Κρέμα

Για τις κρέμες έγραφα στο προηγούμενο. Έβαλα τη μία, να βάλω και την άλλη που είχα στη συλλογή, μόνο που αυτή δεν την έφτιαξα να έχω φωτογραφία :)

Κρέμα (Μαμάς)

Προσωπικά δεν είμαι φίλος της κρέμας. Σ' αντίθεση με την κόρη μου - που έπιασε φουλ τάιμ δουλειά αυτή τη βδομάδα (και σήμερα έχει γενέθλια - χρόνια πολλά Ειρήνη). Και σκέφτηκε να φτιάξουμε καμιά κρέμα βανίλια για να παίρνει μαζί της στη δουλειά. Πρώτη κίνηση να δω αν έχω ανεβάσει συνταγή. Δεν έχω. Δεύτερη να γκουγκλάρω. Μου βγάζει διάφορες που όμως είχαν αυγά και δεν μ' άρεσαν. Κ εκεί πάνω μούρχεται η ιδέα να ψάξω στο αρχείο με τις συνταγές κι απ' το οποίο ανασύρω συνήθως αυτά που ανεβάζω. Και  βέβαια είχα. Δυο: μια της μάνας μου και μια άλλη παραλλαγή με αυγά (που λέω να την βάλω κι αυτή στο επόμενο). Με επιλογή μυρωδιάς ανάμεσα σε βανίλια και κακάο. Ιδού τη λοιπόν.

Ρολό μαρμελάδας

Είχαμε πάει προχθές στη Γιωργία και μας κέρασε γλυκό. Περίεργο γλυκό, δεν το είχα ξαναδοκιμάσει σ' αυτούς παρόλο που το φτιάχνουνε (λένε) τακτικά. Κι είναι (λέει) εύκολο. Τι πιο φυσικό απ' το να ζητήσω τη συνταγή. Κι αφού είχα τη συνταγή, αμ έπος αμ έργον. Το έφτιαξα χτες. Το όνομα το βγάλαμε επιτόπου, δεν ήξεραν να το ονοματίσουν. Η δοσολογία είναι για ένα ταψί τυπικού οικιακού φούρνου (35Χ45), εκείνης το ταψί είναι λίγο μικρότερο και το είχε φτιάξει με 4 αυγά. Στη δική μου δοκιμή μου φάνηκε πολλή η ζάχαρη, θα το προτιμούσε με κάπως λιγότερη (αντί 1 1/2 στο 1 1/4). Κι όταν το δοκίμασαν τα παιδιά είπαν πως ένα τέτοιο γλυκό (αλλά ετοιματζίδικο) είχε δοκιμάσει η μάνα μου πριν μερικά χρόνια κι είχε ξετρελαθεί. Αν ήταν με αντίστοιχη συνταγή και με τόσα αυγά ζήτω που κάηκε, τινάχτηκε στον αέρα η αντιχολιστερινική δίαιτα :) (Εδώ που τα λέμε, δεν είναι έτσι ακριβώς, αφού εξαρτάται από το πόσο κομμάτι θα φας).

Κέικ με ταχίνι και μέλι Φωτεινής

Ένα ιδιαίτερο κέικ μου έφερε την Κυριακή η Φωτεινή. Πεντανόστιμο. Και της ζήτησα τη συνταγή που την παρουσιάζω παρακάτω. Τι το ιδιαίτερο είχε; Πως δεν είχε ζάχαρη αλλά μέλι. Γιατί η Φωτεινή και η οικογένειά της προσπαθεί να αποφύγει οτιδήποτε ακούγεται πως είναι επικίνδυνο. Έχουν π.χ. κήπο με διάφορα φρούτα ώστε να είναι αράντιστα κι αλίπαστα. Κι αν δεν είναι η εποχή των δικών τους φροντίζουν να βρίσκουν. Στα πλαίσια αυτά έχουν αντικαταστήσει (λένε) τη ζάχαρη με μέλι. Σε όλα. Δεν ξέρω τι γίνεται με άλλα γλυκά ή φαγητά. Αλλά σ' αυτό το κέικ η αντικατάσταση ήταν σίγουρα πετυχημένη. Το κακό είναι πως δεν έβγαλα καμιά φωτογραφία πριν το καταναλώσουμε :)

