Ο Ναπολέοντας

Ο πρόλογος στο βιβλίο με τα παραμύθια

Όχι, δεν πρόκειται για τον μεγάλο Ναπολέοντα, τον γνωστό, της Γαλλίας. Πρόκειται για ένα παραμύθι που έλεγε η γιαγιά μου. Εγώ δεν το θυμάμαι καθόλου. Αλλά το θυμήθηκε και το μετέφερε σε χαρτί ο θείος μου ο Αντώνης που γιορτάζει σήμερα. Προς τιμήν του, λοιπόν, το μεταφέρω εδώ. Ο θείος (αδερφός της μάνας μου) σπούδασε δάσκαλος και δούλεψε σε σχολεία της Άνδρου, της Χίου, της Μυτιλήνης και της Αθήνας. Μετά τη σύνταξη του αποσύρθηκε σ' ένα βουνό κι άρχισε να γράφει διάφορα. Το βουνό δύσκολο για την ηλικία του πια (φέτος κλείνει τα 90 αν υπολογίζω σωστά), μετακόμισε σε πιο προσιτά μέρη, αλλά το γράψιμο δεν το αφήνει. Τώρα δεν γράφει με το χέρι αλλά σε υπολογιστή (ναι, έμαθε να τον χρησιμοποιεί) κι αυτό κάνει πιο εύκολο το τύπωμα και τη διανομή (μιας και τα γραφτά του τα δίνει σε ορισμένους, δεν τα κυκλοφορεί αλλού). Το συγκεκριμένο παραμύθι το μετέτρεψε σε ποίημα. Στο βιβλίο που μου έδωσε το έχει με ρυθμό μόνο, αλλά χωρίς να είναι χωρισμένο σε στοίχους. Δεν ήξερε το πώς! Αυτή τη μετατροπή την έκανα εγώ. Αλλά πολλά είπα. Καιρός να βάλω και το ποίημα - παραμύθι (που έχει κάμποσο μάκρος).

Πουρπέτες (πατοκροκέτες) Βατώς

Όταν έβαλα τη συνταγή για τις πατατοκροκέτες είχα βάλει στον τίτλο και τη λέξη πορπέτες. Το βλέπει η Βατώ και μου βάζει πόστα. Καλά, ρε, η μάνα σου είχε κρέμα γάλακτος και τέτοια για τις πορπέτες; Τι 'ν' αυτά; Οπότε αποφάσισα να γράψω τη συνταγή την αυθεντική. Μόνο που δεν την θυμόμουνα. Μου την είπε, αλλά την ξέχασα πάλι. Κι έτσι χρειάστηκε νέο τηλεφώνημα για να ολοκληρωθεί το σημερινό. Κάποιες άλλες φίλες μίλησαν για κολοκύθι μέσα. Αυτό αφήνεται ως άσκηση για το σπίτι 😀 Εντάξει, η φωτογραφία είναι η ίδια, δεν αλλάζει και πολύ η φάτσα τους (τις έφτιαξα και μπήκε αυθεντική φωτογραφία)

Μουσείο πολιτικής αεροπορίας

Όταν ήμουνα στο Μόναχο, το τρένο είχε μια στάση πριν το αεροδρόμιο που ήταν το Besucherpark, το πάρκο των επισκεπτών δηλαδή. Εκεί υπήρχε κι ένας χώρος, υψωματάκι, που μπορούσες να δεις τα αεροπλάνα που απογειώνονταν ή προσγειώνονταν (και μάλιστα καθώς τραβούσα μια προσγείωση είδα πως ήταν αεροπλάνο της Ετζίαν). Επίσης υπήρχαν και κάποια παλιά αεροπλάνα να τα χαζέψεις. Αλήθεια, υπάρχει κάτι αντίστοιχο εδώ; Υπάρχει μουσείο πολιτικής αεροπορίας στην Ελλάδα; Γιατί το καλοκαίρι, σε μια βόλτα μου είδα μια τέτοια επιγραφή σ' ένα κτίριο. Και ψάχνοντας στο γκουγκλ βρήκα πως το μακρινό 2011 (κοντινό στο τότε που έβλεπα το του Μονάχου) είχε αρχίσει τη λειτουργία του κάτι σχετικό! Εκεί υποτίθεται πως ήταν απ' τους εργαζόμενους της πάλαι ποτέ Ολυμπιακής, ενώ η ίδια έχει στήσει και ειδικό ιστότοπο.

