Δανειζόμενος απ' την Εθνική Βιβλιοθήκη

Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου (από Σύνταγμα προς Ομόνοια εννοώ, πούναι και λίγο κατηφόρα) συναντάς πολλά όμορφα κτίρια αριστερά δεξιά αλλά τα περισσότερα α) είναι κρυμμένα και β) βρίσκονται απ' τη δεξιά μεριά, απ' τα ζυγά. Κι η αποθέωση είναι τα τρία κτίρια κάπου στη μέση: Ακαδημία, Πανεπιστήμιο και Βιβλιοθήκη, με τη σειρά που τα βλέπουμε κι έρχονται μετά τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη των Καθολικών και το Οφθαλμιατρείο που κι αυτά ξεχωρίζουν. Θα σταθώ στο τελευταίο στη σειρά, όχι όμως σαν κτίριο αλλά σ' αυτό που στεγάζεται εκεί. Την Εθνική Βιβλιοθήκη. Που για την ακρίβεια στεγάζεται και εκεί γιατί ο όγκος των βιβλίων της δεν χωράνε εκεί (αλλά ούτε και στην πρώτη της επέκταση μαθαίνω τώρα, δεν ήξερα πως είχε ήδη κάνει ένα βήμα εκτός κέντρου - αλλά θα τα πω όλα αναλυτικά καθώς και πώς μούρθε ν' αναφερθώ σ' αυτήν).

Τα τρία ιδιαίτερα κτίρια στη σειρά στην Πανεπιστημίου είναι τέσσερα, τα εξής πέντε :)

Η Εθνική Βιβλιοθήκη εκτός από κτίριο είναι και θεσμός. Εκεί (πρέπει να) υπάρχει ένα αντίτυπο από κάθε βιβλίο που έχει εκδοθεί στην Ελλάδα κι αυτό κάνει νομίζω κατανοητό πως όποιο κτίριο και να έχει αυτό νομοτελειακά θα γεμίσει αφού βιβλία βγαίνουν κάθε χρόνο και καινούρια - να μην σκεφτούμε πόσο περισσότερα σήμερα που είν' εύκολα τα πράγματα. Έτσι απ' το πρώτο της κτίριο (Βαλλιάνειο Μέγαρο βλέπω πως το λένε, δεν τόξερα) στην Πανεπιστημίου (32) που λέγαμε, πήγε και στο Βοτανικό (Λ. Αθηνών 33 και Σπύρου Πάτση 12) κάτι που τόχα ακούσει κάποια στιγμή αλλά δεν είχα δώσει σημασία.

Η καθολική μητρόπολη Άγιος Διονύσιος

Η τελευταία της επέκταση είναι στο κτίριο που φτιάχτηκε στον παλιό Ιππόδρομο, στο "Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος". Εκεί βρίσκεται το δανειστικό τμήμα της Βιβλιοθήκης στο οποίο μπαίνουν εγγεγραμμένοι χρήστες, όχι ντε και καλά πιστοποιημένοι (δεν ξέρω τι σημαίνει η διαφοροποίηση - μάλλον εγώ που έχω κάνει εγγραφή από το ίντερνετ είμαι σ' αυτήν την κατηγορία αφού δεν έχω δώσει χαρτιά να τα ελέγξει κάποιος πως είμ' αυτός που λέω ή αφού η αρχική σύνδεση γίνεται με τους κωδικούς του taxisnet είμαι και πιστοποιημένος; Αλλά για δεν έχω κάρτα. Δεν ξέρω).

