Όταν είχα πρωτοπεράσει από τη Λήμνο το βαπόρι έδενε κάτω από ένα δασάκι και μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση τα ζαρκάδια (ή ελάφια; τα χρώματα τα βρίσκω να αντιστοιχούν σε ελάφια, αλλά με τέτοια ίσια κέρατα; δεν ξέρω και δεν με νοιάζει) που κυκλοφορούσαν εκεί και κατέβαιναν και μας "επιθεωρούσαν"! Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, το δασάκι κάηκε και σήμερα δεν υπάρχει πια, αλλά ευτυχώς τα ζαρκάδια μείναν εκεί.
Κάνοντας τη βόλτα μου στο κάστρο της πόλης τα βρήκα μπροστά μου. Πρώτα το μεγάλο αρσενικό και πιο πέρα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Κυκλοφορούσαν χαλαρά, χωρίς να με φοβούνται.
Κάπου υπήρχε και μια ποτίστρα για να πίνουνε αλλά μέχρις εκεί ήταν οι ανθρώπινες παρεμβάσεις.
Τρώγαν απ' τα όποια χόρτα υπήρχαν εκεί γύρω,
Ενώ για δροσιά κατέφευγαν σε μια συστάδα δέντρων που έχει γλυτώσει απ' τη φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.