Οβελίας με ψήσιμο αλά Λιβαδειά

Όπως έγραφα τις προάλλες, πριν μερικά χρόνια βρέθηκα για Πάσχα σε χωριό της Λιβαδειάς (αλήθεια πώς γράφεται; η Βικιπαίδεια δέχεται τρεις διαφορετικές γραφές, στα επίσημα είναι το καθαρευουσιάνικο Λεβάδεια), καλεσμένος από φίλους να ψήσουμε το αρνάκι μας. Κι εκεί είδα μαι άλλη τεχνική, ενδιαφέρουσα, εντυπωσιακή, ξεκούραστη που όμως προϋποθέτει να υπάρχουν κατάλληλες υποδομές. (Μαι περίληψη έδωσα όταν έγραφα για την πορτοκαλόπιτα :) ) Το αρνί προετοιμάζεται και σουβλίζεται κανονικά (και συνήθως είναι και μεγαλούτσικο). Η διαφορά είναι στη συνέχεια.

Οβελίας

Μέρες που έρχονται λέω να συνεχίσω τα πασχαλινά με τον παραδοσιακό οβελία. Γιατί παραδοσιακό; Γιατί υποτίθεται πως έτσι γιορτάζεται το Πάσχα. Στο χωριό μου βέβαια, τέτοιες συνήθειες δεν είχαμε (και ακόμα δεν τις απέκτησαν). Ναι, το Πάσχα τρώμε αρνί (ή κατσίκι) αλλά μόνο ένα μπούτι ή μια σπάλα (η τελευταία συνήθως γεμιστή). Σούβλα δεν έχει αφού τα κατσικάκια και τ' αρνάκια δεν είναι και τόσο πολλά. Εγώ πρώτη φορά έφαγα αρνί στη σούβλα στο σπίτι του πεθερού μου, στον Πειραιά. Αυτός με έμαθε και πώς να ετοιμάζω ένα αρνί για να σουβλιστεί (η διαφωνία μας ήταν στο βάρος. Ποτέ δεν συμβιβάστηκα με τα πολλά κιλά). Αν και, το πρώτο που έφτιαξα μόνος μου (δηλ. παρέα και με άλλους άσχετους) ήταν στη Δάφνη Καλαβρύτων όπου πρωτοδούλεψα ως καθηγητής, το Πάσχα του 1991.

Φροντιστήρια

Πολλές φορές αναφέρθηκα στον μύθο πως τα φροντιστήρια είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο και πως στο εξωτερικό δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Μια ακόμα απόδειξη πως αυτό είναι απλά μύθος υπάρχει στην σημερινή ειδησεογραφία. Οι μαθητές στη Βρετανία στρέφονται στα ιδιαίτερα. Πού τα βρήκανε αλήθεια;

Πρόσκληση για απόσπαση στο εξωτερικό 13-14

Ανακοινώθηκε η προκήρυξη για τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό για το επόμενο σχολικό έτος. Η απόσπαση θα είναι για τρία χρόνια και με επιμίσθιο. Αν δεν ικανοποιηθούν οι ανάγκες θα πάρουν και χωρίς επιμίσθιο για ένα χρόνο, αλλά θα βγει ξεχωριστή προκήρυξη. Η αίτηση γίνεται μέσω ίντερνετ στη διεύθυνση http://dipode-aitisi.sch.gr (δεν έχει ανοίξει ακόμα) μέχρι 14 Μάη αλλά πρέπει να υπάρχουν και διάφορα χαρτιά έτοιμα για να σταλούν στη ΔΙΠΟΔΕ μέρι στην ίδια ημερομηνία! Φέτος κάθε υποψήφιος για απόσπαση μπορεί να συμπληρώσει μέχρι τέσσερις προτιμήσεις.

