Σελινάτο

Στο χωριό το κατεξοχήν φαγητό ανήμερα τα Χριστούγεννα ήταν (είναι) το σελινάτο. Που εγώ το προσάρμοσα σε πρασοσέλινο, προσθέτοντας και πράσο σ' αυτό που ξέραμε. Που το μαγείρευαν στο πανεπιστήμιο και μ' άρεσε παραπάνω. Κι όταν το πρότεινα στο σπίτι η πρώτη αντίδραση ήταν αρνητική, αλλά όταν δοκιμάστηκε, όχι μόνο έγινε αποδεκτό αλλά καθιερώθηκε κιόλας. Αλλά για χοιρινό πρασοσέλινο έχω βάλει συνταγή (κι από κει είναι η φωτογραφία). Εδώ θα πω κάποιες σχετικές ιστορίες περισσότερο (συν την υπενθύμιση του χριστουγεννιάτικου μεσημεριανού.

Νουντλς κολοκυθιού με πέστο

Γκουρμεδιάρικο φαγητό το σημερινό. Δεν το είχα καθόλου υπόψη μου. Μου το πρότεινε ο γιος μου που κάπου το είδε και τ' άκουσε στη Γερμανία. Zucchini noodles τα λένε εκεί κι έχουν πολλές μορφές, αλλά βρήκε και συνταγή στα ελληνικά (η δικιά του είναι διαφορετική). Τώρα γιατί νουντλς κι όχι στικς, τι να πω, δεν ξέρω, ίσως γιατί πρέπει τα κολοκύθια να κοπούν πολύ λεπτά. Βασικά, οι συνταγές που βρήκα, όλες μιλάνε για ένα ειδικό μηχάνημα, το spiralizer, αλλά δεν αντέχω να πάρω κι άλλο μηχάνημα μόνο και μόνο γι' αυτά. Έτσι πήρα αυτό που είχα για τις πατάτες και είχε και εξάρτημα για πολύ λεπτές πατάτες (στικς) και χρησιμοποίησα αυτό. Το μηχάνημα τα κάνει να μοιάζουν όντως σαν μακαρόνια, αλλά κι έτσι μια χαρά ήταν.

Ιδιωτική vs Δημόσια υγεία

Πριν λίγες μέρες κατατέθηκε ένα νομοσχέδιο για αλλαγή του δημόσιου συστήματος υγείας σε πιο ιδιωτικό. Το νομοσχέδιο ξεσήκωσε αντιδράσεις αλλά και συζητήσεις για το αν οι ασθενείς θα έχουν καλύτερη περίθαλψη αν εφαρμοστούν τα προβλεπόμενα (προσπαθώ να το γράψω όσο ουδέτερα μπορώ). Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στη βουλή, όπως ήταν αναμενόμενο (ποιο κυβερνητικό νομοσχέδιο δεν ψηφίστηκε ποτέ; ο διαχωρισμός σε νομοθετική και εκτελεστική εξουσία είναι μόνο στα χαρτιά) κι είναι ο νόμος 4999. Το βασικό πρόβλημα είναι πως οι υπηρεσίες της δημόσιας υγείας θα γίνουν κι άλλο ημιδημόσιες ή αλλιώς ημιιδιωτικές. Γιατί και τώρα υπάρχει εν μέρει η δυνατότητα να πληρώσει κάποιος για να έχει δημόσια υγεία (απογευματινά ιατρεία). Ε, να υπάρξει καθαρά ιδιωτική, δηλαδή αντί να πας να πληρώσεις στο νοσοκομείο για να σε δει ο γιατρός εκεί, να πας να τον δεις στο ιδιωτικό του ιατρείο. Προς το παρόν για 2 μέρες τη βδομάδα, αλλά έτσι ανοίγει η κερκόπορτα. Αργότερα η τροποποίηση θα είναι μικρή. Τι 2 τι 3. Και πάει λέγοντας.