Ντόνατς

Έβαλε η Ελένη ντόνατς τις προάλλες και θυμήθηκα πως είχα κι εγώ μια πολύ ωραία συνταγή από τον Γιώργο κι είπα να τα παρουσιάσω. Συνήθως τα φτιάχνουμε το καλοκαίρι και τα παίρνουμε στην παραλία που πάμε (πάντα απόγεμα) για να φάμε κάτι μετά το μπάνιο. Είναι με πολλές παραλλαγές, διαλέγετε και παίρνετε ένα πράγμα.

Δίπλες Μαίρης

Καιρό έχων να βάλω κάνα γλυκό κι έτσι είπα να βάλω ένα σήμερα. Οι δίπλες είναι το αγαπημένο γλυκό της Ειρήνης. Κι οι δίπλες της Μαίρης οι αγαπημένες των αγαπημένων. Τη συνταγή την έχω αλλά δεν τη συνηθίζω και πολύ. Ίσως κάποιος τις θεωρήσει και επετειακές, χριστουγεννιάτικες γιατί τότε συνηθίζονται, αν και μπορούν να φαγωθούν όλες τις εποχές (ε, καλά, κυρίως χειμώνα ταιριάζουν).

Στρούντελ (μήλου - Apfelstrudel)

Το στρούντελ το έμαθα στη Γερμανία. Είναι ένα γλύκισμα, που βασικό του στοιχείο είναι το μήλο. Και από μήλα στη Γερμανία άλλο τίποτα. Το κλίμα τα ευνοεί. Παίρνουν λοιπόν φύλλο ή σφολιάτα ή κάποια άλλη τέτοια ζύμη, παίρνουν και μηλαράκια που τα ψιλοκόβουν, τ' ανακατεύουν με ζάχαρη και τα στρώνουν μέσα, τα τυλίγουν και έτοιμο το γλύκισμα. Το σερβίρουν είτε πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη είτε το κολυμπάνε σε μια αραιή σάλτσα βανίλιας (όπως αυτό της φωτογραφίας). Γύρω στα 3,5€ είχε το σκέτο και κάνα ευρώ παραπάνω με τη σως. Στα σουπερμάρκετ βρίσκαμε και έτοιμο κατεψυγμένο. Φύγαμε απ' τη Γερμανία, πάνε τα στρούντελ. Αλλά τώρα η εποχή των μήλων αρχίζει, γιορτές είχαμε αυτές τις μέρες, είχα βρει κάπου μια συνταγή και την κράταγα να τη δοκιμάσω κι αποφασίσαμε να φτιάξουμε κι εμείς ένα. Ε, ψιλοέψαξα και στο ιντερνέτι διάφορες συνταγές, ελληνικές και γερμανικές και ιδού πού κατέληξα:

Γαλακτομπούρεκα ατομικά

Παρόμοια με το γαλακτομπούρεκο που είχα βάλει παλιότερα.Αυτή τη φορά όμως σκέφτηκα αφού προσαρμόσω τη συνταγή να τα φτιάξω ατομικά. Τα έφτιαξα το Δεκαπενταύγουστο για τη γιορτή της Μαρίας κι είπα να τα παρουσιάσω κι από δω.