Να σημειώσω εδώ πως πέρυσι η διαδικασία ξεκίνησε τον Οκτώβρη, ήταν μόνο για ένα χρόνο, προηγούνταν όσοι ήθελαν απόσπαση χωρίς επιμίσθιο και καθένας μπορούσε να δηλώσει μόνο μια και μοναδική προτίμηση.

Πορτοκαλόπιτα

Πάσχα ήτανε όταν πρωτοδοκίμασα την πορτοκαλόπιτα σ' ένα χωριό της Βοιωτίας. Μας είχε καλέσει ο Παναγιώτης να κάνουμε Πάσχα μαζί και μέχρι να ψηθεί τ' αρνί (που εκεί το σουβλίζουνε μεν, αλλά χώνουν τη σούβλα στο φούρνο! οπότε δεν χρειάζεται να είσαι όλη την ώρα από πάνω του) κάναμε μια βόλτα στο χωριό και περάσαμε από κάποια ξαδέρφη του που μας κέρασε πορτοκαλόπιτα. Τι ομορφιά ήταν αυτή; Ξετρελαθήκαμε. Επιτόπου να γράψουμε τη συνταγή. Τη φτιάξαμε πολλές φορές από τότε. Και το θέμα είναι πως ακόμα και τις φορές που εγώ έλεγα πως δεν ήταν τόσο πετυχημένη, ακόμα και τότε, όποιος δοκίμαζε ζητούσε την συνταγή.

Μαγειρίτσα Παραδοσιακή

Πάσχα έρχεται. Ανάμεσα στα άλλα παραδοσιακά εδέσματα είναι και η μαγειρίτσα. Που τρώγεται μετά το "Χριστός Ανέστη" (κι από μερικούς και νωρίτερα, αλλ' αυτό είν' άλλο θέμα). Η σύνθεση της μαγειρίτσας είναι τέτοια που σηκώνει πολλή κουβέντα. Σ' άλλους αρέσει και σ' άλλους όχι. Κάποιοι π.χ. αντί για μαγειρίτσα βάζουν μια απλή κρεατόσουπα ή και κοτόσουπα. Και στο σπίτι μας παλιά, αυτό κάναμε. Τελικά όμως είδα πως αν κάνεις σωστά την προετοιμασία το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Έτσι αποφάσισα πως καλό είναι να παρουσιάσω την παραδοσιακή συνταγή.

Κράτος απατεώνας Νο 2

Έγραφα προχτές για το ότι ζούμε σε ένα κράτος - απατεώνα που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε καταφέρει να κάνεις κάτι για να σου πάρει τα λεφτά σου. Την ίδια μέρα μου λέει η Ειρήνη να συμπληρώσω για κάτι που δημοσιεύτηκε την ίδια μέρα για τα φωτοβολταϊκά. Δεν θυμόταν πού ακριβώς το είχε διαβάσει αλλά ήταν κάποια παρόμοια περίπτωση: ενώ για πολύ καιρό το κράτος προέτρεπε οικιακούς καταναλωτές ή αγρότες να εγκαταστήσουν με ευνοϊκούς όρους φωτοβολταϊκά στις ταράτσες ή στα κεραμίδια ή στα χωράφια τους κι αν δεν είχαν τα απαιτούμενα χρήματα να πάρουν δανεικά, τώρα μέσα από νέα μέτρα τους "τιμωρούσε" για την επένδυσή τους αυτή (και την ευπιστία τους, βέβαια).

Ψέματα και στατιστική

Σύμφωνα με τον Μαρκ Τουέιν υπάρχουν "Ψέματα, καταραμένα ψέματα και στατιστική". Δηλαδή η λέξη "στατιστική" χρησιμοποιείται ως υπερθετικός βαθμός του ψέματος. Ο Τουέιν το αποδίδει στον Αμερικανό πρόεδρο Ντισραέλι, αλλά μάλλον είναι δική του έκφραση. Μετράει πάνω από 100 χρόνια αυτή η φράση, όμως δεν έχει χάσει την επικαιρότητά της. Ως τίτλος έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από τότε σε διάφορες διαλέξεις. Θυμάμαι μια τέτοια που παρακολούθησα πριν μερικά χρόνια και την είχε διοργανώσει η ομάδα μαθηματικών "Θαλής και φίλοι". Ομιλητής, καθηγητής του Οικονομικού πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) και προφανώς ήξερε καλά τι έλεγε. Κι έλεγε ακριβώς πως η στατιστική που είναι επιστήμη και μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί (ηθελημένα ή από λάθος) για να δώσει τα πιο απίθανα αποτελέσματα.

