Τα καραβάκια στο Βόσπορο

Είχα ξεκινήσει κάποτε να γράφω τις εντυπώσεις μου από τις επισκέψεις στη γειτονική μας χώρα. Κι ενώ είχα έτοιμα αρκετά θέματα (έτοιμα πάει να πει πως είχα βάλει τίτλο και φωτογραφίες) έλειπανα τα κείμενα. Για μένα πάντα το να ξεδιαλέξω κάποιες φωτογραφίες απ' τις χιλιάδες (κυριολεκτικά) που τραβάω είναι η πιο δύσκολη δουλειά. Έτσι, τότε που το πράγμα ήταν φρέσκο, έκατσα ξεδιάλεξα κάποιες και τις ανέβασα, θεωρώντας πως το να γράψω το κείμενο δεν ήταν τίποτα, θα γινόταν όποτε είχα καιρό. Έχουν περάσει πεντέξι χρόνια απ' την τελευταία φορά που βρέθηκα στην Τουρκία κι ακόμα περισσότερα από τότε που είχα πάει στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ακόμα δεν αξιώθηκα να το κάνω. Ε, μάλλον ήρθε ο καιρός. Μόνο που δεν θυμάμαι όλα όσα θα ήθελα να γράψω.

Ο Βόσπορος, για όποιον δεν το ξέρει, είναι το στενό ανάμεσα στην ευρωπαϊκή και την ασιατική πλευρά. ο πορθμός που ενώνει τη Μαύρη θάλασσα με τη θάλασσα του Μαρμαρά κι από κει με το Αιγαίο, μέσα από άλλα στενά, τα Δαρδανέλια. Έτσι είναι μια εξαιρετικά σημαντική δίοδος για τη διεθνή ναυσιπλοΐα οπότε και είναι συνέχεια γεμάτος με εμπορικά πλοία διαφόρων μεγεθών.

Όμως εκτός από τα εμπορικά ενδιαφέρον μεγάλο έχουν και τα τα μικρά επιβατικά. Που τα περισσότερα ξεκινούν απ' τη γέφυρα του Γαλατά, στον Κεράτιο κόλπο και ενώνουν την Κωνσταντινούπολη με τα Πριγκηπόνησα, με την απέναντι ακτή ή με μέρη στην άλλη άκρη του Βόσπορου. Αυτά τα τελευταία έχουν τη δική τους αξία γιατί μπορείς να κάνεις μια κρουαζιέρα στο Βόσπορο με ένα απλό εισιτήριο με επιστροφή. Γιατί όταν ταξιδεύουν δεν πάνε κατευθείαν στον τελικό προορισμό τους αλλά κάνουν στάσεις απ' τη μια και την άλλη ακτή κι έχεις την άνεση να δεις τον Πύργο του Λέανδρου, τα γιαλιά (σωστή είναι η ορθογραφία) ή τα Ρουμελί και Αναντολού Χισάρ και άλλα αξιοθέατα.

Καθώς μπαινοβγαίνεις στα λιμάνια, βλέπεις τα παραλιακά σπίτια και τις βάρκες τους δεμένες απόξω.

Και βέβαια, όταν βρίσκεσαι μέσα σ' ένα απ' αυτά τα καραβάκια είναι μαγεία η θέα της Πόλης. Ειδικά το χάραμα ή το ηλιοβασίλεμα!