SARS-COV 19

Το σημερινό είναι άσχετο με τα προηγούμενα, αλλά έχει να κάνει με την επικαιρότητα.
SARS-COV 19 ή SARS-COV-2, Τι είν' αυτό; Κάπως γνωστό φαίνεται, αλλά δεν το έχουμε συνηθίσει έτσι. Κι όμως έτσι είναι. Η καινούρια μας ταλαιπωρία (που κρατάει όμως για πολύ καιρό τώρα και κυρίως που είναι άγνωστο πόσο ακόμα θα κρατήσει). Είναι το κανονικό όνομα του νέου κορονοϊού (COV).  Το πρώτο κομμάτι, το SARS μας λέει το προβλήματα προκαλεί: "σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο τύπου 2". Κι επειδή η ταυτοποίησή του έγινε την τελευταία μέρα του 2019 συνήθως τον βλέπουμε με το 19 στο τέλος του. Η αρρώστια που προκαλεί ο συγκεκριμένος ιός είναι η COVID-19, που πολλές φορές από λάθος λέγεται έτσι ο ιός, αλλά δεν είν' αυτό το σωστό. Όμως το θέμα μου δεν είν' αυτό. Το θέμα μου είναι κάτι που ακούγεται αρκετά και που το άκουσα από διπλανή παρέα την Τρίτη το βράδυ στο Μόλυβο. Ξέρω πως σε πολλούς δεν θ' αρέσει αυτό που θα γράψω, αλλά τι να κάνουμε.

Κάναμε τη βόλτα μας λοιπόν την Τρίτη και το βραδάκι καταλήξαμε στο Μόλυβο (που οι χάρτες τον ξέρουν σαν Μήθυμνα, αλλά κανένας ντόπιος δεν το χρησιμοποιεί). Απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα και μετά κάτσαμε να φάμε ένα γλυκό. Μπροστά μας καθισμένες δυο παρέες, ένα ζευγάρι και τέσσερις άντρες. Κι όπως κάθονταν δίπλα δίπλα (αλλά δίπλα :) ) κάποια στιγμή έπιασαν κουβέντα μεταξύ τους. Και μιας και μίλαγαν δυνατά άκουγα τι λέγανε έστω κι αν δεν είχα διάθεση (και δεν θέλησα να μπω στην κουβέντα τους). Η άποψη που έλεγε με σθένος ο ένας και αποδέχονταν απ' ό,τι φαίνεται κι οι υπόλοιποι ήταν πως δεν υπάρχει κανέναν πρόβλημα στην πραγματικότητα, όλα είναι ένα ψέμα Και σαν απόδειξη έθετε το ερώτημα (και το απαντούσαν όλοι ομόφωνα): "Ξέρεις εσύ κανέναν που να πέθανε από τον κορονοϊό; Όχι."

Δύσκολη η συζήτηση αυτή, κυρίως γιατί έχει μέσα της μια απλοϊκότητα: δεν το ξέρω άρα δεν υπάρχει. Και το έχω ακούσει και από άλλον, αναφέροντας μάλιστα γνωστούς απ' το Μιλάνο που δεν ξέρουν κανέναν στη γειτονιά τους που να πέθανε παρόλο που το ποσοστό των θανάτων εκεί (ανά εκατομμύριο κατοίκων) είναι κατά πολύ μεγαλύτερο απ' της Ελλάδας.

Στο δρόμο που φεύγαμε, έκανα μια αναφορά στη Μαρία που μου απάντησε πως εκείνη ξέρει δύο (και θυμήθηκα πως τον έναν το ξέρω κι εγώ). Θα μιλήσω και γι' αυτό, αλλά το θέμα είναι πως ένας τέτοιος υπολογισμός δεν στέκει αν κάποιος προσπαθήσει να κάνει υπολογισμούς με βάση τα μαθηματικά (κι όχι το τι αρέσει). Και κοντά σ' αυτά την αμέσως επόμενη μέρα διαβάζω πως την ώρα που μιλάγανε, έκλεινε το Κέντρο Υγείας Καλλονής (στο οποίο υπάγεται κι ο Μόλυβος) γιατί εμφανίστηκαν δυο (ή μπορεί και τρία) κρούσματα ασθενών με τον κορονοϊό αυτόν!