Παπούδα (Τούλας)

Στα Σέρρας πρωτοδοκίμασα παπούδα. Και πολύ μ' άρεσε. Δεν ξέρω αν τη φτιάχνουν και άλλη εποχή, αλλά είναι πασχαλινός μεζές. Όταν τη φτιάξεις γίνεται μπόλικη, αλλά μόνο σαν μεζέ μπορώ να το θεωρήσω γιατί για φαγητό είναι μπόμπα. Ακόμα και οι δυο - τρεις κουταλιές που συνήθως τρώμε είναι ζόρικες. Μιας και τα υλικά της είναι όλα ένα κι ένα για να ανατρέψουν κιλά, χοληστερίνες κλπ. Προσπαθούμε να την κάνουμε πιο ελαφριά αλλά ό,τι και να γίνει μικρή η βοήθεια. Η Τούλα που μου τη δίδαξε την φτιάχνει συνήθως έτσι, ολόκληρη, σε ταψί. Γίνεται όμως και σε μικρά κομμάτια, ατομικά. Τότε, βέβαια, μάλλον δεν μιλάμε για παπούδα αλλά για τζι(γ)εροσαρμάδες.

Μανολάδα

Άλλη μια παραπομπή στο μπλογκ του Ν. Σαραντάκου. Στην σημερινή ανάρτηση με τίτλο "Φράουλες και αίμα". Για τα τεκταινόμενα στη Μανολάδα κι όχι μόνο. Γιατί όλ' αυτά γίνονται για την ανάπτυξη ρε γαμώτο. Που έρχεται. Είναι στο δρόμο. Θα έρθει όταν οι μισθοί μας θα εξισωθούν με τους μισθούς της Κίνας (που για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της θα τους ρίξει κι άλλο αλλά δεν μασάμε. Θα τους ρίξουμε κι εμείς μέχρι τέλος). Συνθήκες δουλείας για όλους. Ιδού το νέο σύνθημα.
Πάντως, το θέμα που έχει κάνει το γύρο του κόσμου, δεν είναι και τόσο πρωτότυπο. Τα ίδια (ή περίπου) έχουν γίνει και παλιότερα στην ίδια περιοχή αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου (που δήθεν εκπλήσσεται τώρα) σε διάφορες εποχές. Η δουλεία μόνο στα χαρτιά καταργήθηκε. Στην πράξη άλλαξε μορφή ίσως, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει.

Ψευδόφιλες λέξεις

Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση και μια εξίσου ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε προχθές στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου  με θέμα τις διαφορετικές έννοιες ίδιων λέξεων ανάμεσα στα ελληνικά που μιλιούνται στην Κύπρο κι αυτά που διδάσκονται και είναι τα επίσημα (καλαμαρίστικα τα λένε οι ίδιοι). Και μιας και έχω συγγενείς Κυπραίους όπως ξανάγραψα, κυπραίικα άκουγα στο πανεπιστήμιο (κι ακόμα τα θυμάμαι), και είχα πάει πρόσφατα και στο νησί, το προτείνω κι από δω σήμερα.