Τάρτα με φράουλες

Όπως έγραφα προχτές, την περασμένη Τετάρτη ήταν τα γενέθλια της Ειρήνης. Εκείνη η μέρα της βγήκε λίγο τρέχοντας, τις προκύψανε διάφορες υποχρεώσεις κι είπαμε σε ένα κενό που θα είχε να κόβαμε κάτι σαν τούρτα. Και λέω σαν τούρτα μιας και καλοκαιριάτικα δεν ήθελε τούρτα, αλλά κάτι πιο δροσιστικό, πιο καλοκαιρινό. Και ω του θαύματος, σε ένα περιοδικό που πήρε έπεσε πάνω στη συγκεκριμένη τάρτα. Της άρεσε η ιδέα και τη φτιάξαμε (πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας, η Μαρία την έφτιαξε) αν και, με αρκετές τροποποιήσεις είτε από πρακτική δυσκολία είτε από κακή επιλογή. Το βασικό ήταν να βρούμε φράουλες, που αυτή την εποχή δεν είναι πολύ δύσκολο, υπάρχουν ακόμα. (Αν δεν βρίσκαμε είχε βρει κάτι εναλλακτικό). Το δύσκολο όμως ήταν να βρούμε ρυζάλευρο. Όπου κι αν έψαξα δεν τα κατάφερα. Σε πολλά σουπερμάρκετ πήγαμε, ρυζάλευρο δεν βρήκαμε. Έτσι, αποφασίσαμε να αντικατασταθεί από κορνφλάουρ, κάτι όμως που το έκανε πιο σφιχτό (μάλλον τότε δεν θέλει αλεύρι καθόλου). Άλλη ιδέα είναι να χρησιμοποιηθεί "άνθος ορύζης" (αν βρεθεί κι αυτό) ή να βραστεί λίγο ρύζι (μισό φλιτζάνι) και να πάρουμε το νεράκι με όλη του την κόλλα. Αλλά αρκετά με τα εισαγωγικά, ας προχωρήσω στη συνταγή.

Τρουφάκια (Κικής)

Φωτογραφία στο μέλλον

Τα τρουφάκια ήταν κάποτε στη μόδα. Θυμάμαι τα πρωτοδοκίμασα όταν ήμουν στο Διδυμότειχο. Τα είχε φέρει η Κική. Μ' άρεσαν και πήρα τη συνταγή. Την ίδια εποχή με κερνάει κι η Κατερίνα που ήταν παρόμοια αλλά διαφορετικά. Πήρα κι αυτή τη συνταγή (θα τη βάλω κι αυτή στο μέλλον). Και σε λίγο καιρό ακόμα μία :) Κάποτε τα έφτιαχνα ταχτικά, αλλά τώρα τελευταία είχα πολύ καιρό να φτιάξω κάτι τέτοιο. Είναι ένα γλυκό για να κεράσεις πολλούς (ανάλογα και με το μέγεθος μπορούν να βγουν και 50 κομμάτια). Τα είχα σχεδόν ξεχάσει και μου τα θύμισαν οι μαθητές μου. Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει πως στο σχολείο στα πλαίσια του μαθήματος του πρότζεκτ φτιάχνουμε διάφορα φαγητά και τα συνδυάζουμε με γενικότερες σχετικές γνώσεις. Το πρόγραμμα τελειώνει με το τέλος της χρονιάς κι οι μαθητές μου μου πρότειναν να φτιάξουμε τρουφάκια για να κεράσουμε τους υπόλοιπους στα πλαίσια της παρουσίασης της δουλειάς μας! Κι έτσι τα ανέσυρα στην επιφάνεια ξανά!

