Το Νησί

Κι αφού έγραψα για τη Λίμνη, πρέπει να γράψω και για το νησί της αλλά και το Νησί. Με κεφαλαίο Ν όταν αναφερόμαστε στον οικισμό που υπάρχει πάνω στο νησί της λίμνης και που δεν έχει ξεχωριστό όνομα. Κι αφού είναι νησί θέλει σύνδεση με τη στεριά. Υπάρχει ένα πέραμα που περνάει αυτοκίνητα όταν χρειάζεται (των κατοίκων του βασικά) αλλά ο υπόλοιπος κόσμος πηγαινοέρχεται με καραβάκια. Και το θέμα είναι πως τα καραβάκια δεν έχουν αλλάξει από τον καιρό εκείνο. Όπως αυτό της φωτογραφίας. Τα χρόνια που ήμουνα εγώ είχαν έρθει κάποια καινούρια, αλλά υπήρχαν και τα παλιά όπως αυτό. Κι ακόμα κυκλοφορεί!

Η κεντρική πλατεία (!) του Νησιού κι ένα απ' τα στενάκια του.

Απόκριες ήταν όταν πήγαμε και η τζαμάλα ήταν έτοιμη ν' ανάψει στην πλατεία μπροστά στο δημοτικό σχολείο. Εν τω μεταξύ υπήρχαν και διαθέσιμα ποδήλατα για νοίκιασμα τόσο στα Γιάννενα όσο και στο Νησί (τώρα πια είναι στον ίδιο δήμο). Άσχετα αν δεν είδα κανένα να κυκλοφορεί. Απ' την άλλη κι η εικαστική παρέμβαση στον πυροσβεστικό κρουνό πολύ μου άρεσε.

Στο νησί υπάρχουν κάμποσα μοναστήρια. Το ένα απ' αυτά είναι των Φιλανθρωπινών που έχει την ιδιαιτερότητα στον πρόναό του να απεικονίζονται μεταξύ των αγίων κλπ και ο Θουκυδίδης και οι 7 σοφοί της αρχαιότητας. Το συγκεκριμένο είναι και ανοιχτό στο κοινό, υπήρχε ένα φύλακας που επέτρεπε να το δεις από μέσα σε σχέση ας πούμε με το επόμενο, του Ντίλιου που ήταν κατάκλειστο.

Νησί σημαίνει κυρίως ψαρικά. Γριβάδι, καραβίδες, πέστροφα αλλά και βατραχάκια είναι οι μεζέδες που κυριαρχούν. Όχι δηλ. πως δεν υπάρχουν και τα κλασικά κρεατικά.

Όμως η έκπληξη είναι οι τιμές. Δεν ξέρω τι γίνεται το καλοκαίρι. Πάντως την εποχή που πήγαμε οι τιμές ήταν απίστευτα χαμηλές στα λεγόμενα κυρίως που λειτουργούσαν σαν κράχτες. Βέβαια τα υπόλοιπα (σαλάτες, τυριά, ποτά αλλά και το ψωμί που αντικατέστησε το κουβέρ) στέκονται στο ύψος τους!

Και δυο φωτογραφίες απ' τα παλιά. Η μια ανοιξιάτικη. Με πολύ λουλούδι μιας και το Νησί ακολουθεί την παράδοση της περιοχής κι είναι τίγκα στο λουλουδικό παρά το υψόμετρο.

Κι άλλη μια φωτογραφία απ' τα παλιά. Το μουσείο του Αλή Πασά. Σύμφωνα με την παράδοση εδώ είχε καταφύγει όταν έκανε την επανάστασή του (που δεν πέτυχε) κι εδώ τον σκότωσαν. Σήμερα έχει ανακαινιστεί και έχει μπει και εισιτήριο όχι μόνο για να μπεις μέσα (είχε από παλιά) αλλά και για να πας γενικότερα στην αυλή. Ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Και μιας και το είχα δει τόσες φορές στο παρελθόν, ε, δεν πήγα πιο κοντά του!