Κράτος απατεώνας

Η ιδέα για τη σημερινή ανάρτηση τριγύριζε στο μυαλό μου καιρό. Άρχισε να διαμορφώνεται όταν μια μέρα μου έλεγε ο γείτονάς μου για τα προβλήματά του με το αυτοκίνητο και την επόμενη μέρα πέφτει το δημοσίευμα του Δημήτρη (που τελευταία έχει πάρει φόρα και ανεβάζει ταχτικά μετά από πολύ καιρό) για το κόστος του αυτοκινήτου στη Λιθουανία. Δεν προλαβαίνω να τα χωνέψω και να τα επεξεργαστώ όλ' αυτά και την επόμενη μέρα πέφτει συζήτηση στο σχολείο για το πόσα τζιπ κυκλοφορούν κάτι που εγώ το έβλεπα από άλλη μεριά, έχοντας εκείνο το πρωί ήδη συνδυάσει τα παραπάνω με μια τζιπούρα που με προσπέρασε στην εθνική πηγαίνοντας για το σχολείο. Έτσι, μαζεύτηκαν κάμποσα ερεθίσματα κι είπα να τα στρώσω σε κείμενο. Ήρθε και το παραπάνω βίντεο κι έδεσε το πράγμα. Πέρασαν κάμποσες μέρες και ιδού.

Η απάντηση του προχθεσινού κουίζ

Προχθές έβαλα ένα κουίζ. Το υπενθυμίζω εδώ και δίνω και τις σχετικές απαντήσεις. "...το «σκορ» των Αγγλων και των αθλημάτων δεν έχει ούτε ηχητικό έστω προπάππο του το λίαν δυσαρέστου οσμής αρχαιοελληνικό «σκωρ» (μόνο στις νοσοκομειακές σκωραμίδες διασώζεται), με την ακόμα πιο δύσοσμη γενική του...". Και το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτή η λέξη (σκωρ), γιατί είναι δυσάρεστη η οσμή του και πώς κλίνεται τέλος πάντων. Και τελικά, τι είναι οι σκωραμίδες;

Αυγά ποσέ

Εύκολων συνταγών συνέχεια. Αυγά και πάλι αλλά όχι αυτή τη φορά μάτια στο νερό όπως τα λέγαμε στο χωριό μου ή ποσέ όπως τα έμαθα αργότερα. Το πόσα αυγά θα φάει κάποιος είναι θέμα γούστου αλλά και πόσο αντέχει από χοληστερίνη κλπ. Γι' αυτό το τελευταίο παίζουν ρόλο τόσο η ηλικία όσο και το πόσο έχει δραστηριότητα που να δουλεύουν οι μύες του (χειρωνακτική εργασία ή αθλητική δραστηριότητα κλπ). Πάντως σίγουρα γίνονται πολύ πιο ελαφριά από το να είναι τηγανητά!

Κουίζ

Κατά καιρούς συνηθίζω να βάζω κάνα κουίζ. Από πράγματα που μου κάνουν εντύπωση μιας και συνήθως εγώ δεν θα τα έβρισκα. Τις περισσότερες φορές υπάρχει στο τέλος και η απάντηση, αλλά σήμερα όχι. Θα το αφήσω κάνα δυο μέρες, εκτός κι αν δοθεί η απάντηση από κάποιον.
Διάβαζα λοιπόν προχθές: "...το «σκορ» των Αγγλων και των αθλημάτων δεν έχει ούτε ηχητικό έστω προπάππο του το λίαν δυσαρέστου οσμής αρχαιοελληνικό «σκωρ» (μόνο στις νοσοκομειακές σκωραμίδες διασώζεται), με την ακόμα πιο δύσοσμη γενική του...". Και το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτή η λέξη (σκωρ), γιατί είναι δυσάρεστη η οσμή του και πώς κλίνεται τέλος πάντων. Και τελικά, τι είναι οι σκωραμίδες; Βέβαια ο γκούγκλης είναι μαρτυριάρης, εξάλλου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το έλεγαν: "Ουδέν κρυπτόν υπό τον γκούγκλιον". Έτσι μετράει η ατομική προσπάθεια. Που πρέπει να γίνεται χαλαρά. Χωρίς ζόρι.