Τσίζκεϊκ

Το τσίζκεϊκ είναι, προφανώς, ένα κέικ τυριού. Πρόκειται για ένα εύκολο και ευπαρουσίαστο γλυκό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, κάποιες που θέλουν ψήσιμο στο φούρνο αλλά και κάποιες άλλες που είναι πιο απλές. Όπως αυτή που παρουσιάζεται εδώ. Που για βάση έχει τριμμένο μπισκότο, άρα το ψήσιμο έχει γίνει πιο μπροστά και όταν το φτιάχνω εγώ δεν χρειάζεται να το ψήσω εγώ, αλλά απ' την άλλη θέλει παραπάνω ώρα για να σφίξει το μπισκότο. Αλλά ας προχωρήσω στη συνταγή, οι προαναγγελίες περιττεύουν :)

Την ανέβασα την αναλογία. Η Ειρήνη παραπονέθηκε ότι ήταν λίγη η κρέμα

Βάφλες 2

Πρόσφατα είχα βάλει συνταγή για βάφλες αλλά μιας κι είναι καινούρια η βαφλιέρα κι έχω κάμποσες διαφορετικές συνταγές είπα να τη δοκιμάσω και με μια άλλη.

Γαλακτομπούρεκο

Το γαλακτομπούρεκο είναι ένα γλυκό που το πετυχαίνω όταν το φτιάχνω (αν και βέβαια δεν μπορώ να φτάσω την ποιότητα από το Κοσμικόν:) ). Αλλά το αποφεύγω γιατί είναι πειρασμός. Κι έτσι το είχα ψιλοξεχάσει. Μέχρι που πριν λίγες μέρες είχα πάει μια εκδρομή και έπεσα πάνω σ' ένα πολυδιαφημισμένο γαλακτομπούρεκο του Καρβέλη. Και το δοκίμασα, το φωτογράφισα και είπα να παρουσιάσω τη συνταγή που είχα.

Βάφλες

Τις βάφλες τις είχα ακουστά από παλιά, αλλά δεν τις ήξερα πώς ακριβώς ήταν. Κάποια στιγμή μάλιστα είχαμε πάρει και μια συσκευή που φτιάχνει βάφλες (βαφλιέρα) που όμως δεν μας άρεσε (και κάποια στιγμή τη χαρίσαμε). Κι αυτό γιατί έβγαζε βάφλες λεπτές που γίνονταν πολύ στεγνές. Σαν μπισκότα συνοδευτικά σε παγωτό. Γιατί και κάποια χωνάκια του παγωτού είναι είδος βάφλας. Αλλά εγώ είχα στο νου μου βάφλες φουσκωτές κι αφράτες. Δεν ξέρω πού τις είχα δει και τις σκεφτόμουνα τέτοιες. Μέχρι που πήγαμε στις Βρυξέλλες!

Χαλβάς σιμιγδαλένιος

Ε, αφού ξεκίνησα με τους χαλβάδες, όπως έλεγα μου μένει ο σιμιγδαλένιος για να ολοκληρώσω. Άντε να τον βάλω λοιπόν κι αυτόν. Ιδού τον!

Χαλβάς με πετιμέζι

Για χαλβάδες μιλάγαμε προχθές, δεν πρόλαβα ν' αποσώσω κι η πηγή μου:) έβαλε πάλι χαλβά. Αυτή τη φορά με πετιμέζι. Ενδιαφέρον μου φάνηκε, οπότε είπα να τον δοκιμάσω. Αμ έπος αμ έργον. Το φτιάξαμε κι ήταν εξαιρετικά καλός, οπότε τον παρουσιάζω κι εδώ. Σειρά τώρα μάλλον πρέπει να πάρει ο σιμιγδαλένιος για να ολοκληρώσουμε (εκτός κι αν μου στείλει η Μαίρη τον ταχινένιο που βρήκε και είπε πως θα τον δοκιμάσει).