Να πάω σε εργατολόγο για σύνταξη; ΟΧΙ

Το ερώτημα το απάντησα γρήγορα, μιας και θα ξεκινήσω με τις προσωπικές μου γνώσεις από τη διαδικασία συνταξιοδότησης. Και θα δικαιολογήσω την απάντηση αυτή μέσα από 4 (όχι μια ή δυο) περιπτώσεις που το όποιο ποσό πληρώθηκε στον εργατολόγο για πληροφόρηση πήγε χαράμι αφού η πληροφόρηση που δόθηκε ήταν από λάθος μέχρι ελλιπής. Χώρια που σε κάποιες περιπτώσεις οι εργατολόγοι αποφασίζουν μόνοι τους για το τι συμφέρει σε σένα χωρίς να σου δώσουν τις παραμέτρους για ν' αποφασίσεις εσύ (ή έστω να συναποφασίσετε).

Κέικ χωρίς γάλα (Ειρήνης)

Ένα κέικ που φτιάχνει τακτικά τελευταία η Ειρήνη και που τη συνταγή της την έδωσε η Ειρήνη. Θα μπορούσα να το πω και κέικ Ειρήνης στο τετράγωνο 😀 Έχει ξετρελαθεί μ' αυτό. Εγώ δεν το έφτιαξα σε στρώματα αλλά ενιαίο.

Βασιλόπιτα (Παρλιάρου)

Έχει κλείσει 10 χρόνια η συνταγή για βασιλόπιτα που έχω βάλει και που φτιάχνω (όποτε δεν καταφεύγω σε ετοιματζίδικη). Βασιλόπιτα (Γιώργου), συνταγή εγγύηση. Κι αυτήν ετοιμάζομαι να φτιάξω αύριο. Αλλά ο Γιώργος δεν ησυχάζει. Δεν βολεύεται μ' αυτά που έχει. Πάντα πρόθυμος να δοκιμάσει κάτι καινούριο. Και το μεσημέρι μούστειλε μια καινούρια συνταγή. Που του την έδωσε, λέει, η Μαρία που την κατέγραψε, λέει, απ' τον Παρλιάρο. Τώρα, αν ο Παρλιάρος την παρουσίασε κάπου κι από κει η καταγραφή ή αν την είχε δημοσιεύσει κάπου, δεν ξέρω. Δεν την έχω φτιάξει ακόμα, η φωτογραφία είναι από την άλλη.

Πατατοκροκέτες

Έψαχνα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Μα είναι δυνατόν να μην έχω βάλει συνταγή για πορπέτες (πολπέτες τις λένε αλλού); Έχω για πατατοκεφτέδες μεν, αλλ' αυτό είναι άλλη συνταγή, τελείως διαφορετική. Μπορεί να είναι τηγανισμένος (ή ψημένος) πουρές πατάτας και τα δυο αλλά οι κεφτέδες έχουν μυρωδικά μέσα ώστε να δίνουν την ιδέα του κεφτέ ενώ οι πορπέτες είναι πιο πατατένιες. Πορπέτες τις λέμε στο χωριό μου (ή μάλλον πουρπέτις) και δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που λένε πατατοκροκέτες (η κροκέτα είναι μικρό ψημένο κυλινδρικό φαγητό από τριμμένο ψωμί λέει η Βικιπαίδεια, αν αντί για ψωμί βάλεις πατάτα έχεις πατατοκροκέτα). Κι επειδή είναι ένα φαγητό που το ήξερα απ' τη μάνα μου θεωρούσα πως το είχα περιλάβει στις συνταγές της. Αμ δε. Και πώς μούρθε να ψάξω; Όχι γιατί σκέφτηκα να φτιάξω αλλά γιατί διάβασα μια σχετική συνταγή κι είπα να τις συγκρίνω. Και τις έφτιαξα για το γινάτι που δεν τις βρήκα.