Πριν λίγο καιρό η Μαρία μούστειλε μια πληροφορία πως το δανειστικό τμήμα λειτουργεί κι από μακριά. Τι εννοώ: έχει δημιουργηθεί μια ειδική εφαρμογή στο ίντερνετ που δίνει τη δυνατότητα να δανειστεί κάποιος κάποιο βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, να το διαβάσει σ' ένα εύλογο διάστημα και να το επιστρέψει. Χρειάζεται να κάνεις εγγραφή πρώτα (με έγκυρο μέιλ) κι ο δρόμος ανοίγει. Μπορείς να δανειστείς ένα βιβλίο για 15 μέρες (που μπορεί να το παρατείνεις άλλες 20 αν δεν προλάβεις να το διαβάσεις), μέχρι 36 τίτλους το χρόνο (3 το μήνα δηλαδή) και μέχρι 3 ταυτόχρονα. Η επιστροφή γίνεται αυτόματα μετά τις 15 μέρες (ή χειροκίνητα από την εφαρμογή). Το διαβάζεις στον υπολογιστή ή στο τάμπλετ ή στο κινητό ή σ' όποιο απ' αυτά βολεύεσαι κάθε φορά (μέχρι 5 συσκευές) από ειδική εφαρμογή που λειτουργεί με το αναγνωριστικό σου, μια διαδικασία που εξασφαλίζει πως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μπορείς να το τυπώσεις ή να το αντιγράψεις (ακόμα και μια λέξη ή έν' απόσπασμα αν θέλεις δεν σου επιτρέπει). Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν 2,5 χιλιάδες τίτλοι που έχουν ανέβει μ' αυτούς τους όρους, τίτλοι που έχουν δοθεί από τους εκδοτικούς οίκους τους.

Οφθαλμιατρείο

Θα μου πει κάποιος, και γιατί να τα κάνω όλ' αυτά. Μα για να διαβάσεις ένα βιβλίο χωρίς να το αγοράσεις και χωρίς να το πάρεις στο χέρι, άρα μπορείς απ' όποιο σημείο βρίσκεσαι. Δεν χρειάζεται να τρέχεις σε βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες. Απ' την άλλη, δεν έχεις τη δυνατότητα να μυρίσεις το χαρτί και το μελάνι και να το κρατήσεις στο χέρι με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ναι, αλλά έχεις ένα σταθερό βάρος μόνο κι όχι το βάρος του βιβλίου αν αυτό είναι κάνα τούβλο. Θα δώσω παράδειγμα απ' την προσωπική μου εμπειρία και θα γίνει ίσως πιο κατανοητό.

Συνήθως διαβάζω διάφορα, με προτίμηση στην αστυνομική λογοτεχνία (αλλά όχι μόνο). Υπάρχουν περίοδοι που διαβάζω πολλά κι άλλες που σχεδόν το ξεχνάω. Διαβάζω όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Τον περασμένο μήνα βρέθηκα στο χωριό για κάποιες δουλειές που είχαν να γίνουν στο σπίτι. Είχα πάρει μαζί νου δυο βιβλία που είχα αγοράσει πρόσφατα, βασικά γι' αυτή τη δουλειά. Επειδή ήμουν με αεροπλάνο δεν πήρα παραπάνω λόγω όγκου και βάρους. Τα βιβλία που συνήθως προτιμώ είναι αυτά των 200 - 300 σελίδων που δεν έχουν τίποτα ιδιαίτερα μεγάλο απ' τα παραπάνω αλλά και τελειώνουν σχετικά γρήγορα. Όπως κι έγινε στη μια βδομάδα που ήμουν εκεί. Όμως, αποφάσισα να παρατείνω την παραμονή μου κι έτσι χρειάστηκα καινούριο βιβλίο. Πήγα στο Πλωμάρι αλλά το βιβλιοπωλείο την ώρα εκείνη ήταν κλειστό. Ευτυχώς προφέρθηκε να μου δανείσει η Μαίρη ένα δικό της. Ευχάριστο αυτό, αλλά όταν το είδα τρόμαξα.

Η Ακαδημία Αθηνών

Ένα τούβλο με 620 σελίδες και 900 γραμμάρια. Διάβασα το μισό τις δυο μέρες που έμεινα στο χωριό κι είχε την καλοσύνη να μου επιτρέψει να το πάρω μαζί μου και να το τελειώσω εδώ (μετά από κάποιες μέρες). Ήταν "Η κλέφτρα των βιβλίων" κι αναφέρεται σ' ένα κορίτσι που ζει στη ναζιστική Γερμανία, κοντά στο Μόναχο (άρα είχε και γνωστές μου περιοχές).

