Ομελέτα με πατάτες ραπέ

Για ομελέτα με λουκάνικα και πατάτες έχω ήδη βάλει συνταγή. Αυτή, που είναι παραλλαγή, την είδα στο σάιτ της Ελένης και την δοκίμασα (και την προσάρμοσα). Εκεί την έλεγε "με λουκάνικο και τυρί κρέμα". Για μένα το ιδιαίτερο, αυτό που την διαφοροποιεί, είναι είναι όμως ο τρόπος που είναι φτιαγμένες οι πατάτες! Κι όσο για το τι τυρί, γιατί να είναι τυρί κρέμα κι όχι ένα κλασσικό γευστικό τυρί; Ορίστε λοιπόν η ιδέα μου:

Πατατοκεφτέδες

Ένα ιδιαίτερο φαγητό. Παραδοσιακό, απ' το χωριό μου, φαίνεται από τα υλικά που είναι χειμωνιάτικα: καυκαλίδες (καυκαλήθρες) που είναι ένα αρωματικό φυτό που δεν ξέρω πώς το λένε αλλού και οι κοτσινάδες που ούτε αυτό ξέρω κοινό όνομα. Θα μου πήγαινε στο νου πως είναι κοκκινάδες, αλλά δεν έχουν κάτι κόκκινο πάνω τους, αλλά τουλάχιστον σ' αυτές υπάρχουν εναλλακτικές :)

Φακές σούπα

Σούπες έχω βάλει μερικές. Και για φακές έχω γράψει. Όμως αυτή τη συνταγή την είχα ξεχάσει. Έβαλα τις φακές σαλάτα που μόλις είχα μάθει και ξέχασα τη σούπα, όπως τις φτιάχνω χρόνια τώρα. Καιρός να επανορθώσω λοιπόν. Να σημειώσω εδώ πως το πόσο νερό θα έχει η σούπα είναι θέμα γούστου. Εμένα μ' αρέσει να έχει ζουμί, αντίθετα η Ειρήνη τη θέλει να είναι στεγνή!

Φασόλια μαυρομύτικα (ή μαυρομάτικα)

Τα συγκεκριμένα μικρά και σκούρα φασόλια, επίσημα λέγονται μαυρομάτικα. Όμως στο χωριό μου τα λέμε μαυρομύτικα και τα αντιδιαστέλουμε όχι με τα άσπρα (κοινά) φασόλια αλλά με τα ασπρομύτικα, φασόλια που μοιάζουν μ' αυτά αλλά αντί για σκούρο καφέ στη μέση, είναι ένα πολύ ανοιχτό (και για τα οποία δεν βρίσκω φωτογραφία ούτε από τον γκούγκλη, μάλλον πρέπει να φροντίσω το επόμενο καλοκαίρι, αρκεί να το θυμηθώ :) ). Αυτά τέλος πάντων τα φασόλια είναι ένα πολύ εύκολο φαγητό. Δεν χρειάζονται καμιά προετοιμασία κι απ' τη στιγμή που τ' αποφασίσεις, σε λιγότερη από μισή ώρα είναι έτοιμα (στη χύτρα πάντα).

Λαζάνια με κιμά

Τα λαζάνια είχα να τα φτιάξω πολλά χρόνια. Καμιά 20αριά, από τότε που ήμασταν στον Πύργο. Ήταν αγαπημένος τρόπος μαγειρέματος του Πασχάλη. Κι είπαμε να τον δοκιμάσουμε κι εμείς. Μας άρεσε μεν, τα μαγειρέψαμε μερικές φορές τότε κι ύστερα τα ξεχάσαμε. Δεν ξέρω πώς και γιατί τα θυμήθηκα μια μέρα πριν λίγο καιρό κι έτσι αγόρασα ένα πακέτο για να τα φτιάξω. Δεν είχα κρατήσει συνταγή. Έψαξα στο ίντερνετ, βρήκα διάφορες προτάσεις, έβαλα και το γούστο μου και τα έφτιαξα. Είπα ν' αποφύγω την μπεσαμέλ. να μην μοιάζουν τελείως με παστίτσιο κι έτσι προτίμησα ένα μείγμα με κρέμα γάλακτος. Έγινε νοστιμότατο και μπόλικο: 8 - 9 μερίδες.

