Σχηματισμός κυβέρνησης

Όταν γίνονται εκλογές στην Ελλάδα η κυβέρνηση που θα είναι σύμφωνη με την διαμορφωμένη στη βουλή πλειοψηφία πρέπει να σχηματιστεί μέσα σε δυο βδομάδες το αργότερο (με τη διαδικασία των τριήμερων εντολών που μπορεί να είναι μέχρι τρεις κι από κει και πέρα κάνει - λέει - κι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μια προσπάθεια, άμα λάχει, κι από κει και πέρα ξανά εκλογές. Ένα σκηνικό που το ζήσαμε ξανά πέρυσι με τις εκλογές στις 7 του Μάη και στις 18 του Ιούνη του 2012. Που ενώ στην πραγματικότητα δεν άλλαξε ιδιαίτερα η κατανομή των εδρών στη βουλή, αυτοί που το Μάη δεν συμφωνούσαν για να συνεργαστούν και να φτιάξουν κυβέρνηση, συμφώνησαν τον Ιούνη! Ουσιαστικά δηλαδή, αν δεν τα βρουν οι πολιτικοί κάθε 40 - 50 μέρες (έτσι βγαίνει απ' τις προθεσμίες) θα γίνονται και θα ξαναγίνονται εκλογές, πιέζοντας το εκλογικό σώμα να αλλάξει άποψη.

Κάτι τέτοιο δεν το βλέπω να γίνεται σε άλλες χώρες. Καλά, το ρεκόρ το έχει το Βέλγιο που η κυβέρνηση σχηματίστηκε μετά από ενάμιση χρόνο (541 μέρες για την ακρίβεια). Που όλον αυτόν τον καιρό συντάχθηκαν και ψηφίστηκαν προϋπολογισμοί, προχώρησαν σχέδια υπήρξαν διάφορες εξελίξεις και τίποτα δεν χάθηκε. Αλλά ας πάμε και σε άλλες χώρες που δεν έκαναν τόοοοοσο πολύ καιρό για να σχηματιστεί η (νέα υπενθυμίζω) κυβέρνηση.

Στη Γερμανία οι τελευταίες εκλογές έγιναν στις 22 του περασμένου μήνα. Κι ενώ έχει περάσει από τότε σχεδόν ένας μήνας, ακόμα (νέα) κυβέρνηση δεν έχει σχηματιστεί. Γίνονται διαπραγματεύσεις, συζητήσεις, ανταλλάσσονται απόψεις και βλέπουμε. Προχθές ο Σόιμπλε (υπουργός στην νυν κυβέρνηση που φιλοδοξεί να είναι και στην επόμενη) δήλωσε πως είναι αισιόδοξος ότι σε κάνα μήνα θα έχει σχηματιστεί κυβέρνηση! Δηλαδή, με αισιόδοξο μάτι, σε δυο μήνες. Με απαισιόδοξο; Και τι θα κάνει η καημένη η Γερμανία:) που θα μείνει ακυβέρνητη όλον αυτόν το καιρό (έχει κανείς τέτοια εντύπωση).

Ακόμα χειρότερα στην Αμερική. Που έχει κυβέρνηση αλλά δεν είναι σύμφωνη με την πλειοψηφία στη Βουλή (αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι οι ΗΠΑ είναι προεδρική και όχι προεδρευομένη δημοκρατία, πάει να πει ο αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας εκλέγεται άμεσα κι όχι σε σχέση με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία). Κι η κυβέρνηση δεν τα βρήκε με τη βουλή και δεν έχουν κρατικό προϋπολογισμό, άρα δεν μπορούν να πληρώσουν σχεδόν κανένα κρατικό έξοδο (αφενός με τον τρόπο που είναι ομοσπονδιακά δομημένες οι ΗΠΑ, πολλά έξοδα δεν είναι της κεντρικής κυβέρνησης, αφετέρου με τροπολογία της τελευταίας στιγμής κάποια εγκρίθηκαν προσωρινά κι έτσι στοιχειώδεις ανάγκες πληρώνονται). Παρόλ' αυτά, το κράτος εξακολουθεί να υπάρχει και δεν νομίζω κανένας να σκέφτηκε πως θα αφανιστούν οι ΗΠΑ απ' αυτόν το λόγο.

Το θέμα είναι πως θα πρέπει ν' αλλάξει το σύνταγμά μας για ν' αλλάξει το σημερινό καθεστώς και να μην πρέπει να τρέχουμε σε εκλογές άνευ λόγου (και για μένα ΔΕΝ είναι λόγος πως τα κόμματα δεν τα βρίσκουν). Κι αυτό είναι δύσκολο γιατί για να γίνει (δεν θυμάμαι αν είναι απ' αυτά που επιτρέπονται) θα πρέπει να συμφωνήσουν τα κόμματα! Αμ πώς.