Δεν τόχα καλά καλά τελειώσει αυτό και μου λέει η Μαρία για το αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μπήκα, έκανα τις διαδικασίες εγγραφής και δανείστηκα το πρώτο μου βιβλίο. "Κλειστό φέρετρο" λεγόταν, κι είναι απομίμηση της Αγκάθα Κρίστι με τον Πουαρό. Κι είναι δεύτερη φορά που την πατάω με την απομίμηση. Όχι ότι ήταν κακό. Αλλά νόμιζα πως ήταν απ' την ίδια και μούκανε εντύπωση που δεν είχα ξανακούσει γι' αυτό, αλλά σκέφτηκα πως ίσως το ήξερα με άλλον τίτλο (όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς με τα της Κρίστι έχω ασχοληθεί αρκετά). Αν το είχα στα χέρια μου θα ήταν 350 σελίδες και μισό κιλό περίπου. Τώρα ήταν 350 ηλεσελίδες και το βάρος του όσο το τάμπλετ!

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)

Γρήγορα τέλειωσε κι αυτό κι αποφάσισα να δανειστώ ένα ακόμα. Αυτή τη φορά διάλεξα "Το παιδί από τη Γερμανία". Εδώ μπλέχτηκε η σύγχρονη εποχή και το αστυνομικό κομμάτι (ο φόνος ή μάλλον οι φόνοι αφού στα αστυνομικά μυθιστορήματα σπάνια γίνεται μόνο ένας) με το ναζισμό αλλά και τους νεοναζιστές. 560 σελίδες, μάλλον κι αυτό κάπου στα 800 - 900 γραμμάρια θα ήταν αλλά το διάβασα ή στα 650 του τάμπλετ ή στο τίποτα της οθόνης του υπολογιστή - το κινητό δεν τόχω δοκιμάσει ακόμα (για την ιστορία το πήρα 19 και το είχα τελειώσει στις 22 του μήνα - χρειάζομαι ένα καλό διάλειμμα τώρα).

Το συμπέρασμά μου απ' το Ηλεκτρονικό Αναγνωστήριο; Για μένα είναι πολύ καλό και βολικό. Για τον Νίκο που διαβάζει πάντα μ' ένα μολυβάκι και σημειώνει στα βιβλία του, καθόλου (θεωρητικά μπορεί να σημειώσεις, δεν τόχω δοκιμάσει, αλλά επιστρέφοντάς το δεν έχεις τίποτα στα χέρια σου. Κι αφού δεν έχεις και καμιά εκτύπωση, μένει μόνο ό,τι έχεις κρατήσει στο μυαλό σου). Άλλος λέει πως αν δεν το κρατάει το βιβλίο στο χέρι, αν δεν το ξεφυλλίζει ο ίδιος δεν το ευχαριστιέται. Γούστα είν' αυτά, εγώ για τα δικά μου είπα και αυτά παρουσίασα!

Συμπλήρωση με μερικά σχετικά με τα προγράμματα ανάγνωσης. Από την Εθνική βιβλιοθήκη συστήνεται το Adobe Digital Editions. Αφού η Αντόμπ είν' αυτή που δίνει τα κλειδώματα, δίνει και εργαλεία για διάβασμα. Όμως εγώ δεν την πολυσυμπαθώ και ξεκίνησα στο τάμπλετ με το PocketBook. Και μ' άρεσε πολύ, έχει ενδιαφέρον περιβάλλον και μπορεί ακόμα και να σου διαβάσει το κείμενο (ναι - το ελληνικό κείμενο). Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα μ' αυτό: είναι μόνο για κινητά και τάμπλετ κι όχι για υπολογιστή. Βρήκα τρόπο να το τρέχω στον υπολογιστή με προσομοίωση, κατεβάζοντας την εφαρμογή BlueStacks. Το θέμα είναι πως στο τάμπλετ τάχα μπερδέψει με τους κωδικούς που δανείστηκα τα βιβλία κι έτσι δεν μπόρεσα να το δοκιμάσω στην πράξη. Δοκίμασα της Αντόμπ με εναλλαγή άλλα κομμάτια στον υπολογιστή κι άλλα στο τάμπλετ. Δούλεψε, αλλά θα προτιμούσα το Πόκετμπουκ. Στο επόμενο βιβλίο θα το δω (μπορείς ένα βιβλίο να το έχεις σε διαφορετικές συσκευές παράλληλα, αλλά μέχρι 5).