Ιμάμ, αλλά όχι μπαϊλντί!

Για το ιμάμ είχα βάλει τη συνταγή πριν δυο σχεδόν χρόνια. Πού το ξαναθυμήθηκα; Πάλι καλοκαίρι, πάλι οι μελιτζάνες στο φόρτε τους, πάλι στο χωριό, πάλι να φτιάξουμε ιμάμ. Αλλά λάιτ. Η μάνα μου επιμένει σ' αυτό, λίγο γιατί έχει χοληστερίνη και τα πολλά τηγανητά δεν κάνουν καλό, λίγο γιατί είναι πιο εύκολο, το έχει καθιερώσει. Και μιας και η εκδοχή αυτή είναι πιο ελαφριά, θέλει πολύ ζόρι για να καταφέρεις να σκάσεις, να μπαϊλντίσεις. Έτσι, την ονόμασα ιμάμ αλλά όχι μπαϊλντί :)

Μύδια τηγανητά

Στο χωριό μου παλιά φτιάχναμε τηγανητά τα χτένια. Καταπληκτικός ουζομεζές (κυρίως) αλλά σαν φαγητό. Αλλά γιατί όχι και τα μύδια που είναι παρόμοια; Έτσι, αποφάσισα να τα δοκιμάσω. Και τ' αποτέλεσμα μ' άρεσε. Εννοείται πως μιλάμε για το μέσα μόνο, την ψίχα. Αν θέλεις με το όστρακο δεν τα τηγανίζεις. Τα αχνίζεις.

Κουνουπίδι Τηγανητό

Tο σημερινό είναι μάλλον χειμωνιάτικο και δεν ταιριάζει με την εποχή, αν και την σήμερον μπορείς να βρεις όποιο λαχανικό θελήσεις κάθε εποχή του χρόνου. Το κουνουπίδι είναι ένα λαχανικό που γίνεται με διάφορους τρόπους. Είτε βραστό για σαλάτα, είτε ογκρατέν, αλλά και γιαχνιστό ή ακόμα και σούπα. Βέβαια, σε κάποιους δεν αρέσει η μυρωδιά όταν το προετοιμάζεις. Είναι το τίμημα της νοστιμιάς :)

Κότσι χοιρινό

Το κότσι το είχα πρωτοδοκιμάσει σε μια ταβέρνα στα Λιόσια. Προ του 55 λεγότανε (και λέγεται) κι είχαμε πάει εκεί μιας και τραγουδούσε κάποιος γνωστός μας. Έψαχνα πολύ να βρω ένα ταβερνάκι που να έχει και μουσική, κάτι που στη Θεσσαλονίκη ήταν στάνταρ. Έτσι το θεώρησα δώρο εξ ουρανού. Και πράγματι η ταβέρνα αποδείχτηκε εξαιρετική. Από τότε πήγα και ξαναπήγα (τελευταία φορά φέτος το Γενάρη). Εκεί λοιπόν δοκίμασα κότσι κι όταν πάω συνήθως παραγγέλνω ένα. Που είναι φαγητό για δυο άτομα συνήθως. Το ξαναβρήκα στη Γερμανία. Κλασσικό πιάτο μπιραρίας. Όπως στη Χόμπροϊχαους απ' την οποία κι η φωτογραφία. Εκεί συνοδευτικό είναι τα κνέντελ, Μπαλάκια από πουρέ πατάτας στην καλύτερη περίπτωση όπως αυτά που τρωγόντουσαν.

