Καταρράκτης Πέτρας

Ωραία φωτογραφία καταρράκτη (κατά τη γνώμη μου) που δεν έχω ξαναβάλει, αλλά πού βρίσκεται και πώς προέκυψε; Για να μην υπάρχει αγωνία πού βρίσκεται το λέω στα γρήγορα εδώ και αναλυτικά παρακάτω: Είναι έξω από την Αλίαρτο, και τον έμαθα από σπόντα. Αλλά με εντυπωσίασε κι έτσι είπα να τον παρουσιάσω. Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία απ' την αρχή στο πώς έγινε και βρέθηκα από κει. Αφορμή ο γιος μου κι αιτία η κόρη μου.  Το προπερασμένο Σάββατο μας πρότεινε η Ειρήνη να πάμε να φάμε σε μια ταβέρνα στα νότια προάστια. Αλλά κατά τις 4 μας λέει γιατί θα πήγαινε για καρτ μεσημεριάτικα. Ε, κανένα πρόβλημα, πάμε. Φτάνουμε εμείς λίγο πιο νωρίς και  βλέπουμε πως η ταβέρνα έχει αλλάξει κι έχει γίνει ρέστο(!) πιο μοντέρνο πράγμα. Ε, αφού εκεί έχουμε πει, μπαίνουμε καθόμαστε. Είμαστε απέναντι με τη Μαρία, αυτή βλέπει προς την πόρτα κι εγώ προς την αίθουσα. Κάποια στιγμή μου λέει πως ήρθε η Ειρήνη και της εξετάζουν τα διαπιστευτήρια 😀 (δηλαδή το πιστοποιητικό). Ξαφνικά βγάζει μια κραυγή. Τη ρωτάω τι συμβαίνει, α, κάποιον γνωστό είδα, μου λέει, εγώ δεν γυρίζω να δω ποιος είν' ο γνωστός της και συνεχίζω να κάθομαι και να μελετώ το μενού. Κι έρχεται η Ειρήνη στο τραπέζι κι από πίσω της ένας ψηλός: ο Δημήτρης

Ένα εξάμηνο που κράτησ' ένα χρόνο

Κανονικά, εξάμηνο σημαίνει έξι μήνες. Στα σπουδαστικά όμως πράγματα υπάρχουν κάποιες διαφορές. Έτσι κι αλλιώς το διδακτικό έτος κρατάει λιγότερο, κάπου 9 (ίσως και κάτι) άρα το εξάμηνο σαν μέρος του διδακτικού έτους θάταν 4,5 μήνες. Απ' τους οποίους κάποιοι είναι μήνες εξετάσεων. Άρα περίπου τρίμηνο είναι το καθένα. Μέσα Οκτώβρη (κι αν), Νοέμβρης, Δεκέμβρης, Γενάρης και το Φλεβάρη εξετάσεις. Αυτό το λέμε χειμερινό αφού πιάνει όλους τους μήνες του χειμώνα. Και μέσα Φλεβάρη (αν), Μάρτης, Απρίλης, Μάης και τον Ιούνη εξετάσεις, είναι το εαρινό. Το θέρος είναι διακοπές, και το μισό φθινόπωρο τρώγεται με τις εξετάσεις των άλλων εξαμήνων. Έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα και κάπως έτσι έπρεπε να είναι πάντα. Κι όμως. Το δεύτερο εξάμηνο το δικό μου (και των λοιπών εισαχθέντων το 1977 στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) ενώ ξεκίνησε όπως προβλεπόταν το Φλεβάρη του 78, ολοκληρώθηκε (με τις εξετάσεις πρώτης περιόδου) τον Φλεβάρη του 79. Πράγμα που έφερε κι άλλα παράξενα.

Πρωτοετής φοιτητής

Στα Γιάννενα ήμουν από πολύ νωρίς, γύρω στις Οκτώβρη έφτασα οπότε με το που ξεκίνησαν οι εγγραφές πήγα και γράφτηκα Και παρόλο που ήμουν ανήλικος (τότε η ενηλικίωση γινόταν στα 21) κανείς δεν είχε αντίρρηση στην ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών (ακόμα και τραπεζικό λογαριασμό είχα στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με μόνο το όνομά μου και ειδική σφραγίδα "ιδίω καμάτω" ώστε να μπορώ να παίρνω λεφτά παρότι ανήλικος. Βέβαια, καθόλου με δικό μου κάματο, με τον κόπο μου, δεν ήταν βγαλμένα τα λεφτά, απ' τους γονείς μου ήταν, αλλά έτσι λειτουργούσε το σύστημα). Γράφτηκα, πήρα το βιβλιάριο που το επικύρωνε επίσημα, πήρα και το πάσο (το δελτίο φοιτητικού εισιτηρίου δηλαδή) κι έκανα αίτηση στην εστία.

