Τρομοκρατικές οργανώσεις

Προχθές στην ανάρτηση για την άσκηση τρομοκρατίας σε βάρος συναδέλφου (και κατ' επέκταση σε βάρος μου και σε βάρος των μαθητών που συνοδεύαμε) έγραφα πως είχα στο νου μου να γράψω για τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Βασικά σ' αυτές που με τόση ευκολία της ονομάζουμε έτσι. Και το κάνουμε εμείς γιατί οι κυβερνώντες, οι δημοσιογράφοι κλπ οι οπίνιον μέικερ που λέμε στα ελληνικά ρε αδερφέ, αυτοί δηλ. που διαμορφώνουν (και χειραγωγούν) την κοινή γνώμη τους λένε τρομοκράτες. Και τις κυνηγάνε, τα μέλη τους κλείνονται στη φυλακή, διώξεις κλπ και περνάνε τα  χρόνια κι όλοι αυτοί που μέχρι χτες ήταν αποδιοπομπαίοι γίνονται οι ήρωες. Ίσως αυτό όχι απ' τη μια μέρα στην άλλη, πάντως σίγουρα όχι μετά από πολύ χρόνο. Όταν ξεκινήσει ν' αλλάζει το πράγμα, οι αλλαγές έρχονται γρήγορα.

Ίσως δεν είναι πολύ σαφή αυτά που γράφω. Να εξηγηθώ καλύτερα λοιπόν. Οι πρώτες σκέψεις γι΄ αυτό το θέμα μου δημιουργήθηκαν με την ειδησεογραφία περί Οτσαλάν και κουρδικού. Τυπική περίπτωση τρομοκράτη. Μια σύντομη ανασκόπηση: Ο Οτσαλάν ήταν (και τυπικά είναι) ο αρχηγός του ΡΚΚ, του κινήματος για τα δικαιώματα των Κούρδων (κυρίως της Τουρκίας). Ανεξαρτησία, χρήση της γλώσσας που ήταν απαγορευμένη κλπ (τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κινήματος τον αφήνω στην άκρη αυτή τη στιγμή). Για όποιον δεν θυμάται, τέλος του '98 αρχές '99 ο Οτσαλάν διώχτηκε από τη Συρία(;) όπου είχε καταφύγει, πέρασε από διάφορες χώρες που η μια μετά την άλλη τον έδιωχνε λόγω πολιτικών (αμερικάνικων) πιέσεων, κάποια στιγμή ήρθε στην Ελλάδα κι η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να τον κρύψει(;!!!) στην πρεσβεία στο Ναϊρόμπι (δηλ. σε άλλη χώρα) κι από κει τον απήγαγαν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, δικάστηκε, καταδικάστηκε (αλίμονο) και είναι φυλακισμένος σ' ένα νησάκι στο Μαρμαρά. Μέχρις εδώ η εικόνα του τρομοκράτη όπως παρουσιάζεται απ' τα μέσα.

Στο διάστημα που πέρασε από τότε πολλά πράγματα άλλαξαν. Οι Κούρδοι απόκτησαν το δικαίωμα να έχουν δικούς τους βουλευτές στο τουρκικό κοινοβούλιο, να χρησιμοποιούν δημόσια τη γλώσσα τους, να διδάσκονται τη γλώσσα τους (πράγματα απαγορευμένα αυστηρώς και δια ροπάλου παλιότερα). Παρόλ' αυτά το ΡΚΚ εξακολουθεί τον ένοπλο αγώνα του για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, έχοντας (τυπικά) ως αρχηγό τον έγκλειστο Οτσαλάν. Πρόσφατα ο Οτσαλάν έγινε επίσημος συνομιλητής της τουρκικής κυβέρνησης, με προσπάθεια για εξεύρεση λύσης και ειρήνευση στην περιοχή (όπου γίνονται τακτικά μάχες).

Τι μέλει γενέσθαι; Προφήτης δεν είμαι αλλά περιμένω πως οι συνομιλίες θα έχουν αποτέλεσμα, ο Οτσαλάν θα βγει απ' τη φυλακή, για τους Κούρδους θα είναι ήρωας, ενώ αργότερα όλοι αυτοί που τον κυνηγούσαν θα τον αποδεχτούν και -γιατί όχι- θα τον αποδεχτούν κι αυτοί ως ήρωα. Ποιος μου το λέει αυτό; Η ιστορία. Ο Νέλσον Μαντέλα πόσα χρόνια δεν πέρασε στις φυλακές και στις διώξεις. Αυτός και το ANC ήταν στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Κάποια στιγμή τα πράγματα άλλαξαν τόσο που έγινε πρόεδρος της χώρας του και σήμερα όλοι μιλάνε γι' αυτόν προβάλλοντας τον ως πρότυπο. Αντίστοιχα η PLO (ή ΟΑΠ) και ο Γιασέρ Αραφάτ. Απ' τα μαύρα τα κατάστιχα, παγκόσμια αναγνωρισμένος ηγέτης.

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ο IRA, ή η ΕΤΑ είναι άλλα παραδείγματα. Και για να μη στεκόμαστε μόνο μακριά ας δούμε τα δικά μας. Ποια τύχη είχε ο Καραϊσκάκης; Γιατί σκοτώθηκε; Σαν αντάρτης δεν αντιμετωπίστηκε; (Η λέξη τρομοκράτης έχει μπει πρόσφατα σαν καραμέλα που είναι πιο εύληπτη απ' το αντάρτης. Η επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης το 2001 ήταν καθοριστική για την εξάπλωσή της). Αντάρτες δεν ονομάζονταν όσοι αντιστέκονταν ένοπλα στο ναζισμό κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είτε στην Ελλάδα είτε αλλού; Άσχετα αν εδώ άργησε η αναγνώριση της αντίστασης αυτής για πολλά χρόνια, κάποια στιγμή έγινε κι αυτό (κι ήταν "ντάλα μεσημέρι" όπως είχε προείπει, λίγα χρόνια πριν, ο Κ. Λουλές στη βουλή).

Τι θέλω να πω μ' όλ' αυτά; Πως η προβολή της τρομοκρατίας μόνο σαν μάσκα μου ταιριάζει. Όχι πως δεν υπάρχουν και πραγματικά τρομοκρατικές πρακτικές. Αλλά μ' αυτό το πρόσχημα αντιμετωπίζονται όλες οι περιπτώσεις που έρχονται σε αντίθεση με το καθεστώς που υπάρχει τη στιγμή της δράσης τους. Τι είναι τότε αυτό που διαχωρίζει μια τρομοκρατική από μια "τρομοκρατική" οργάνωση; Δύσκολη η απάντηση. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως κριτήριο είναι η μαζικότητα. Αλλά ούτε γι' αυτό είμαι σίγουρος. Το εύκολο για τους εκάστοτε κρατούντες είναι να αφορίζουν τους άλλους πως είναι τρομοκράτες. Το δύσκολο για μας να τους ξεχωρίσουμε.