Μπάμιες

Πολύ τουριστικό ταξίδι έπεσε κι άφησα πίσω τα γευστικά. Διακοπή λοιπόν σήμερα, να βάλω μια συνταγή. Τις μπάμιες δεν τις χώνευα και πολύ. Θες γιατί είχαν διαδικασία για να γίνουνε (γιατί παλιότερα τις καθαρίζαμε και τις αφήναμε με ξύδι στον ήλιο να μαραθούνε) θες γιατί έχουν μια περίεργη υφή δεν τις μαγείρευα. Μέχρι που κάποια στιγμή συζητάγαμε στο σπίτι για το ότι πρέπει να έχουμε ποικιλία στο φαγητό μας και πως εμείς (εγώ κι η Μαρία δηλ.) τρώμε απόλα τα φαγητά. Και πετάγετ' ο Δημήτρης και μας λέει "ναι, αλλά μπάμιες δεν τρώτε και δεν μαγειρεύετε". Απ' αυτή την αφορμή και για να καταρρίψουμε την ιστορία εντάχθηκαν κι οι μπάμιες στα λαδερά. Βέβαια, πιο απλοποιημένα τα πράγματα. Κατεψυγμένη μπάμια που υπάρχει όποτε τη θες κι είναι και πιο εύκολη.

Μυδοπίλαφο

Την Καθαροδευτέρα που λείπαμε εμείς στη βόλτα μας κατά Γιάννενα μεριά, η Ειρήνη ήταν μόνη στο σπίτι. Και την κάλεσε η Μαίρη για φαγητό. Όταν γυρίσαμε λοιπόν μας λέει πως κι αυτή μόλις μπήκε γιατί κλπ και συμπληρώνει: "Και που να δείτε τι ωραίο τραπέζι είχε στρώσει η κα Μαίρη. Κι είχε εξαιρετικά πράγματα. Αυτό, εκείνο, τ' άλλο και μυδοπίλαφο". Μιας και τα μύδια είναι των ημερών αποφάσισα να της φτιάξω κι εγώ μυδοπίλαφο κι ας μην ήταν τόσο ευπαρουσίαστο σαν της Μαίρης. Είχα πολλά χρόνια να φτιάξω. Ούτε θυμόμουν πώς το είχα φτιάξει τότε. Ήμασταν στη Σαλαμίνα, βρήκαμε μπροστά μας φρέσκα μύδια, πήραμε και φτιάξαμε, αλλά τη διαδικασία δεν την θυμάμαι ούτε αν είχα ρωτήσει κανέναν. Αυτή τη φορά θα ήταν πιο εύκολα. Απλά να γκουγκλίσω (ή να γκουγκλάρω; δεν είμαι σίγουρος :) ). Βέβαια, πιο εύκολο θάταν νάπαιρνα τη Μαίρη τηλέφωνο. Δεν το έκανα, άρα μπορεί να υπάρξει κι η δική της εκδοχή!

Μπορς (ρώσικη σούπα)

Τις τελευταίες μέρες έχω περάσει μπόλικο κρύωμα. Ξεκινώντας απ' την τελευταία μέρα στο Λονδίνο που άρπαξα ένα γερό κρύο από απροσεξία. Και πάνω που λέω άντε, το πέρασα, φτου κι απ' την αρχή μόνο που αυτή τη φορά είχε και πολλά παρεπόμενα (καταρροή, πυρετό κλπ). Το κρύωμα θέλει σούπες. Κι έτσι ξετίναξα ό,τι σούπα ήξερα. Και μου χρειάστηκε κι άλλη γιατί κόλλησε κι η Μαρία. Και θυμήθηκα το μπορς. Που είναι ρώσικη κρεατόσουπα και την έφτιαχνε η γιαγιά της Μαρίας (που είχε γεννηθεί στα μέρη εκείνα). Κι αφού την έφτιαξα, ε, είπα να την παρουσιάσω κι από δω. Το βασικό πρόβλημα που έχω με το μπορς όποτε το φτιάξω, είναι πως δεν μπορώ να φτιάξω λίγο. Πάντως είναι μια πολύ υγιεινή σούπα τίγκα στις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία. Είναι που έχει τέτοια ποικιλία υλικών κι έτσι γίνεται μπόλικο. Και μπορεί να λέει η συνταγή για μοσχάρι, αλλά ξέρω πως στις ανέχειας τον καιρό οι κουλάκοι άμα είχαν ένα κομμάτι λίπος να ρίξουν μέσα ήταν τρισευτυχισμένοι.

