηγαδάκι: αποτελείται από δυο άτομα που λογομαχούν για ένα θέμα και γύρω τους μαζεύονται πολλοί ακροατές έτσι που μοιάζει σαν να βρίσκονται γύρω από ένα πηγάδι. Οι ακροατές δεν συμμετέχουν στη συζήτηση, αν πάνε να παρέμβουν αποδοκιμάζονται. Όμως μπορούν να αρχίσουν δυο απ' τους ακροατές συζήτηση μεταξύ τους μ' αποτέλεσμα να στηθεί δεύτερο πηγαδάκι που θα μετακινηθεί λίγο παραπέρα. Το πόσοι θα μαζευτούν στο καθένα εξαρτάται από το θέμα αλλά κυρίως από τον τρόπο που δίνουν τη μάχη οι ομιλητές.

Ποια ήταν τα θέματα που μπορεί να συζητιόνταν σε πηγαδάκια; Πολιτικά (θεωρητικά ή πρακτικά) και ποδοσφαιρικά ήταν αυτά που μάζευαν τον περισσότερο κόσμο. Στην Ομόνοια στήνονταν πηγαδάκια και για τα δυο, στα πανεπιστήμια σπάνια να ξεκινήσει ποδοσφαιρική συζήτηση (και να μαζέψει κόσμο ώστε να σχηματιστεί πηγαδάκι). Σχετικό παράδειγμα αν η φάση στον τάδε αγώνα ήταν φάουλ (ή πέναλτι ή οφσάιντ) ή αν ο τάδε ποδοσφαιριστής είναι καλύτερος απ' το δείνα για τα ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος.

Πολιτικές συζητήσεις: Για το αν ο Μαρξ εννοεί αυτό ή εκείνο στη σελίδα τάδε από το Κεφάλαιο (π.χ.) κι αν κατόπιν τούτου η τάδε απόφαση είναι σύμφωνη με το πνεύμα του Μαρξ ή όχι. (Στη θέση του Μαρξ μπορεί να μπει όποιος άλλος θεωρητικός). Παράδειγμα για τα πρακτικά αν η διακήρυξη κατά της ανάπτυξης πυραύλων Τόμσον και Κρουζ θα έπρεπε να περιλαμβάνει και τους ΕςΕς20 ή όχι.

Απλοποιημένα τα σχήματα που δίνω, αλλά είναι για την κατανόηση του πράγματος. Συνήθως αυτοί που έπαιρναν μέρος στη λογομαχία ήταν συγκεκριμένοι από κάθε παράταξη, έπρεπε να το έχουν με τον λόγο (πέρα από τις γνώσεις). Συμπτωματικά, τρεις απ' αυτούς ήταν Θανάσηδες από διαφορετικές παρατάξεις. Το πηγαδάκι στηνόταν γιατί έτυχε αλλά μπορεί να ήταν και προγραμματισμένο (θα πας και θα πεις στον τάδε κάτι, αυτός αναγκαστικά θα απαντήσει κι έτσι θ' αρχίσει η κουβέντα).

Σε σπάνιες περιπτώσεις τέτοιου είδους συζητήσεις γίνονταν στην αίθουσα τελετών: ερχόταν ο Νίκος ο Κοτζιάς (ο γνωστός, ο πριν λίγα χρόνια υπουργός εξωτερικών) για ομιλία κάποιου θέματος (τότε ήταν στέλεχος του ΚΚΕ). Το έλεγε κάποιος από άλλο κόμμα για το αν ο Μαρξ (ή ο Έγκελς ή ο Λένιν) συμφωνούσε μ' αυτά που υποστήριζε στην εισήγησή του. Για κάποια ώρα γινόταν μια τέτοια συζήτηση, με το να παραθέτουν τσιτάτα (κομμάτια από κάποιο έργο αλλά ακριβώς όπως είναι σε βιβλίο) κι οι δυο πλευρές κι ο Κοτζιάς να ξέρει από ποιο ακριβώς σημείο ήταν αυτό που του έλεγαν, ποιο ήταν το συγκείμενο, πόσο ακριβής ήταν η διατύπωση κλπ.

Από τη ΔΑΠ σπάνια να στηθούν πηγαδάκια. Ο Γιάννης ήταν αυτός που συμμετείχε από μεριάς της, αλλά όχι τακτικά, βλέπετε εκεί δύσκολα να βρεθεί ένας μόνο, θα έμπαιναν στη συζήτηση κι από άλλες παρατάξεις και το πηγαδάκι θα χάλαγε. Επεισοδιακά πηγαδάκια με τη ΔΑΠ στήθηκαν όταν κάποια στιγμή κρέμασε πανό "Έξω τα φερέφωνα της Μόσχας" (ίσως διευκρίνιζε από τα πανεπιστήμια, ίσως και όχι). Γενικευμένες αντιδράσεις και κάποιος σύλλογος παίρνει απόφαση να κατέβει το πανό. Οι Δαπίτες να στέκονται μπροστά του να το υπερασπιστούν, άλλοι (από το ΚΚΕ) να θέλουν να "υλοποιήσουν την απόφαση". Έπεσε και ξύλο τότε με θύμα τον Μάνο απ' την ΠΠΣΠ!

Ομηρικές λογομαχίες έζησα στην εστία τις πρώτες μέρες που έφτασα. Όπως έλεγα στο προηγούμενο εκείνες τις μέρες έγινε η διάσπαση της ΣΑΚ. Και να τσακώνονται οι πρώην σύντροφοι (συνήθως ο Θανάσης Τσ. με τον Αντώνη Ν.) σε πηγαδάκια που κράταγαν μέχρι τις πρωινές ώρας για το αν τα πράγματα αντιμετωπίστηκαν σωστά, ποιος είχε δίκιο και ποιος όχι κλπ. Η χαρά των υπόλοιπων παρατάξεων. Ανάμεσα στα άλλα θέματα για το ρόλο του Θανάση Κ. (πολλούς Θανάσηδες είχαμε τελικά τότε στο πανεπιστήμιο) που τον είχαν στείλει οι μεν να παρακολουθεί τους δε αλλά αυτός ήταν ήδη με το μέρος τους.

Πάντως, τότε ξύλο δεν θυμάμαι. Και εικόνες καταστροφής σαν αυτές που έβαλα σήμερα δεν ήταν συνηθισμένες, δυο τρεις φορές γίνανε μόνο!