Αρνητικός ισολογισμός

Άντε να κλείνουμε σιγά - σιγά. Γιατί μ' αυτά και μ' αυτά φτάνουμε στο τέλος των αφηγήσεων. Καλύψαμε (και επικαλύψαμε) τα χρόνια απ' τα γεννητούρια μέχρι το 1990. Απ' το 1990 και μετά τις περιπέτειες του καθηγητή (αναπληρωτή στην αρχή και διορισμένου στη συνέχεια) τις έχουμε πει παλιότερα, απ' το 1999 που γύρισα στο κλεινόν άστυ δεν υπάρχουν αξιομνημόνευτα γεγονότα εκτός απ' τα χρόνια της Γερμανίας που όμως γι' αυτά έχουν γραφτεί πολλά, ολόκληρο μπλογκ στήθηκε (από κει ξεκίνησαν τα γραφτά). Για το κλείσιμο, λοιπόν, μερικά ακόμα γεγονότα την περίοδο της ανεργίας ή πώς όταν δεν έχεις κάτι να ασχοληθείς έχεις παραπάνω έξοδα (αλλά τι γίνεται που δεν έχεις έσοδα).

Ανεργία

Μ' αυτά και μ' αυτά βρέθηκα στην ανεργία παραμονές πρωτοχρονιάς (προγραμματισμένη ενέργεια γιατί μετά θα δικαιούμουνα την άδεια του 1990). Πρώτη δουλειά να γραφτώ στον ΟΑΕΔ, στο ταμείο ανεργίας. Εκεί μου είπαν πως θα παίρνω για έξι μήνες 59 χιλιάδες δραχμές το μήνα περίπου και μετά για άλλους τρεις τα μισά. Από τα 100 που έπαιρνα μέχρι τότε έπεσε αρκετά, αλλά δεν ήταν και λίγα αυτά που (θα) έπαιρνα.

Επίστρατος

Ο κάθε κληρωτός όταν απολυθεί δεν έχει τελειώσει οριστικά τη σχέση του με τον στρατό γιατί η πατρίδα μπορεί να τον ξαναχρειαστεί και να τον ξανακαλέσει. Η διαδικασία αυτή λέγεται επιστράτευση. Γενικά σκεφτόμαστε πως αυτό γίνεται σε καιρό πολέμου (ή απειλής πολέμου) όμως επιστράτευση γίνεται και για "εκπαίδευση στα νέα όπλα". Άλλη περίπτωση επιστράτευσης είναι η πολιτική επιστράτευση όταν το κράτος θέλει να χρησιμοποιήσει το προσωπικό του που απεργεί (μας είχαν επιστρατεύσει πριν κάμποσα χρόνια τους εκπαιδευτικούς και το γεύτηκα κι αυτό).

Κούριερ για Βρυξέλλες

Εμβόλιμο το σημερινό, λόγω φιλοξενίας του στο ιστολόγιο Σαραντάκου. Θα επανέλθει χρονικά όταν έρθει ο καιρός του! Ε, ο καιρός του ήρθε. Νάτο και στη σειρά του!

Είπαμε πως ο Σαραντάκος όλο αφάλες βάζει; Να τις προάλλες έγραφε για εθνικά φαγητά με αφορμή μια σχετική παρουσίαση από κάποιο σάιτ. Και θυμήθηκα για το πώς έμαθα το εθνικό φαγητό των Βέλγων. Κάτι που έγινε όταν δούλευα στην εταιρία. Που από τότε που έγραψα για τον Πειραιώτη, λέω να γράψω την ιστορία μου εκεί συνολικά. Και λέω να τη γράψω με τη σειρά, αλλά έλα που προέκυψε αυτό το ενδιάμεσο. Είπα να γράψω σε σχόλιο μόνο τη μέση και να το κρατήσω για να το βάλω με τη σειρά του. Αλλά μου βγήκε μεγάλο για σχόλιο. Δεν πάει το σχόλιο να είναι το μισό απ' το άρθρο. Κι έτσι αποφάσισα να το γράψω ολόκληρο, απ' τη στιγμή που έφυγα απ' το αεροδρόμιο μέχρι που επέστρεψα, αλλά για να γίνει κατανοητό αυτό θέλει κι άλλη επέκταση, μια μικρή εισαγωγή.