Χταπόδι με καραμελωμένα κρεμμύδια

Άλλη μια συνταγή απ' το περιοδικό του Ηλία Μαμαλάκη. Την διάβασα, μου άρεσε, τη δοκίμασα και την παρουσιάζω. Μπορείτε καθώς τη διαβάζετε να ακούτε με το νου σας και τη φωνή του κυρ-Ηλία με το δικό του στυλ (προσθέτουμε το κρασάκι, και γίνεται μμμ.. πω πω πώς μυρίζει κλπ) Υπέροχο έγινε, αν και με μπόλικο ζουμί και πολύ βρασμένο (και τα δυο λόγω χύτρας). Στη φωτογραφία φαίνονται λίγα από τα κρεμμύδια μιας από τα τέσσερα πιάτα φαίνεται μόνο το ένα με όλο το χταπόδι.

Τρομοκρατικές οργανώσεις

Προχθές στην ανάρτηση για την άσκηση τρομοκρατίας σε βάρος συναδέλφου (και κατ' επέκταση σε βάρος μου και σε βάρος των μαθητών που συνοδεύαμε) έγραφα πως είχα στο νου μου να γράψω για τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Βασικά σ' αυτές που με τόση ευκολία της ονομάζουμε έτσι. Και το κάνουμε εμείς γιατί οι κυβερνώντες, οι δημοσιογράφοι κλπ οι οπίνιον μέικερ που λέμε στα ελληνικά ρε αδερφέ, αυτοί δηλ. που διαμορφώνουν (και χειραγωγούν) την κοινή γνώμη τους λένε τρομοκράτες. Και τις κυνηγάνε, τα μέλη τους κλείνονται στη φυλακή, διώξεις κλπ και περνάνε τα  χρόνια κι όλοι αυτοί που μέχρι χτες ήταν αποδιοπομπαίοι γίνονται οι ήρωες. Ίσως αυτό όχι απ' τη μια μέρα στην άλλη, πάντως σίγουρα όχι μετά από πολύ χρόνο. Όταν ξεκινήσει ν' αλλάζει το πράγμα, οι αλλαγές έρχονται γρήγορα.

Ιδέες για Πάρτι (Μαίρης)

Η Μαίρη όπως έχω ξαναγράψει είναι οικογενειακή φίλη που ασχολείται πολύ με την κουζίνα. Ανταλλάζουμε πολλές φορές ιδέες για φαγητά αν και οφείλω να ομολογήσω πως περισσότερες φορές αυτή έχει να προσθέσει και να προτείνει πράγματα. Διαβάζει κι αυτά που γράφω (και θα διαβάσει σίγουρα κι αυτό εδώ, αν και άγνωστο πότε, έχει κάτι προβλήματα αυτές τις μέρες, ας είναι όλα με καλό τέλος και τι να κάνουμε) αλλά δεν θέλει να γράψει η ίδια κάτι, ούτε κείμενο ούτε καν σχόλιο (προχθές την κατάφερα και έβαλε ένα σχόλιο:) ). Κι αυτό γιατί όπως λέει είναι πρόσφατη η σχέση της με τον υπολογιστή και δεν νιώθει άνετα. Εδώ σήμερα θα παρουσιάσω μια λίστα από φαγητά που μπορούν να παρουσιαστούν αν κάνουμε πάρτι. Απ' αυτές δεν έχω παρουσιάσει σχεδόν καμιά. Αλλά έχουμε μέλλον :) Αν και κάποιες μάλλον πρέπει να τις ζητήσω απ' την ίδια. Τέλος πάντων έχουμε και λέμε:

Καναπεδάκια

Τα καναπεδάκια είναι ένας εύκολος μεζές. Φτιάχνεται στο λεπτό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, ανάλογα με το πώς τα θέλουμε. Συνοδεύει θαυμάσια το ούζάκι μας ή το ουισκάκι μας κλπ.

