Ο γάμος

Όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς. Κι η γιαγιά με την απορία: "Πού είνι παπάς;"

Έγραφα στο προηγούμενο για τα προ του γάμου, σήμερα σειρά να γράψω και για τα κατά τη διάρκεια. Όχι που δεν θάχαμε ιστορίες και τότε. Όπως έλεγα στις 7 είχε καθοριστεί ο γάμος οπότε κατά τις εξίμισι ήρθε ο θείος ο Μπάμπης που είχε προθυμοποιηθεί να το παίξει οδηγός των νεονύμφων. Το αυτοκίνητο στολισμένο στα λουλούδια μέσα και έξω αλλά το ψιλόβροχο που έχει αρχίσει τους δημιουργεί προβλήματα. Πρώτο δρομολόγιο ο γαμπρός (δηλαδή η αφεντομουτσουνάρα μου) κι οι γονείς του. Μας πάει στο δημαρχείο του Κερατσινιού κι επιστρέφει στη Δραπετσώνα για τη νύφη.

Προετοιμασίες για γάμο

Η τελετή τέλειωσε. Το φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι ποζάρει με τις οικογένειες και τους κουμπάρους.

Την εποχή που θα έπαιρνα πτυχίο πια και θάφευγα απ' τα Γιάννενα, είχα προτείνει στη Μαρία να κάνουμε κι ένα γάμο. Αλλά αυτή είχε αντιρρήσεις. Κι έτσι δεν προχώρησε η ιδέα εκείνη την χρονιά. Τον επόμενο χρόνο επανήλθα. Η Μαρία είχε φτάσει στο τέταρτο έτος με 4 μαθήματα μόνο (έχοντας εκμεταλλευτεί το ν+1 είχε περάσει παραπάνω μαθήματα). Θεωρητικά θα μπορούσε να τα πάρει σε ένα τετράμηνο, όμως οι σπουδές έπρεπε να διαρκέσουν 8 εξάμηνα, άρα θα τα είχε δυο και δυο. Εδώ καθάριζε 4 μαθήματα το εξάμηνο δεν θα πέρναγε τα δύο; Οπότε το Φλεβάρη του 84 έχει περάσει τα δύο και τις μένουν τα δυο τελευταία. Την εποχή εκείνη πάω κι εγώ μια βόλτα από Γιάννενα κι ενώ συζητάμε για το αυτοκίνητο που θα θέλαμε, ξαναβάζω το θέμα του γάμου σε συνδυασμό με το τι θα κάνουμε αφού πάρει πτυχίο το καλοκαίρι, πού θα μείνουμε κλπ. Κι αυτή τη φορά η καλή μου λέει το ναι.

Φόρμα για την εφορία (από Γερμανία)

Το σημερινό άρθρο δεν έχει να κάνει ακριβώς με κάποια ιστορία, γράφεται όμως κι ανεβαίνει γιατί πιστεύω πως οι εικόνες των εγγράφων που περιέχει (αλλά κι ολόκληρο το έγγραφο στο τέλος) είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα για όποιον Έλληνα θέλει να δείξει στην ελληνική εφορία πως είναι κάτοικος εξωτερικού και φορολογείται εκεί. Ή μάλλον όχι απ' οπουδήποτε στο εξωτερικού αλλά ειδικά αν είναι κάτοικος (και φορολογούμενος) της Γερμανίας. Για την πιστοποίηση της διαμονής και εργασίας στο εξωτερικό χρειάζεται γενικά πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας. Για τη Γερμανία (δεν ξέρω αν ισχύει και για άλλες χώρες) εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντίγραφο αίτησης για την αποφυγή της διπλής φορολόγησης (Αίτηση για την εφαρμογή της Σύμβασης Αποφυγής της Διπλής Φορολογίας μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας). Το κακό είναι πως βρίσκαμε το ελληνικό υπουργείο οικονομικών έχει τη σχετική φόρμα στην ιστοσελίδα του σε ελληνικά και αγγλικά (το ίδιο και για το πιστοποιητικό - κι αυτό στα αγγλικά είναι - δεν μπορώ να ξαναβρώ την αίτηση τώρα που την ψάχνω).