Αρνάκι Λαδορίγανη στο Φούρνο

Υλικά

1½ κ. αρνί μπροστινό
1 φλιτζάνι λάδι
το χυμό από 1 – 2 λεμόνια
1 κουταλιά ρίγανη
αλάτι – πιπέρι

Εκτέλεση

Πλένω το κρέας, το αλατοπιπερώνω και το πασπαλίζω με τη ρίγανη. Το βάζω σε γιουβέτσι και το περιλούζω με το λάδι και το χυμό του λεμονιού. Το βάζω σε μέτριο φούρνο κι όταν αρχίσει να ψήνεται προσθέτω 1 φλιτζάνι νερό. Το αφήνω μέχρι να ψηθεί καλά.

Πατάτες Oγκρατέν

Εγώ είχα γράψει για πατάτες γκρατέν. Η Ελένη έγραψε τις προάλλες για πατάτες ογκρατέν. Παρόμοια πράγματα είναι και στο περιεχόμενο και στην εκτέλεση. Αλλά και διαφορετικά. Εκτός από το ένα γράμμα, το δεύτερο πιάτο είναι πιο έντονο, έχει πιο πολλά και μπορεί να σταθεί και σαν κυρίως φαγητό. Όμως δεν χάνει τη θέση του και στους μεζέδες. Η αρχή του η ίδια που συνάντησα πολλές φορές: βράζουμε τις πατάτες και τις ψήνουμε μετά. Το θέμα είναι πώς τις συνοδεύεις στο ψήσιμο. Αποφάσισα λοιπόν να τις δοκιμάσω και με την καινούρια παραλλαγή κι όπως καθετί καινούριο που δοκιμάζω να παρουσιάσω εδώ (στη δική μου έκδοση, φυσικά).

Ρεβιθοκεφτέδες (Φαλάφελ)

Τους ρεβιθοκεφτέδες τους είχα δοκιμάσει παλιά. Μ' άρεσαν, είχα πάρει τη συνταγή, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν τους είχα φτιάξει ποτέ μέχρι τώρα. Προχτές σκέφτηκε η Μαρία να φτιάξουμε μερικούς για το βράδυ της γιορτής μου. Αναζήτησα την (ξεχασμένη) συνταγή, έψαξα και στο ιντερνέτι, έκανα ένα πάντρεμα και το αποτέλεσμα βγήκε εξαιρετικό. Βασικά τους συνδύασα με ρεβίθια σούπα, αφού μέχρις ένα σημείο η διαδικασία είναι κοινή. Τα έβρασα με λιγότερο νερό και χωρίς να έχω προσθέσει κρεμμύδια κλπ. Πήρα τα ρεβίθια που ήθελα, τα ανακάτεψα για τους κεφτέδες, πρόσθεσα στα υπόλοιπα τα υλικά που λείπανε και τους έριξα το τελικό βράσιμο ενώ τηγάνισα και τους κεφτέδες μου. Και βέβαια το επόμενο βήμα ήταν να το παρουσιάσω εδώ. Ιδού λοιπόν:

Αστακομακαρονάδα

Η αστακομακαρονάδα έγινε της μόδας τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά πάντα ήταν φαγητό για τους έχοντες αφού ο αστακός δεν είναι απ' τα φτηνά εδέσματα, χώρια που αν θέλουν να φάνε κάμποσοι δεν φτάνει ο ένας. Κι επειδή ο αστακός δεν έχει αίμα είναι και νηστίσιμος άρα συνδυάζει όλες σε επίσημα γεύματα προς μητροπολίτες και λοιπούς αξιωματούχους της εκκλησίας. Μέχρι την παραμονή της πρωτοχρονιάς που βρέθηκα σε σπίτι που είχε αστακομακαρονάδα για το ρεβεγιόν (άλα της). Κι είδα κι έμαθα κι εγώ πώς γίνεται κι είπα να την παρουσιάσω κι εδώ.

