Γέρα (ξανά)

Έγραφα, λοιπόν, την περασμένη βδομάδα για το πώς αποφάσισα να γράψω για τα χωριά της Γέρας (και έβαλα ένα παλιό βίντεο του χωριού μου). Και ρίχνοντας μια ματιά στα παλιά βλέπω πως έχω γράψει ήδη και μάλιστα με τις ίδιες φωτογραφίες (περίπου) και τη δομή που σκεφτόμουνα να έχω σ' αυτό που θα έγραφα! Ο θείος Άλτσι έχει κάνει τη δουλειά του μου φαίνεται και δεν το θυμόμουνα καθόλου! Ταλαντεύτηκα να βάλω άρθρο για τη Γέρα ή να πάω κατευθείαν για το Ντίπι που ήταν η αφορμή. Τελικά σκέφτηκα να βάλω λίγες ακόμα γεραγώτικες φωτογραφίες, να μην πάει χαμένη όλη η προετοιμασία! Και ξεκινάω με τον ανεμόμυλο στο Πέραμα, απέναντι απ' του Σουρλάγκα το εργοστάσιο (για παραπάνω πληροφορίες στο παλιό άρθρο).

Η Πλαγιά το 1990

Ποια Πλαγιά; Μα το χωριό μου, η Πλαγιά Πλωμαρίου Μυτιλήνης για την οποία έχω βάλει μερικά πράγματα πριν πολλά χρόνια. Τον Μάη του 1990 αποκτώ βιντεοκάμερα και το καλοκαίρι που πήγα στο χωριό τράβηξα την τότε εικόνα του. Ξεκίνησα απ' τον Κούκο, τον βράχο που φαίνεται στην παραπάνω (περσινή) φωτογραφία, με το κοντάρι για τη σημαία (κάποιες εποχές κυματίζει καθημερινά, κάποιες μόνο σε γιορτές και επετείους, κάποιες καθόλου) και μετά έκανα μια βόλτα μέσα στο χωριό.

Μέρα του Π

Το παρακάτω κείμενο είναι δικό μου και φιλοξενήθηκε σήμερα στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου (και με πολύτιμα σχόλια από κάτω) για το οποίο έχω μιλήσει αρκετές φορές.

14 Μαρτίου σήμερα κι όπως έχει αναφερθεί πριν 7 χρόνια, σήμερα είναι η μέρα του π: "14/3 δηλαδή, κι άμα το γράψουμε αμερικανοπρεπώς είναι 3/14, οπότε δεν είναι ανεξήγητο που διάλεξα αυτή την ημερομηνία για να παρουσιάσω ένα άρθρο αφιερωμένο στο π" έγραφε τότε ο Νικοκύρης και συνέχιζε κάνοντας μια μικρή αναφορά στον αριθμό π που έδωσε την ευκαιρία για το άρθρο εκείνο και συνέχιζε για το γράμμα π. Κάποια στιγμή το Σεπτέμβρη σε άρθρο για τους μνημονικούς κανόνες των μαθητών αναφέρθηκαν τα ποιηματάκια που δίνουν κάποια ψηφία του π και πηγαίνοντας στο παλιό εκείνο άρθρο είδα πως τα είχα γράψει στο 200στό από τα 202 σχόλια και μάλιστα δυο μέρες μετά από τη δημοσίευση του άρθρου (που ήταν και καθαροδευτέρα κι εγώ βόλταρα στη Ρόδο), άρα λίγοι τα είδαν. Τότε πρότεινα να γραφτεί ένα άρθρο για τον αριθμό π και μάλιστα είπα πως μπορώ να το γράψω εγώ μιας και είχα ασχοληθεί λίγο με εργασίες στο σχολείο για το π.