Τα μαθηματικά λοιπόν λένε πως έχουν πεθάνει περίπου 200 άτομα στα περίπου 11 εκατομμύρια κατοίκους στην Ελλάδα. Αν πούμε πως έπρεπε να γνωρίζουμε έναν απ' αυτούς, θα έπρεπε τον καθένα απ' τους 200 πεθαμένους να τον ξέρουν 55.000 (πενήντα πέντε χιλιάδες) συνέλληνες. Τόση είναι η αναλογία. Δεν ξέρω πόσους ήξερε ο κύριος αυτός που έκανε την κουβέντα, αλλά εγώ που ξέρω και με ξέρουν πολλοί, ο κύκλος μου με το ζόρι να φτάσει τα 5.000 άτομα (το ένα δέκατο δηλαδή αυτών που θα έπρεπε).

Αλήθεια, ας αφήσουμε την αστειότητα του επιχειρήματος και ας πάμε σ' αυτούς που ξέρουμε. Πέρα απ' τον Κρεμαστινό που τον ήξερε όλ' η Ελλάδα αφού ήταν ο προσωπικός γιατρός του Αντρέα, ήταν επίσης και βουλευτής και υπουργός. Αλλά κι ο πρώτος ή δεύτερος νεκρός απ' την ιστορία αυτή, τότε που ξεκίναγε ο χαμός κι οι νεκροί ήταν με ονοματεπώνυμο, τύχαινε να είναι γνωστός μου. Γνωστός όχι γιατί βρισκόμασταν και τα λέγαμε, αλλά εγώ ήξερα την ύπαρξή του, ήξερα ποιος είναι και τι κάνει. Ήταν συνάδελφος, καθηγητής στην Αμαλιάδα και την εποχή που έκανα στην Ηλεία, εκείνος ήταν αιρετός στο υπηρεσιακό μας συμβούλιο, το ΠΥΣΔΕ. Ο Μανόλης, λοιπόν, πήρε σύνταξη αλλά είχε προβλήματα με την καρδιά του. Κι έκανε εγχείρηση και πήγε καλά. Χαρούμενος που όλα τέλειωσαν καλά είπε να πάει στους Άγιους Τόπους να προσκυνήσει. Κι εκεί κόλλησε. Κι όταν γύρισε αρρώστησε. Και πέθανε. Μα είχε υποκείμενο νόσημα (κατά τους γιατρούς). Σύμφωνοι, αλλά αν δεν έμπλεκε με τον κορονοϊό θα ζούσε κάποια χρόνια ακόμα. Ναι, το ότι ήταν εγχειρισμένος δυσκόλεψε την κατάστασή του αλλά να το ξαναπώ. Άλλο τη δυσκόλεψε κι άλλο πως πέθανε απ' την καρδιά. Και δεν ξέρω τι γράφει το χαρτί του γιατρού για πρώτη, δεύτερη ή τρίτη αιτία θανάτου (συνήθως κάπως έτσι τα έχουν). Μπορεί να γράφει "ανακοπή" Ε, και; Ναι. πέθανε γιατί σταμάτησε να δουλεύει η καρδιά του. Αλλά τι ήταν αυτό που τη σταμάτησε είναι η ουσία.

Αλλά κι ο άντρας μιας γνωστής της Μαρίας είναι μέσα στα θύματα. Μεγάλο το ποσοστό αυτών που ξέρουμε! Αλλά ας αφήσουμε ποιος ξέρει ποιον. Ας πάμε λίγο παρακάτω που απ' αλλού ξεκινώντας (φαινομενικά) καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, όλα είν' απάτη. Γιατί κάποιοι (οι γιατροί; οι υπουργοί; δεν το έχω ξεκαθαρίσει) έχουν πάρει γραμμή (με αμοιβή ή όχι, πάλι είναι συγκεχυμένο) να βεβαιώνουν κρούσματα. Ώστε έτσι, ε; Καλά, κάποιοι αποφάσισαν να πουν πως έτσι είναι και έπεισαν κι άλλους (με το καλό ή με το ζόρι). Μήπως κάποιος μπορεί να μου πει ποιος είναι κερδισμένος απ' όλη αυτή την κατάσταση; Δεν διαφωνώ πως ο κορονοϊός ήταν ευκαιρία να περάσουν άσχετα μέτρα. Απ' αυτό όμως μέχρι την αμφισβήτηση της ύπαρξής του (και κατά συνέπεια την περιφρόνηση των μέτρων που χρειάζονται) έχει πολύ δρόμο.

Η συζήτηση είναι για το αν υπάρχει κορονοϊός ή όχι. Δεν συζητώ για τα μέτρα αν είναι σωστά ή όχι. Αυτό είναι δικαίωμα του καθένα έστω κι αν δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις. Έστω κι αν είν' απ' αυτούς που προβάλουν την δικαιολογία πως τα μέτρα του περιορίζουν την ελευθερία του ενώ ο ίδιος περιορίζει την ελευθερία όλων των άλλων!