Μπεράτι

Πρώτη μέρα ταξιδιού. Ξεκινάμε απ' την κεντρική Ελλάδα με πρώτο προορισμό το Μπεράτι (Berat) της Αλβανίας του οποίου το κέντρο είναι στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το ταξίδι ξεκίνησε καλά, αλλά στο δρόμο μας έπιασε βροχή. Ευτυχώς, μας έκανε και διαλείμματα να μπορέσουμε να δούμε την πόλη.

Κάμποσος δρόμος, το μόνο καλό κομμάτι η Εγνατία. Περνάμε κάτω απ' τα Μετέωρα, σκαρφαλώνουμε την Πίνδο να τη συναντήσουμε κι έξ' απ' τα Γιάννενα την αφήνουμε πίσω μας. Για τις επόμενες μέρες, καλός δρόμος γιοκ. Περνάμε τα σύνορα στην Κακαβιά (που το ελληνικό απ' τ' αλβανικό τελωνείου απέχουν κάμποσο, κάπου μισό χιλιόμετρο) και βλέπουμε τα ονόματα των μειονοτικών χωριών γραμμένα στα Αλβανικά και στα ελληνικά! Σταματάμε για μια φωτογραφία του ποταμού Δρίνου (του παραπόταμου του Αώου) με τα άσπρα νερά του.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι δρόμοι της Αλβανίας. Μια λουρίδα ανά κατεύθυνση στο περισσότερο μήκος τους και με πολλές λακκούβες και σπασίματα. Κι όταν έχουν άσφαλτο κάτι γίνεται. Το κακό είναι πως υπάρχουν και κάμποσα χιλιόμετρα που δεν έχουν ούτ' απ' αυτό(!)

Προχωράμε βόρεια κι ο πλοηγός (ελληνιστί GPS) μας βγάζει από τον ανεκτό δρόμο. Αντί να πάμε απ' το Φιέρ μας βγάζει σ' έναν επαρχιακό δρόμο από Μπάλις (Ballsh). Κακώς που τ' ακολουθήσαμε (γιατί μας έκανε εντύπωση, ο δρόμος απ' το ξεκίνημα, φαινόταν πως χάλαγε και το ψάξαμε υποτίθεται) αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού. Περάσαμε απ' τα πετρελαϊκά πεδία της Αλβανίας κι είδαμε από κοντά πώς δουλεύουν οι αντλίες πετρελαίου.

Στην αρχή νομίζαμε πως κάποιο πρόβλημα είχε τ' αυτοκίνητο. Είναι που κινείται και με γκάζι κι είμαστε προσεκτικοί. Κι εκεί που συζητάμε για την παράξενη μυρωδιά που βγάζει το αυτοκίνητο(!) βλέπω δίπλα μου μια πετρελαιοπηγή! Και θυμάμαι πως όταν πήγαινα στο δημοτικό, στο χάρτη της Ευρώπης που είχαμε, υπήρχε ένα σήμα πετρελαιοπηγής έξω απ' την Αυλώνα. Και μαθαίναμε πως πετρέλαιο δεν υπάρχει στην Ευρώπη με εξαίρεση την Αλβανία. Βλέπετε τότε δεν είχαν ανακαλυφτεί τα πετρέλαια στη Βόρεια Θάλασσα ούτε και στην Καβάλα. Σταματήσαμε λοιπόν να δούμε πώς είναι οι πετρελαιοπηγές. Κανένας μας δεν είχε δει στην πραγματικότητα, εκτός από τις ταινίες.

Βράδυ φτάσαμε στην πόλη, κουρασμένοι ήμασταν μετά από 10 ώρες οδήγηση περίπου (ευτυχώς, περνώντας τα σύνορα είμαστε σε ώρα δυτικής Ευρώπης άρα έχουμε μια ώρα περισσότερο), αλλά ρίξαμε μια ματιά να πάρουμε μια γεύση. Οι πρώτες εντυπώσεις θετικές, και περιμένουμε να κάνουμε τη βόλτα μας την επόμενη μέρα και να απολαύσουμε το Μπεράτι που είναι η πόλη μουσείο της Αλβανίας.

