Ο Καταρράκτης της Λέσβου

Πέρυσι ήταν για μένα η χρονιά του νερού, όπως είχα γράψει. Γιατί επισκέφτηκα πολλές λίμνες και πολλούς καταρράκτες στη διάρκειά της. Κάτι που δεν σταμάτησε βέβαια. Και να που το χειμώνα μαθαίνω (δεν θυμάμαι από πού τελικά το βρήκα, για τους ίδιους πρέπει να λέει, αφού έτσι μου τους είπαν και στην περιοχή, μόνο που δίνει άλλες οδηγίες) πως έχουμε και στο νησί καταρράκτη και μάλιστα σεβαστών διαστάσεων. Με πολύ συγκεκριμένες οδηγίες για να τον βρούμε (στον Λεπέτυμνο, κοντά στη Συκαμιά, σε συντεταγμένες 39.350793, 26.283953). Εκείνο που δεν έλεγε ή αν το έλεγε δεν το πρόσεξα, ήταν πως για να τον δεις πρέπει να πας συγκεκριμένη εποχή. Κι όμως, έπρεπε να το ξέρω.

Για να δεις καταρράκτη πρέπει να υπάρχει ποτάμι. Και το μόνο ποτάμι που υπήρχε σ' ολόκληρη τη Μυτιλήνη ήταν ο Σεδούντας, στο Πλωμάρι. Και λέω ήταν γιατί κι αυτός έχει καταντήσει από χρόνια χείμαρρος αφού τα νερά του τα παίρνουν με το που βγαίνουν απ' τις πηγές, ενώ η εκβολή του χρησιμοποιείται για πάρκινγκ.

Επειδή δεν τα σκέφτηκα λοιπόν, ξεκίνησα και πήγα μέχρις εκεί. Βάζω τις συντεταγμένες στον πλοηγό (ελληνιστί Τζι Πι Ες) και βλέπω πως δεν γκρινιάζει καθόλου ότι τ' αυτοκίνητο δεν πάει μέχρι το τέλος. Κι αυτό γιατί τα νερά όταν τρέχουν περνάνε πάνω από έναν αγροτικό δρόμο. Σκάρτα 4 χλμ., μέτριος χωματόδρομος με λίγα κακά κομμάτια (και κάνα δυο πολύ κακά) αλλά το Ζαφίρα είναι ψηλό αυτοκίνητο κι έτσι μας πήγε άνετα. Το μέρος με το που φτάσαμε φαινότανε πως θα μπορούσε να φιλοξενήσει καταρράκτη αφού ήταν μια κατεβασιά απίθανη. Τα σημάδια του νερού έντονα, αλλά βέβαια το ίδιο απόν. Για να τον δει κανείς πρέπει να είναι στο νησί τον Μάρτη με Απρίλη (εκτιμώ εγώ).

Βέβαια η θέα από κει καταπληκτική, έτσι κι αλλιώς και με το σημείο - στόχο ευχαριστηθήκαμε αφού βρήκαμε τα ίχνη του αλλά κι η θέα ήταν το κέρασμα στο τέλος (ή στην αρχή).

Και δυο λεπτομέρειες από κει πάνω (που το μάτι τις χαίρεται, αλλά ο φακός δεν μπορεί να τα δώσει όλα). Στην πρώτη το γνωστό γραφικό εκκλησάκι στη Σκάλα Συκαμιάς (πιο γνωστό - και με τη βοήθεια του Μυριβήλη - ως η Παναγιά η Γοργόνα) ενώ στην άλλη μια παραλία στην απέναντι (τούρκικη) ακτή, κάπου κοντά στην Αρχαία Άσσο.