Τρομοκράτηση

Έλεγα να γράψω κάτι για την τρομοκρατία. Δηλαδή γι' αυτό που μας λένε συνέχεια για διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις. Αλλά σήμερα έγινε κάτι που είχε να κάνει με άσκηση τρομοκρατίας σε βάρος μου (και όχι μόνο) και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Και μπλέχτηκα ως προς τον τίτλο που θα έπρεπε να βάλω. Γιατί άλλο πράγμα το ένα κι άλλο το άλλο. Άλλο οι λεγόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις κι ό,τι αυτές κρύβουν κι άλλο η προσπάθεια για τρομοκράτηση από μερικούς συγκεκριμένους και φανερούς. Και εξηγούμαι:

Μουσακάς

Ο μουσακάς θεωρείται το αντιπροσωπευτικό ελληνικό φαγητό. Σ' όλες τις τουριστικές παρουσιάσεις για την Ελλάδα, είτε περιέχουν προγραμματισμό φαγητού είτε περιγραφή σίγουρα θα έχουν μέσα και μουσακά (μουζάκα τον λένε οι τουρίστες συνήθως και έτσι τον παρουσιάζουν και στις τουριστικές ατραξιόν). Δεν ξέρω την προέλευσή του, αλλά είν' ένα φαγητό που εμένα μ' αρέσει και τον φτιάχνω τακτικά. Και ενώ η βάση του είναι η μελιτζάνα που είναι καλοκαιρινό κηπευτικό, τον απολαμβάνω όλο το χρόνο χάρη σ' ένα απλό κόλπο: το καλοκαίρι παίρνω μελιτζάνες και τις ετοιμάζω και τις βάζω στην κατάψυξη σε σακουλάκια - δόσεις. Έτσι, όποτε αποφασίσω είναι εύκολο να προχωρήσω στην ολοκλήρωση. Και μιας και ο μουσακάς είναι ένα αρκετά μπελαλίδικο φαγητό που θέλει μπόλικη ώρα για να ετοιμαστεί, αφού η προετοιμασία σπάσει σε δυο δόσεις, γίνεται πιο απλό (και έχεις να πλύνεις και λιγότερα την κάθε φορά).

Τηγανίτες

Οι τηγανίτες είναι ένα γλυκό της στιγμής. Ψημένος χυλός και μόνο. Πανεύκολο αλλά και παν-νόστιμο:). Είναι ένα γλύκισμα που συνηθιζόταν στο χωριό παλιότερα, αν και σήμερα έχει αραιώσει η παρασκευή τους. Εγώ όταν φτιάχνω χυλό για να τηγανίσω κάτι (μπακαλιάρο, λουλουδάκια ή ό,τι άλλο σχετικό) συνήθως φτιάχνω λίγο παραπάνω χυλό και, ΠΡΙΝ να βάλω μέσα αυτό το κάτι, φτιάχνω και μερικές τηγανίτες. Και τονίζω το πριν γιατί αν πας να το κάνεις μετά ο χυλός (αλλά και το λάδι) θα έχει μυρίσει. Θυμάμαι πως και του παππού μου του άρεσαν οι τηγανίτες και πάντα ήθελε να ακολουθεί η γιαγιά μου παρόμοια διαδικασία. Όμως συνήθως η γιαγιά έφτιαχνε τηγανίτες μόνο όποτε περίσσευε χυλός, κάτι που ο παππούς αποδοκίμαζε. Δεν του άρεσαν. Έτσι, από κάποια στιγμή και μετά όταν έφτιαχνε τέτοιου είδους τηγανίτες και ρώταγε ο παππούς "καλά, δεν φτιάξατε τηγανίτες" του απαντούσε πως "έχουμε τηγανίτες αλλά εσύ δεεεεν..." :))

Οδικό δίκτυο στην Κύπρο

Διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους υπάρχουν και στην Κύπρο. Και μάλιστα φωτιζόμενες τη νύχτα (να σου τραβούν το μάτι). Η παροχή ενέργειας γίνεται τσάμπα από φωτοβολταϊκά!