Το Μπεράτι έχει και κάστρο από πάνω του που ένα κομμάτι της παλιάς πόλης επεκτείνεται μέχρι μέσα. Το βράδυ δεν το είχαμε δει μιας και δεν είχε φώτα. Το πρωί το είδαμε από μακριά αφού μέχρι πάνω τελικά δεν ανεβήκαμε γιατί πολύ ανηφόρα μας φαινόταν, χώρια που ήταν και λιθόστρωτο κάτω. Είπαμε να προφυλάξουμε τ' αυτοκίνητο (αλλά όχι πως το γλυτώσαμε).

Η Αλβανία δεν πρέπει να έχει και πολύ καλό ηλεκτρικό δίκτυο, τη νύχτα με τη βροχή κόπηκε το ρεύμα στο ξενοδοχείο και μέχρι που φύγαμε δεν ξέρανε πότε θα επιδιορθωθεί η βλάβη. Δεν ξέρω αν ο χαμός απ' τα καλώδια λέει από μόνος του κάτι. Πάντως κάτι αντίστοιχο είχαμε δει πριν δυο χρόνια στο Μοναστήρι (Μπίτολα).

Τζαμιά και χριστιανικές εκκλησίες συνυπάρχουν. Καθένα με τη δική του ιστορία.

Το σήμα (και) της Αλβανίας είν' ο αϊτός που δικέφαλος είναι και στη σημαία της. οπότε σε πάρα πολλά σημεία υπήρχαν αετοί. Έχω χάσει το λογαριασμό πόσες χώρες έχουν για σήμα το πουλί αυτό. Γερμανία, Πολωνία, Ρωσία τουλάχιστον, θαρρώ κι Αυστρία απ' τους μακρινούς, Σερβία και Μαυροβούνι απ' τους γειτόνους και δεν ξέρω ποιος άλλος. Η πόλη είναι τουριστική και βοηθάει τους τουρίστες να προσανατολιστούν με κατατοπιστικές πινακίδες σε επίκαιρα σημεία της. Δεν θα έπρεπε να μ' εντυπωσιάζει, το έχω δει σε πολλά τουριστικά σημεία που επισκέφτηκα, αλλά έλα που δεν τόχω συνηθίσει στην Ελλάδα.

Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Οσούμ. Οι δυο όχθες ενώνονται με παραδοσιακή γέφυρα (στο βάθος) κι απ' την απέναντι μεριά υπάρχει άλλο ένα όμορφο κομμάτι της πόλης. Στο βουνό απέναντι είναι γραμμένο κάποιο σύνθημα που δεν το βγάλαμε τι ακριβώς έγραφε.

Στο Μπεράτι υπάρχει και πανεπιστήμιο. Επιβλητικό κτίριο, μας έκανε να πάμε κοντά του να δούμε τι είναι. Το έψαξα και είναι ιδιωτικό. Το κτίριο θυμίζει κλασσικό με τις κορινθιακού τύπου κολώνες του και τη λεύκότητά του που όμως έχει μαύρα στίγματα απ' τα χελιδόνια που χτίζουν τις φωλιές τους σ' αυτό και (ευτυχώς) δεν σκέφτεται κανένας να τις χαλάσει και να τα διώξει.

Στο κέντρο υπάρχει ένας μεγάλος πεζόδρομος κάνα χιλιόμετρο μήκος και δεν ξέρω πόσο πλάτος.

Δίπλα στον πεζόδρομο υπάρχει πάρκο με χώρο για να κάθεται κόσμος πολύς. Που παρά τη βροχερή μέρα, είχαν ήδη κάτσει κάμποσοι.

Στο πάρκο υπάρχουν και αγάλματα όπως αυτή η πανέμορφη κοπέλα με το φλάουτο. Πίσω, τα καφέ "κουτιά" που φαίνονται είναι καθίσματα.