Σχολεία κλειστά λόγω καιρού

Τις προηγούμενες μέρες με τα χιόνια, ακούστηκε πάλι η καραμέλα πως στην Ελλάδα κλείνουμε τα σχολεία με το παραμικρό κι αν ήταν έτσι στη Γερμανία τα σχολεία θα ήταν κλειστά όλο το χρόνο. Εντάξει, το όλο το χρόνο ίσως φανεί υπερβολή, αλλά το υπόλοιπο είναι λογικοφανές. Μάλιστα, μιλώντας με φίλο που είπε πως αφορμή γυρεύουν οι εκπαιδευτικοί για να κλείσουν τα σχολεία. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω στο μπλογκ για τo θέμα, το αν δηλαδή κλείνουν τα σχολεία στη Γερμανία λόγω καιρού. Αλλά πριν γράψω, είπα να ρίξω μια ματιά, μήπως και τόχω ήδη γράψει (γιατί μου φαινόταν παράξενο να μην έχω αναφερθεί). Και ναι. Τόχα βάλει πριν δυο χρόνια τέτοιες μέρες! Αντιγράφω λοιπόν από κει:

Εκμέκ με τσουρέκι και κρέμα

Κάποια στιγμή μου είχε φέρει η Ειρήνη μια συνταγή για εκμέκ που η βάση του ήταν τσουρέκι (κατά προτίμηση πολίτικο). Πολλές φορές το έφτιαξα έτσι και πάντα μου άρεσε. Αλλά το καλοκαίρι έπεσα πάνω σε μια παραλλαγή που περιλάμβανε και κρέμα ζαχαροπλαστικής. Ουσιαστικά είναι ένα πάντρεμα απ' αυτά που είχα ήδη βάλει (της Φωτεινής και το απλό). Η ιδέα μου άρεσε κι απ' το καλοκαίρι είχα ανοιχτή τη σελίδα ώστε να τη φτιάξω κάποια στιγμή. Και τώρα τις γιορτές ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Την έφτιαξα, μου άρεσε το αποτέλεσμα και την ξανάφτιαξα.

Τυρόπιτα με τραχανά (και φύλλο)

Ξεχάστηκα να τραβήξω φωτογραφία την πρώτη μέρα που ήταν φρέσκια και λαχταριστή. Το θυμήθηκα στα τελευταία κομμάτια. Δυο ημερών και κάτι. Παρ' όλ' αυτά δεν έχασε την ομορφιά της.

Κάποια στιγμή είχα φτιάξει κολοκυθόπιτα με τραχανά. Που την δοκίμασα και μ' άρεσε πολύ. Βέβαια ο τραχανάς που είχα χρησιμοποιήσει τότε ήταν απ' το χωριό. Με ιδιαίτερη μυρωδιά και γεύση. Που τον έπαιρνα απ' τη Βατώ. Αλλά η Βατώ το καλοκαίρι δεν έφτιαξε τραχανά. Είπα να πάρω από άλλη αλλ' η Μαρία με απέτρεψε, να κάνουμε και λίγο αποτοξίνωση. Το δέχτηκα εκείνη τη στιγμή αλλά αργότερα το ξανασκέφτηκα. Κι αγόρασα του σουπερμάρκετ. Τον είχα κάμποσο καιρό στο ντουλάπι μέχρι που είπαμε τα Χριστούγεννα να φτιάξουμε μια τυρόπιτα. Και σκέφτηκα να είναι με τραχανά (μιας και μου καλάρεσε η άλλη). Η πρόταση έγινε αποδεκτή και μιας και δεν είχα συνταγή έψαξα και βρήκα. Δυο ειδών, με φύλλο και χωρίς φύλλο. Εγώ είχα προσανατολιστεί να είναι με φύλλο κι έτσι αυτήν έκανα και την παρουσιάζω εδώ (τώρα που θυμάμαι ακόμα τι επιλογές έκανα απ' αυτά που διάβασα).

Οι καφενέδες του χωριού

Η ιδέα για το σημερινό μούρθε όταν έγραφα για τη χαρτοπαιξία. Που γινόταν στους καφενέδες. Στο χωριό πρόλαβα τους καφενέδες, πριν γίνουν καφενεία. Τι εννοώ; Πως την εποχή που ήμουν μικρός η λέξη καφενείο μόλις και είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται, ειδικά όταν μιλάγανε σε μας τους μικρούς ενώ η λέξη που λεγόταν ανάμεσα στους μεγάλους ήταν καφενές. Γι' αυτό κι εγώ θα μιλήσω για τους καφενέδες που ήταν στο χωριό τις δεκαετίες του 60 και του 70 που εγώ έμενα στο χωριό, σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, πολλοί απ' αυτούς έχουν κλείσει, λίγοι έχουν αλλάξει ιδιοκτήτη κι ένας μόνο συνεχίζει μέσα στην οικογένεια, με εκσυγχρονισμένη όμως μορφή.