Διαπίστωση: στην Κύπρο υπάρχει οδικό δίκτυο. Κι όταν λέω ότι υπάρχει εννοώ πως υπάρχει ένα δίκτυο εξαιρετικό, τόσο μέσα στις πόλεις όσο και μεταξύ των πόλεων. Παρόλο που το όριο είναι τα 100 χλμ και μόνο (όσο κι αν δεν τηρούνται, άνετα κάποιοι τρέχουν με 120, αλλά παραπάνω δεν νομίζω να πέτυχα, δεν είναι και τόσο εύκολο να μένεις στα 100 μόνο όταν ο δρόμος είναι έτσι ανοιχτός) οι μετακινήσεις από μια πόλη στην άλλη γίνεται χωρίς δυσκολία και μάλιστα δεν είναι με ένα μόνο τρόπο συνδεδεμένες αλλά υπάρχουν και ενδιάμεσοι δρόμοι (από Λευκωσία προς Λεμεσό ή Λάρνακα ή αεροδρόμιο υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί).

Κολοκυθολούλουδα

Συνήθως τα λέμε και σκέτα λουλούδια. Δεν συνηθίζουμε να μαγειρεύουμε κάποιο άλλο λουλουδικό εκτός απ' τα κολοκυθολούλουδα κι έτσι καταλαβαινόμαστε: Πρόκειται για τα λουλούδια απ' τις κολοκυθιές που ΔΕΝ γίνονται κολοκύθια (τα αρσενικά δηλαδή). Τίποτα δεν πάει χαμένο όμως αφού αυτά γίνονται ένας πολύ όμορφος μεζές. Είτε γεμιστά με ρύζι και βρασμένα (όπως και τα άλλα γεμιστά που δεν μπαίνουν στο φούρνο, κάτι που δεν το πάω με τίποτα) είτε τηγανισμένα με αυγό και τυρί μέσα και ό,τι άλλο αρέσει στον καθένα. Εμένα μ' αρέσει η παραλλαγή που υπάρχει παρακάτω. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει γιατί αυτήν έχω συνηθίσει (η συνταγή είναι της μητέρας μου) ή γιατί πραγματικά είναι πιο νόστιμη αφού μπαίνουν μέσα τα διάφορα λαχανικά που αφενός προσθέτουν γεύση και αφετέρου κάνουν το αποτέλεσμα να μην είναι πολύ σφιχτό.

Θερμοκρασίες

Στις διάφορες συνταγές που αναφέρουν ψήσιμο στο φούρνο ή τηγάνισμα αναφέρεται και μια ενδεδειγμένη θερμοκρασία ψησίματος. Μόνο που η θερμοκρασία αυτή είναι πολύ - πολύ σχετική. Συνήθως π.χ. λέει ψήνεται στους 180 βαθμούς. Μιλάμε για βαθμούς Κελσίου βέβαια, αφού αυτοί χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα κι είναι οι βαθμοί που ρυθμίζουμε το θερμοστάτη του φούρνου (ή τις φριτέζας) μας. Υποτίθεται πως είναι η θερμοκρασία που θα αναπτυχθεί (και θα διατηρηθεί) μέσα στο θάλαμο. Αλλά αυτό έχει να κάνει πρώτιστα με τον ίδιο το φούρνο που θα γίνει το ψήσιμο. Άλλος φούρνος στους 180 βαθμούς είναι εξαιρετικά ζεστός κι άλλος μπορεί να είναι λίγος. Κι αυτό γιατί η ρύθμιση της θερμοκρασίας γίνεται από ένα μηχανισμό που κανένας κατασκευαστής δεν ενδιαφέρεται για την ακρίβειά του. Ο χρήστης θα πρέπει να βρει τι είναι αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους. Ίσως δεν είναι τόσο καλό αυτό, αλλά έτσι είναι.