Καταρράκτης στην Αττική

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Στην Αττική υπάρχει καταρράκτης. Κι είναι απίστευτο όχι για το ότι υπάρχει αλλά γιατί δεν είναι καθόλου γνωστό. Αν και ο τύπος το αναφέρει σε διάφορες φάσεις. Είχε γραφτεί και την Πρωτομαγιά ξανά κι έτσι υπήρχε μπόλικος κόσμος όταν τον επισκέφτηκα εγώ εκείνο το τριήμερο. ΤΟ είχα μάθει πριν λίγα χρόνια, μετά την επιστροφή πάντως απ' τη Γερμανία. Μου το είχε στείλει κάποιος φίλος, ο Θοδωρής θυμήθηκε πως αυτός ήταν. Το είχα κάπου σημειώσει, αλλά πιο πολύ στο μυαλό μου, σε χαρτί ή σε ηλε-σημείωση δεν το βρήκα όταν το χρειάστηκα, αλλά ο γκούγκλης τα ξέρει όλα :) Μια αναζήτηση μου έδωσε ό,τι πληροφορίες χρειαζόμουνα. Ας πούμε μια καλή περιγραφή του τι θα δούμε ή οδηγίες πώς να πάμε (αλλά από συγκεκριμένο σημείο που εμένα με βόλευε αλλά όχι όλους) ή και φωτογραφίες του.

Πολλές φορές το σκεφτόμασταν αλλά τώρα είπαμε πως είναι ώρα να πάμε. Κι ΄έτσι το τριήμερο πήγαμε από κει. Οι οδηγίες καλές ήταν, αλλά ακόμα πιο καλές οι συντεταγμένες του δρόμου που βρήκα: N 38.0365320, E 23.9050100. Γιατί υπάρχει ακόμα και διεύθυνση (Αχαιών 30, Ντράφι) για να πάει το αυτοκίνητο, αλλά σε ποιο δήμο ανήκει; Ραφήνα; Πικέρμι; Πάντως, όλα βοηθάνε, ακόμα και η θέση πάνω απ' τον καταρράκτη όπως μου την έδωσε το GPS.

Φτάνουμε εκεί αλλά ήχος κανένας. Μα καταρράκτης και να μην ακούγεται καθόλου; Έφταιγε πως είχαμε παρκάρει απ' τη μέσα μεριά του δρόμου. Κατεβαίναμε την Πεντέλη κι όπως ήταν φυσικό παρκάραμε δεξιά. Αρκετά μακριά δηλ. Με το που περνάμε απέναντι το δρόμο όμως και μπαίνουμε στο χωματόδρομο (ο γκούγκλης τον ονοματίζει Αντισθένους) έρχεται η βοή που μας δείχνει πως είμαστε στο σωστό σημείο.

Η φύση στα μεγάλα της κέφια, ο Μάης είναι η καλύτερη εποχή για τα λουλούδια και το πράσινο. Στην περιοχή, λέει, υπήρχε δάσος που κάηκε πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Έτσι σήμερα υπάρχει μόνο χαμηλή βλάστηση. Κάτι πλατανάκια έχουν φυτρώσει δίπλα στο ρέμα όπου η παρουσία του νερού κάνει τα βάτα να θεριεύουν και με το ζόρι να μπορεί να περάσει κάποιος.

Το ρέμα (Βαλανάρη το λένε) έρχεται απ' το βουνό ήσυχα και ξαφνικά συναντάει το γκρεμό. Τι να κάνει κι αυτό, αναγκαστικά πηδάει :)

Το ύψος πρέπει να είναι στα 7 - 8 μέτρα, χωρίς συνέχεια (άλλοι μετά το πρώτο πέσιμο ακολουθεί κι άλλο μικρότερο ή έστω ένα γλίστρημα αρκετά χαμηλότερα).

Η συνέχεια είναι κι αυτή εντυπωσιακή. Το βουνό έχει σκιστεί και το ρέμα συνεχίζει ήσυχα το δρόμο του. Από πάνω στέκονται οι καινούριες οικοδομές (πότε να ξεφύτρωσαν άραγες;)