Καταρράκτες Λευκάδας

Για καταρράκτες έχω γράψει κι άλλες φορές. Από τους "ψηλότερους καταρράκτες της Γερμανίας" στο Τρίμπεργκ, στα Μαύρα Δάση και τους πραγματικά καταπληκτικούς καταρράκτες στην περιοχή των λιμνών Πλίτβιτσε της Κροατίας μέχρι τους ελληνικούς καταρράκτες στην Έδεσα, στην Αττική ακόμα και στη Λέσβο (που βέβαια τον βρήκα ξερό όταν αποφάσισα να τον επισκεφτώ). Κι αφού στη Μυτιλήνη ήταν ξερός δεν περίμενα πως σε ένα πολύ μικρότερο νησί όπως η Λευκάδα θα υπήρχε καταρράκτης που να έχει νερό καλοκαιριάτικα (ή περίπου καλοκαιριάτικα). Κι όμως, υπάρχει.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το τριήμερο της Καθαροδευτέρας είχα πρόγραμμα να πάω στη Λευκάδα. Αλλά μου έτυχε άλλη επίσκεψη την προηγούμενη βδομάδα κι έτσι η Λευκάδα αναβλήθηκε για το τριήμερο της Αγιατριάδας. Και, δεν ξέρω πώς, λίγες μέρες πριν διάβασα για τον καταρράκτη αυτόν. Τον είχα ψιλοξεχάσει αλλά όταν βρέθηκα στο Νυδρί είδα πινακίδα προς καταρράκτες οπότε αποφάσισα να πάω. Και όντως το θέαμα ήταν εξαιρετικό.

Ακόμα δεν είχαμε βγει απ' το Νυδρί και βρίσκαμε ανθρώπους που περπάταγαν με κατεύθυνση τον καταρράκτη. Ακόμα και να μην υπήρχαν οι πινακίδες, ακολουθούσες τους περιπατητές!

Το αυτοκίνητο πηγαίνει αρκετά κοντά, στα 350 περίπου μέτρα πριν, σ' ένα καφέ που υπάρχει στο τέλος του αυτοκινητόδρομου κι από κει και πέρα με τα πόδια σ' ένα δρομάκι πολύ περιποιημένο και εύκολο.

Ο ήχος του νερού σε συνοδεύει σ' όλη τη διαδρομή (που γίνεται μέσα από πυκνά πλατάνια κι άλλα φυτά που τους αρέσει το νερό). Είτε απ' το κανάλι δίπλα σου είτε αυτό που τρέχει στο ρέμα.

Προφανώς ο καταρράκτης δεν ήταν μόνο ένας, ο μεγάλος. Υπήρχαν κι άλλοι μικροί καταρράκτες και βάθρες, αλλά δεν το κάνουμε θέμα όπως οι Γερμανοί (μούχει μένει...).

Κάποιοι τολμηροί (τουρίστες από βόρειες χώρες) έκαναν και βουτιά στα νερά που (πρέπει να ήταν πολύ παγωμένα αν κρίνω απ' τις αντιδράσεις τους).