Ικανός για τα παρεμφερή

Τα πρώτα που γράφω σήμερα τάχω ξαναγράψει όταν μίλαγα για τον πατέρα μου. Αλλά τα επαναλαμβάνω (και πιο αναλυτικά) για να σχηματιστεί καλύτερα η εικόνα.
Καλοκαίρι του 82. Δουλεύουμε σε μια οικοδομή στο Πλωμάρι. Τέλος Αυγούστου φεύγω εγώ για Γιάννενα. Περνάω από το σπίτι της Μαρίας και κάνω την επίσημη πρώτη εμφάνιση, να γνωριστώ με τους δικούς της και μετά να ξεκινήσουμε μαζί και να κάνουμε και μια εκδρομή στην Κέρκυρα. Παίρνοντας τηλέφωνο στο χωριό μαθαίνω πως την προηγούμενη μέρα ο πατέρας μου δεν αισθανόταν καλά κι έφυγε από τη δουλειά κατά τις 10 η ώρα. Ξέροντας τον άνθρωπο κατάλαβα πως ήταν κάτι σοβαρό, δεν θάφηνε τη δουλειά για κάτι μικρό με μέτριο.

Μεταθέσεις στρατευσίμων

Στρατιώτες εκπαιδεύονται στα σύγχρονα οπλικά συστήματα: πτυοσκάπανο (γκασμά και φτυάρι δηλαδή) για την ανέγερση κάποιου από τα έργα που φτιαχνόντουσαν στη μονάδα

Οι όποιες μεταθέσεις γίνονται πάντοτε υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Εντάξει, όχι απ' όλους, απ' αυτούς που αφορούν (και τις οικογένειές τους, βέβαια). Υπάρχουν μεταθέσεις που γίνονται μια φορά το χρόνο και μαζικά και με μεγάλη δημοσιότητα (π.χ. των εκπαιδευτικών που κανονικά γίνονται κάθε Μάρτη, άντε Απρίλη, αλλά το 1999 που περίμενα εγώ από λάθος του υπουργείου ανακοινώθηκαν τέλος Ιούνη - και μετά έχει άλλες διαδικασίες που πρέπει να γίνουν, τοποθετήσεις και τέτοια μ' αποτέλεσμα να ολοκληρωθούν με την ψυχή στο στόμα, τέλη Αυγούστου). Όμως αυτά είν' άλλο θέμα, σήμερα θα μιλήσω για τις μεταθέσεις στο στρατό.

20 Φ ένα μήνα πριν την απόλυση

Σε άψογη καθαρεύουσα 7 χρόνια μετά την καθιέρωση της δημοτικής στα σχολεία και 6 μετά την καθιέρωσή της στη διοίκηση

Υπάρχουν διάφορα είδη ταυτότητας. Οι περισσότεροι έχουμε τις γνωστές αστυνομικές ταυτότητες όμως οι ένστολοι (στρατιωτικοί, αστυνομικοί κλπ) έχουν τις δικές τους (υπηρεσιακές) ταυτότητες. Οι στρατιώτες λογικά, έχουν τις δικές τους ταυτότητες πριν καταταγούν (τις πολιτικές όπως τις λέγαμε) αφού θεωρητικά κάθε Έλληνας πολίτης στα δεκατέσσερά του χρόνια τότε (και στα δώδεκα σήμερα) πρέπει να φροντίσει για να βγάλει μία. Αλλά αφού ο πολίτης κατατάσσεται στο στρατό θα πρέπει να έχει υπηρεσιακή. Έτσι μέσα στα άλλα που πρέπει να παραδώσει ο κατατασσόμενος είναι και το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας. Κάποιοι βέβαια την κράταγαν (τότε που παρουσιάστηκα εγώ) για να την έχουν στις εξόδους και να την δείχνουν να μην μπλέκουν με τη στρατονομία, αλλά αν γινόταν αντιληπτό κάτι τέτοιο τα προβλήματα θα ήταν πολύ περισσότερα!

Και μη ποινές

Ψάχνοντας βρήκα το καρτελάκι αυτό που έχει το μέτρημά μου με το που παρουσιάστηκα

Το κακό είναι πως η τυχαία αυτή πεντάρα που μούρθε λίγους μήνες πριν την απόλυση δεν έμεινε μόνη. Κι αν η πρώτη ήταν τυχαία, η δεύτερη ήταν κουφή. Ο γάμος που είχα κάνει το καλοκαίρι μου έδωσε δυο πλεονεκτήματα: α) ο μισθός από πεντακοσάρικο πήγε τριχίλιαρο. Μπορεί να μην ήταν κανένα τρομερό ποσό (ούτε για το νοίκι δεν έφτανα) αλλά ήταν αξιοπρόσεκτη αύξηση! Και β) ήμουν πια κάτοικος Μυτιλήνης και επίσημα άρα μπορούσα να πάρω διανυκτέρευση σχεδόν κάθε φορά που έβγαινα με έξοδο. Απόλυτα νόμιμα και μάλιστα ως παντρεμένος ένα παραπάνω να μπορώ να βρεθώ με την νόμιμη σύζυγό μου 👫 Πράγματα που πολύ μου άρεσαν βέβαια (και η αύξηση και η διανυκτέρευση και το βρισκόμαστε με τη Μαρία)!