Οικονομικά μέτρα

Δεν θα ληφθούν νέα μέτρα μας πληροφορούν οι κυβερνώντες. Και έρχεται τυφώνας φόρων. Μείωση 15% λέει ας πούμε στο ΕΕΤΗΔΕ (τα θυμήθηκα καλά όλα τα αρχικά; ) το οποίο και αλλάζει όνομα (σάματις αυτό ήταν το πρόβλημα) και γίνεται ΕΕΤΑ (και του χρόνου θα το ξαναλλάξουν). Καλό αυτό, αλλά... Αλλά στο χωριό (και σε ένα σωρό άλλα χωριά φαντάζομαι) το τέλος από 3 ευρώ ανέβηκε στα τέσσερα. Αύξηση δηλαδή 33%. Και με τη μείωση κατά 15% αυτό που μένει είναι μια αύξηση 13%. Και πού αυτό; στα χωριά που υπάρχουν κατά τεκμήριο χαμηλότερα εισοδήματα.

Ε, έτυχε αυτό, από δω και πέρα θα χτυπήσουμε τα μεγάλα εισοδήματα. Μόνο που επειδή αυτοί που ξέρουμε τι παίρνουν είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, θα χαμηλώσουμε τους ψηλούς μισθούς (αν και πάντα θα έχουν μείνει κάποιοι που είναι απ' έξω, γιατί υπάρχουν κάποια κυκλώματα που φροντίζουν μερικοί μισθοί να μην αλλάζουν με τίποτα) και τις ψηλές συντάξεις. Το πρόβλημα είναι μ' αυτές τις τελευταίες, πως όλο και λιγοστεύουν. Ποιος έχει μείνει που να παίρνει σήμερα μεγάλη σύνταξη; Και δεν είναι μόνο αυτό.

Οι μεγάλες συντάξεις δεν ήρθαν έτσι από μόνες τους. Δεν δόθηκαν φιλανθρωπικά. Κάποιοι πλήρωναν επί χρόνια ψηλές ασφαλιστικές εισφορές. Κι υπάρχουν δυο κατηγορίες απ' αυτούς. Άλλοι που πλήρωναν γιατί είχαν ψηλές αποδοχές, και μιας και οι εισφορές είναι ποσοστό επί των αποδοχών πλήρωναν χοντρά. Μου έλεγε η Ελένη που βγήκε με 28 χρόνια υπηρεσίας στη σύνταξη κι έπαιρνε 1.400€ πως ήρθαν οι μειώσεις και παίρνει 1.250 τώρα. Ενώ η φίλη της που βγήκε με 35 χρόνια και έπαιρνε 1.800 (ε, 400€ για 7 χρόνια παραπάνω είναι κάτι) τώρα μετά τις μειώσεις παίρνει 1400. Η ψαλίδα έκλεισε. Οι μεγάλες συντάξεις μίκρυναν. Και πετυχαίνουμε την ισότητα. Προς τα κάτω.

Υπάρχουν όμως και άλλοι που επέλεξαν να πληρώνουν πολλά για να πάρουν στο μέλλον πολλά. Να δώσω ένα παράδειγμα. Οι αγρότες για χρόνια έπαιρναν μια βασική σύνταξη, χωρίς να πληρώνουν απευθείας εισφορές στον ασφαλιστικό τους οργανισμό (τον ΟΓΑ). Τα έσοδα του ΟΓΑ ήταν από διάφορες πηγές. Π.χ. από προσαυξήσεις στα τέλη χαρτοσήμου που υπήρχαν.

Κάποια στιγμή αυτό άλλαξε. Η σύνταξη θεωρήθηκε προνοιακό επίδομα, που το παίρνουν όλοι από κάποια ηλικία και πάνω (οι αγρότες από τα 65, οι ανασφάλιστοι από τα 70). Το επίδομα είναι μέχρι κάποια στιγμή, από κει και πέρα οι αγρότες έπρεπε να πληρώνουν αν θέλανε να πάρουν σύνταξη. Ήδη οι αγρότες που βγαίνουν τώρα στη σύνταξη παίρνουν ένα μέρος απ' αυτό το ποσό. Συμπληρώνεται όμως το ποσό ανάλογα με τις εισφορές που έχουν καταβληθεί. Το ποσό των εισφορών καθορίζεται ανάλογα με τις προσδοκίες του ασφαλισμένου. Δεν είναι στάνταρ. Υποτίθεται πως οι μικροί αγρότες πληρώνουν λίγα κι οι μεγάλοι πολλά, αλλά δεν υπάρχει κάποιο σύστημα που καθορίζει ποιος είναι μεγάλος και ποιος μικρός.

Παρόμοια επέλεγαν ασφαλιστική κλάση και οι ασφαλισμένοι του ΤΕΒΕ. Υπήρχε κάποιο σύστημα που συνέδεε το δηλωθέν εισόδημα με την κλάση, αλλά ο ασφαλισμένος μπορούσε να επιλέξει και ανώτερη αν ήθελε. Τα έσκαγε αναλόγως χοντρά βεβαίως. Κι υπήρχαν κάποιοι που πλήρωναν (όπως άλλοι πληρώνουν τις - ιδιωτικές - ασφαλιστικές εταιρίες για να πάρουν στο μέλλον ένα εφάπαξ ποσό ή μια σύνταξη επιπλέον). Το σκεπτικό ήταν πως τα δίνουν τώρα που μπορούν για να περνάνε καλύτερα στο μέλλον.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν μια θεία μου. Που ενώ η ελάχιστη ασφαλιστική εισφορά στον ΟΓΑ ήταν π.χ. 200€ αυτή προτιμούσε να πληρώνει 500 κι έλεγε πως τα πάρει τη σύνταξη για τόσα χρόνια (δεν θυμάμαι τους υπολογισμούς) θα έχει κάνει απόσβεση του κεφαλαίου (βέβαια, δεν υπολόγιζε τόκους και τέτοια). Και δεν ήταν η μοναδική.

Μέχρι που άρχισαν οι περικοπές. Απ' τις ψηλές συντάξεις. Και έπονται κι άλλες. Απ' τις ψηλές συντάξεις πάντα. Που στο τέλος, όταν θα φτάσω να πάρω εγώ σύνταξη (αν τα καταφέρω και προφτάσω), θα περιοριστούν τόσο που θα είναι ίδιες για όλους: όσο το προνοιακό επίδομα. Και θα έχουμε φτάσει στον κομμουνισμό από καπιταλιστικό δρόμο: Πλήρης εξίσωση όλων (που λέγανε οι κομμουνιστές) αλλά προς τα κάτω, στον πάτο (που ενδιαφέρει τους καπιταλιστές αφού προφανώς οι ίδιοι, ως "έχοντες και κατέχοντες", δεν περιμένουν από τις συντάξεις - άρα δεν απασχολούνται με τέτοια μικρά και καθημερινά).

Τελικά, όπως λέει και η ατάκα "Βλέπεις φως στο τούνελ; Είναι το τρένο που έρχεται καταπάνω σου".