Πανεπιστημιούπολη

Περί πανεπιστημίου μέρος τελευταίο για να τελειώνουμε με τα κτιριολογικά. Όπως έλεγα στο προηγούμενο, το πανεπιστήμιο την εποχή που πήγα εγώ ήταν μοιρασμένο σε πολλά και διάφορα σημεία της πόλης. Κάτι καθόλου καλό αφού κάθε σύγχρονο πανεπιστήμιο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει και μια πανεπιστημιούπολη γύρω του. Να είναι δηλαδή μαζεμένο σ' ένα μέρος και γύρω του να έχει τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για τους φοιτητές του (εργαστήρια, νοσοκομεία, εστίες, χώρους άθλησης κλπ). Οπότε και για το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είχε από πολύ νωρίς βρεθεί χώρος για την δημιουργία πανεπιστημιούπολης.

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Η πινακίδα στην κύρια είσοδο του κτιρίου της Δόμπολη Είναι φιλοτεχνημένη απ' τον γλύπτη Παύλο Βρέλλη.

Το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι σχετικά καινούριο πανεπιστήμιο. Μετράει λίγο παραπάνω από 50 χρόνια ζωής. Ξεκίνησε τα μέσα της δεκαετίας του 60 με τη φιλοσοφική σαν τμήμα της Θεσσαλονίκης και ακολούθησε το μαθηματικό στο ίδιο μοτίβο. Το 70 ιδρύεται ως Πανεπιστήμιο με δυο σχολές τη Φιλοσοφική (με ένα τμήμα που στο 3 έτος χωρίζεται σε ειδικότητες) και τη Φυσικομαθηματική με δυο τμήματα: το μαθηματικό και το φυσικό. Το 77 που πάω εγώ έχει μόλις προστεθεί άλλο ένα τμήμα, το χημικό και μια σχολή η Ιατρική (πρώτη φορά φοιτητές τους μπαίνουν μαζί με μένα). Κι όλ' αυτά χρειάζονται χώρους για να στεγαστούν. Όταν πήγα εγώ στα Γιάννενα το πανεπιστήμιο στεγαζόταν σε 3 κτίρια που απείχαν αρκετά μεταξύ τους και με την ίδρυση της Ιατρικής προστέθηκαν κι άλλα.

Ιστορία ενός ακορτνεόν

Έβαλα προχτές αυτήν τη φωτογραφία όπου πρωταγωνιστεί ένα ακορντεόν. Κι άρχισα να σκέφτομαι τη μακριά του ιστορία. Γράφοντας για τις εκδρομές που είχαμε κάνει όταν ήμασταν μικροί είχα γράψει "Να αναφέρω και κάποιες εκδρομές που γινόντουσαν με γκαζολίνα (= μικρό ντιζελοκίνητο καΐκι). Συνήθως στο Τάρτι. Μια απ' αυτές, ήταν με το θείο Φώτη πάλι. Εκεί η Τζένη μας έπαιξε κι ακορντεόν που μάθαινε τότε και τόχαν κουβαλήσει απ' την Αυστραλία. Στην επιστροφή το άφησε σε μένα, αλλά δεν έμαθα να παίζω". Η ξαδέρφη μου η Τζένη είναι λίγο πιο μικρή από μένα και στην Αυστραλία είχε αρχίσει να μαθαίνει ακορντεόν. Της είχαν αγοράσει αυτό της φωτογραφίας που δεν είναι παιδικό. Δεν φαίνεται το μέγεθος, αλλά είναι με 48 μπάσα, τα πέντε πλήκτρα στη μέση για αλλαγή περιοχής δείχνουν πως είναι ένα μεσαίο όργανο.

Η ζωή στην εστία

Πόζα με40 τόνους μαγκιά κι από πίσω ο Ανέστης με μουτζώνει, αλλά εκείνη την ώρα δεν τον πήρα χαμπάρι. Αργότερα κατέστρεψα το αρνητικό!

Εστία μέρος 3 αλλά βλέπω να υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες από παλιούς συμφοιτητές που τους κοινοποιώ τα γραφόμενά μου μέσω ΦΒ κι έτσι τρομάζω αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους. Αλλά θα το προσπαθήσω. Κι ό,τι ξεχάσω ελπίζω να μου το θυμίσουν στα σχόλιά τους οπότε θα το συμπληρώσω. Αφού περιέγραψα το χώρο σήμερα λέω να μιλήσω για τον τρόπο (αν και, πάλι θα πρέπει ν' αναφερθώ στο χώρο σε κάποια σημεία). Για το πώς πέρναγε η μέρα μας εκεί. Αλλά για το φαγητό ακόμα μιας και λέω να το βάλω συνολικά με το φαΐ στη λέσχη. Ε, άμα μιλάς για μάσα να μην μένεις με τη μπουκιά στο στόμα και περιμένεις τα υπόλοιπα 😀