Σχολεία κλειστά λόγω καιρού

Τις προηγούμενες μέρες με τα χιόνια, ακούστηκε πάλι η καραμέλα πως στην Ελλάδα κλείνουμε τα σχολεία με το παραμικρό κι αν ήταν έτσι στη Γερμανία τα σχολεία θα ήταν κλειστά όλο το χρόνο. Εντάξει, το όλο το χρόνο ίσως φανεί υπερβολή, αλλά το υπόλοιπο είναι λογικοφανές. Μάλιστα, μιλώντας με φίλο που είπε πως αφορμή γυρεύουν οι εκπαιδευτικοί για να κλείσουν τα σχολεία. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω στο μπλογκ για τo θέμα, το αν δηλαδή κλείνουν τα σχολεία στη Γερμανία λόγω καιρού. Αλλά πριν γράψω, είπα να ρίξω μια ματιά, μήπως και τόχω ήδη γράψει (γιατί μου φαινόταν παράξενο να μην έχω αναφερθεί). Και ναι. Τόχα βάλει πριν δυο χρόνια τέτοιες μέρες! Αντιγράφω λοιπόν από κει:

Εκμέκ με τσουρέκι και κρέμα

Κάποια στιγμή μου είχε φέρει η Ειρήνη μια συνταγή για εκμέκ που η βάση του ήταν τσουρέκι (κατά προτίμηση πολίτικο). Πολλές φορές το έφτιαξα έτσι και πάντα μου άρεσε. Αλλά το καλοκαίρι έπεσα πάνω σε μια παραλλαγή που περιλάμβανε και κρέμα ζαχαροπλαστικής. Η ιδέα μου άρεσε κι απ' το καλοκαίρι είχα ανοιχτή τη σελίδα ώστε να τη φτιάξω κάποια στιγμή. Και τώρα τις γιορτές ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Την έφτιαξα, μου άρεσε το αποτέλεσμα και την ξανάφτιαξα.

Τυρόπιτα με τραχανά (και φύλλο)

Ξεχάστηκα να τραβήξω φωτογραφία την πρώτη μέρα που ήταν φρέσκια και λαχταριστή. Το θυμήθηκα στα τελευταία κομμάτια. Δυο ημερών και κάτι. Παρ' όλ' αυτά δεν έχασε την ομορφιά της.

Κάποια στιγμή είχα φτιάξει κολοκυθόπιτα με τραχανά. Που την δοκίμασα και μ' άρεσε πολύ. Βέβαια ο τραχανάς που είχα χρησιμοποιήσει τότε ήταν απ' το χωριό. Με ιδιαίτερη μυρωδιά και γεύση. Που τον έπαιρνα απ' τη Βατώ. Αλλά η Βατώ το καλοκαίρι δεν έφτιαξε τραχανά. Είπα να πάρω από άλλη αλλ' η Μαρία με απέτρεψε, να κάνουμε και λίγο αποτοξίνωση. Το δέχτηκα εκείνη τη στιγμή αλλά αργότερα το ξανασκέφτηκα. Κι αγόρασα του σουπερμάρκετ. Τον είχα κάμποσο καιρό στο ντουλάπι μέχρι που είπαμε τα Χριστούγεννα να φτιάξουμε μια τυρόπιτα. Και σκέφτηκα να είναι με τραχανά (μιας και μου καλάρεσε η άλλη). Η πρόταση έγινε αποδεκτή και μιας και δεν είχα συνταγή έψαξα και βρήκα. Δυο ειδών, με φύλλο και χωρίς φύλλο. Εγώ είχα προσανατολιστεί να είναι με φύλλο κι έτσι αυτήν έκανα και την παρουσιάζω εδώ (τώρα που θυμάμαι ακόμα τι επιλογές έκανα απ' αυτά που διάβασα).

Οι καφενέδες του χωριού

Η ιδέα για το σημερινό μούρθε όταν έγραφα για τη χαρτοπαιξία. Που γινόταν στους καφενέδες. Στο χωριό πρόλαβα τους καφενέδες, πριν γίνουν καφενεία. Τι εννοώ; Πως την εποχή που ήμουν μικρός η λέξη καφενείο μόλις και είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται, ειδικά όταν μιλάγανε σε μας τους μικρούς ενώ η λέξη που λεγόταν ανάμεσα στους μεγάλους ήταν καφενές. Γι' αυτό κι εγώ θα μιλήσω για τους καφενέδες που ήταν στο χωριό τις δεκαετίες του 60 και του 70 που εγώ έμενα στο χωριό, σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, πολλοί απ' αυτούς έχουν κλείσει, λίγοι έχουν αλλάξει ιδιοκτήτη κι ένας μόνο συνεχίζει μέσα στην οικογένεια, με εκσυγχρονισμένη όμως μορφή.

Χαρτοπαιξία

Οι μέρες αυτές είναι μέρες που συνηθίζεται η χαρτοπαιξία λίγο παραπάνω απ' ό,τι σ' άλλες εποχές. Έτσι είπα να θυμηθώ  τι κάναμε με τα χαρτιά στα μικρά μας χρόνια, τις δεκαετίες του 60 και του 70, στο χωριό (αλλά και λίγο στο πανεπιστήμιο - αν κι αυτά τάχω ξαναγράψει). Βασικά, κάπου διάβαζα για τα χαρτιά στη Σχεδία του Δεκεμβρίου που γράφει για παλιότερες εποχές και έκανα τη σύνδεση με τα δικά μου.

Σελινάτο

Στο χωριό το κατεξοχήν φαγητό ανήμερα τα Χριστούγεννα ήταν (είναι) το σελινάτο. Που εγώ το προσάρμοσα σε πρασοσέλινο, προσθέτοντας και πράσο σ' αυτό που ξέραμε. Που το μαγείρευαν στο πανεπιστήμιο και μ' άρεσε παραπάνω. Κι όταν το πρότεινα στο σπίτι η πρώτη αντίδραση ήταν αρνητική, αλλά όταν δοκιμάστηκε, όχι μόνο έγινε αποδεκτό αλλά καθιερώθηκε κιόλας. Αλλά για χοιρινό πρασοσέλινο έχω βάλει συνταγή (κι από κει είναι η φωτογραφία). Εδώ θα πω κάποιες σχετικές ιστορίες περισσότερο (συν την υπενθύμιση του χριστουγεννιάτικου μεσημεριανού.

Νουντλς κολοκυθιού με πέστο

Γκουρμεδιάρικο φαγητό το σημερινό. Δεν το είχα καθόλου υπόψη μου. Μου το πρότεινε ο γιος μου που κάπου το είδε και τ' άκουσε στη Γερμανία. Zucchini noodles τα λένε εκεί κι έχουν πολλές μορφές, αλλά βρήκε και συνταγή στα ελληνικά (η δικιά του είναι διαφορετική). Τώρα γιατί νουντλς κι όχι στικς, τι να πω, δεν ξέρω, ίσως γιατί πρέπει τα κολοκύθια να κοπούν πολύ λεπτά. Βασικά, οι συνταγές που βρήκα, όλες μιλάνε για ένα ειδικό μηχάνημα, το spiralizer, αλλά δεν αντέχω να πάρω κι άλλο μηχάνημα μόνο και μόνο γι' αυτά. Έτσι πήρα αυτό που είχα για τις πατάτες και είχε και εξάρτημα για πολύ λεπτές πατάτες (στικς) και χρησιμοποίησα αυτό. Το μηχάνημα τα κάνει να μοιάζουν όντως σαν μακαρόνια, αλλά κι έτσι μια χαρά ήταν.