Η Ναμύρ και η Ακρόπολή της

Όταν κοίταζα τις φωτογραφίες που θα έβαζα για το κάστρο της Μύρινας, έπεσα πάνω σε μια που είχα βγάλει την πληροφοριακή πινακίδα για την ακρόπολη που την έγραφε και Citadele. Δεν την ανέβασα μεν, όμως θυμήθηκα αμέσως πως τον ίδιο μήνα είχα επισκεφτεί κι άλλες σιταντέλες: στην Ναμύρ και στην Ντινάντ. Κι έτσι είπα να βάλω κοντά κι αυτές. Βέβαια παρεμβλήθηκαν κάποιες δημοσιεύσεις για φαγητά, αλλά το μπλογκ ταξιδεύει και στα δυο και στο οπτικό και στο γευστικό :)

Ναμούρ ή πιο σωστά Ναμύρ. Καλύτερό της το μεσαιωνική κάστρο της (Citadelle) που στεφανώνει τους λόφους πάνω από τα ποτάμια Σάμπρ (Sambre - το μικρό) και Μόσας (Meuse - το μεγάλο).

Περισσότερο από 1.000 ετών, παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα φρούρια σε όλη την Ευρώπη και είναι πλήρως δοσμένο στο κοινό με το σύστημα των σηράγγων διαφυγής και τα προπύργια που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η πρωτεύουσα της Βαλωνίας, στην αρχή των Αρδενών, ένα συνονθύλευμα παραδοσιακών σπιτιών σε στιλ Mosan (έτσι έγραφε από κει που το πήρα, ανάθεμά με αν ξέρω τι σημαίνει, τώρα το έψαξα και είδα πως είναι το ιδιαίτερο στιλ των κτιρίων της κοιλάδας του Μόσα) χτισμένο από γκρίζα τούβλα και μαύρο σχιστόλιθο, διασχίζουν δρομάκια δίπλα στα ποτάμια που ενώνονται εκεί που το κάστρο τελειώνει. Άλλο σημείο ο ναός του Σαιν Ομπαίν (Saint Aubain).

Παρόλο που λέω πως ο Σαμπρ είναι μικρό ποτάμι, εξυπηρετεί τη ναυσιπλοΐα με μαούνες μεγάλες σε μήκος. Βέβαια δεν λείπουν και τα κλασικά τουριστικά καραβάκια.

Καλά, για το μεγάλο δεν συζητάμε!

Το καμπαναριό του 1616 που επισκευάστηκε στα 1890!

Η Ναμούρ διαψεύδει την επίσημη θέση της ως περιφερειακή πρωτεύουσα με μια χαλαρή, ιστορική ατμόσφαιρα. Και μόλις κουραστούμε από τη βόλτα μας στο λόφο και στα λιθόστρωτα η πλατεία Marche-aux-Legumes μας γνέφει με τις καφετέριες και τα μπαρ με άφθονη βελγική μπίρα. Όμως η παρέα των κοριτσιών που διασκέδαζε στη μέση είχε το δικό της ποτό (άγνωστο τι) μέσα σ' έναν κουβά απ' τον οποίον έπιναν με τεράστια καλαμάκια :)