Μοσχάρι στιφάδο

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε η ιδέα. Αντί να φτιάξω το μοσχάρι κοκκινιστό, να το φτιάξω στιφάδο. Το έκανα κι έγινε μμμμ. Ένα εξαιρετικό πιάτο, που συνοδεύεται ευχάριστα από ρύζι ή πατάτες τηγανιτές ή φούρνου ή τρώγεται ακόμα και σκέτο

Κατσικάκι με πατάτες βουτυράτες στη λαδόκολλα

Έλεγα να γράψω κάτι για την πρόταση του υπουργείου μας για εθελοντές καθηγητές, αλλά δεν είμαι έτοιμος ακόμα. Το πράγμα είναι σε εξέλιξη. Θα το κάνω τις επόμενες μέρες. Γιατί με καίει άμεσα. Έτσι κάτι άλλο έπρεπε να βάλω και καιρό δεν έχω, Έτσι ευκαιρία να ανεβάσω κάποια απ' τις συνταγές αρχείου. Δοκιμασμένη κάποια στιγμή αλλά όχι τακτικά. Απολαυστική πάντως.

Αρνάκι Φρικασέ

Κάμποσος καιρός πέρασε και συνταγή δεν έχω βάλει (εκτός απ' την πλάκα την προχτεσινή). Γευστικό μπλογκ έχω, χρειάζεται να βάζω και κάνα τέτοιο. Όχι για πολύ, Μια συνταγούλα, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε. Το υλικό της Τουρκίας περιμένει. Ο λόγος που οι συνταγές καθυστερούν είναι πως δεν μαγειρεύω κάτι καινούριο. Πολλές φορές ανοίγω το μπλογκ για να δω και να θυμηθώ κάτι απ' τα παλιά, αλλά κάτι καινούριο δεν έρχεται. Δεν υπάρχουν λοιπόν φωτογραφίες κι έτσι οι συνταγές μένουν στο (ηλε-)συρτάρι. Πάντως, η σημερινή είναι εποχική: τα μαρούλια έρχονται στην επικαιρότητα και πάλι. Τώρα και την άνοιξη. Ίσως τότε να ήταν και πιο κατάλληλη εποχή, μιας και τότε είναι που βγαίνει και το αρνάκι το μικρό, αλλά τέτοια υλικά τα βρίσκεις σήμερα όλο το χρόνο! Πέρα απ' το γεγονός πως αυτή τη βδομάδα ο Μαρινόπουλος είχε προσφορά αρνί με 6,50€ ενώ στη λαϊκή πήρα μαρούλια 3 στο ευρώ. Άρα, μπορεί να μην είναι και τόσο άκαιρο :)

Φαγητά και γλυκά της Ευρώπης

Η Κατερίνα μου έστειλε μερικές διευθύνσεις από ένα σάιτ με φωτογραφίες από διάφορες χώρες της Ευρώπης (με την ευρεία έννοια - ακόμα κι απ' το Καζακστάν έχει :) - ε, όχι και Ευρώπη το Καζακστάν). Μεταξύ αυτών έχει και φαγητά αλλά και γλυκά, κάτι που ενδιαφέρει το μπλογκ. Ένα από κάθε χώρα, (στα γλυκά έχει και περιγραφή - στα αγγλικά - από κάτω). Αλλά να βγάζει και Αζέρικα τα ντολμαδάκια;
Άλλα θέματα που μ' άρεσαν είναι τα λεωφορεία, το μετρό και το τραμ σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις αλλά και με τα τρένα.