Παμβώτιδα

Τα Γιάννενα είναι στενά συνδεμένα με τη λίμνη. Έτσι λοιπόν, μιλώντας για τα Γιάννενα δεν μπορεί παρά να αναφερθείς και σ' αυτήν. Εξάλλου, τους Γιαννιώτες τους λένε παγουράδες, ακριβώς απ' αυτή τους τη σχέση (σύμφωνα με τον αστικό μύθο που μάλλον άλλοι έφτιαξαν, είδαν το φεγγάρι να καθρεφτίζεται στη λίμνη και βάλθηκαν να την αδειάσουν με τα παγούρια τους για να το σώσουν). Πολλές φορές τη λέμε απλά λίμνη Ιωαννίνων (έτσι, καθαρευουσιάνικα) όμως η συγκεκριμένη λίμνη έχει δικό της όνομα. Παμβώτιδα τη λένε. Κι είναι πανέμορφη. Μια βόλτα δίπλα της σ' αναζωογονεί.

Αλλά εκτός απ' αυτό η λίμνη έχει κι άλλα πλεονεκτήματα. Ανοίγει το μάτι σου.

Είτε με τα παιχνιδίσματα που κάνει το νερό αντανακλώντας το περιβάλλον με εκπληκτικό τρόπο

είτε γιατί η ύπαρξή της αναγκαστικά διευρύνει τον ορίζοντα, τα βουνά απομακρύνονται.

Τη λίμνη την οργώνουν τα καραβάκια που ενώνουν το νησί της (γιατί έχει και νησί που μάλιστα κατοικείται) με την πόλη. Κι απ' το καραβάκι μέσα η θέα είναι υπέροχη. Είτε βλέπεις το Πέραμα προς το βορά που ξεχωρίζει απ' το λόφο του σπηλαίου του (με περίφημους σταλακτιτικούς σχηματισμούς) είτε προς την πόλη με το κάστρο και τα τζαμιά (το ξανάγραψα; ε, τι να κάνω,)

Η Λίμνη έχει αρκετό βάθος. Όταν οι Γιαννιώτες θέλουν να πουν "θα σε σκοτώσω" λένε "θα σε ρίξω στο 12". Υποτίθεται πως 12 μέτρα είναι το βαθύτερο σημείο της, εκεί που έπνιξε ο Αλή Πασάς την Κυρα-Φροσύνη. Στην πραγματικότητα πάνω από 9 μέτρα σπάνια είναι, μόνο όταν είναι φουσκωμένη απ' τα νερά του χειμώνα.

Η λίμνη χρησιμοποιείται κατά κόρον για προπονήσεις στην κωπηλασία. Από ντόπιες ομάδες αλλά και από άλλους που έρχονται ακόμα κι από άλλες χώρες ειδικά γι' αυτό το λόγο.

Και μια φωτογραφία απ' τα παλιά που πάντα μου άρεσε. Στο βάθος, διακρίνεται το μοναστήρι του Ντουραχάνι.