Χαλβάς Φαρσάλων

Ο χαλβάς (γενικά) είναι ένα γλυκό πράγμα, σχετικά μαλακό, γι' αυτό κι έναν μαλακό άνθρωπο πολλές φορές τον αποκαλούμε χαλβά. Ως προς το φτιάξιμο του χαλβά όμως υπάρχουν πολλές παραλλαγές. Ο πρώτος χαλβάς που γνώρισα ήταν ο πανηγυριώτικος, που πουλάνε στα πανηγύρια στη Μυτιλήνη. Είναι ένα μαστιχωτό μείγμα καλυμμένο με σουσάμι. Το πουλάνε είτε σε μικρά πιτάκια - μπουκιές είτε σε πιο μεγάλες πλάκες στολισμένες και με χρωματιστά κουφετάκια που δίνανε ένα αν αγόραζες αρκετό χαλβά. Παράλληλα, γνώρισα και τον ταχινένιο (ή μακεδονικό), που τρώγαμε τις μέρες της νηστείας, αλλά όταν άκουγα τη λέξη χαλβάς, ο πρώτος μου ερχόταν στο νου. Κάποια χρόνια αργότερα, έμαθα και τον σιμιγδαλένιο, του τηγανιού. Τον έμαθα σαν γεύση, τον έμαθα και να τον φτιάχνω (και πρέπει να βάλω κάποτε κι αυτή τη συνταγή). Ήταν ο πρώτος χαλβάς που δεν ήταν έτοιμος, αλλά μπορούσε να φτιαχτεί στο σπίτι. Όμως, η αποκάλυψη του χαλβά ήταν όταν δοκίμασα τον λεγόμενο Φαρσάλων ή σαπουνέ.

Μπράουνις

Το μπράουνις δεν το ήξερα. Ίσως το είχα ακουστά από την Ειρήνη, αλλά δεν το πρότεινε να το φτιάξουμε κι έτσι δεν το είχα υπόψη μου. Στο σχολείο μου φέτος έχω αναλάβει μεταξύ άλλων το μάθημα του πρότζεκτ και αυτό το τετράμηνο σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε πώς μπαίνει το φαγητό στη ζωή μας. Σε κάθε μάθημα (που γίνεται δίωρο μαζεμένο) φτιάχνουμε ένα φαγητό (ή γλυκό) και το τρώμε. Αυτό που θέλουμε, είναι να βγαίνει σε μια ώρα και κάτι από τη στιγμή που θα μπούμε στην αίθουσα (και οι μαθητές έρχονται και νωρίτερα) μέχρι την  στιγμή που θα το καταναλώσουμε. Στα πλαίσια αυτά η Νάγια πρότεινε να φτιάξουμε μπράουνις και μας έφερε τη συνταγή. Την τροποποίησα και την παρουσιάζω εδώ.

Μηλόπιτα αναποδογυριστή

Έγραφα τις προάλλες για τη μηλόπιτα και η Μαίρη που παρακολουθεί ανελλιπώς, μου στέλνει μήνυμα: "έχω μια πιο εύκολη συνταγή". Μα άμα έχεις κάτι, δεν το γράφεις έτσι. Γράφεις τη συνταγή, της απαντώ. Κι αυτή μου τη στέλνει. Κι εγώ την ανεβάζω σήμερα. Τι να γίνει, αφού δεν αποφασίζει να το κάνει η ίδια. Που θα είχε πολλές ενδιαφέρουσες προσθήκες να κάνει. Τέλος πάντων, ας συνεχίσω με τη μηλόπιτα. Η συγκεκριμένη είναι η λεγόμενη "αναποδογυριστή". Την είχα στο νου μου (ανάποδη την ήξερα εγώ, δεν αλλάζει ιδιαίτερα η έννοια), αλλά δεν την έχω φτιάξει. Η Μαίρη λέει πως γίνεται καταπληκτική :)

Κούκις κουβερτούρας (της άλλης) Ειρήνης

Τα κούκις τα είχε φτιάξει η Ειρήνη (όχι η κόρη μου) που τα είχε δει στην τηλεόραση. Τα δοκίμασα και μ' αρέσαν πολύ. Έτσι α) μια επόμενη φορά την έβαλα να μου φτιάξει και β) της ζήτησα να μου δώσει τη συνταγή για να την παρουσιάσω από εδώ. Μιας και μου τα είχε φτιάξει, είχα και φωτογραφία, άρα με βόλευε:)