Η κρεβατή (=αργαλειός)

Κάποτε όλα τα υφάσματα ήταν φτιαγμένα τοπικά, σε αργαλειό ενώ τα πλεχτά ήταν πλεγμένα κι αυτά επιτόπου με βελόνες. Κάποια στιγμή άρχισε η βιομηχανοποίηση κι έτσι όλο και περισσότερα έτοιμα υφάσματα στην αρχή αλλά και τελικά προϊόντα αργότερα άρχισαν να εμφανίζονται κι έτσι σήμερα ο παραδοσιακός αργαλειός είναι μουσειακό είδος κι αυτοί που ξέρουν να υφάνουν κάτι σ' αυτόν είναι ελάχιστοι (κι εγώ θυμάμαι αρκετά). Στο χωριό μου ο αργαλειός λεγόταν κρεβατή κι ήταν καθιστός, σαν αυτόν της φωτογραφίας, κάπου άκουσα και για όρθιους αλλά δεν έχω δει (σε χρήση).

Γλυκιά πατσαβουρόπιτα με κόκκινη κολοκύθα

Την κολοκύθα την ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα. Κάποτε την ήξερα μόνο για τα κολοκυθοπιτάκια. Γλυκά κι αυτά. Μετά έμαθα να φτιάχνω σούπα ή πίτες αρμυρές. Μέχρι που έπεσα κατά τύχη πάνω σε μια συνταγή που την έκρινα ενδιαφέρουσα. Ήταν από τον Άκη οπότε μιας και την προηγούμενη την είχα πάρει απ' την Αργυρώ, ταίριαξε για να υπάρχει ισορροπία. Εννοείται, βέβαια, πως την προσάρμοσα.

Φουλάρισμα στην Ευρώπη

Όταν φεύγω από την Ελλάδα με βαπόρι ξέρω πως το τελευταίο φουλάρισμα που θα κάνω είναι και το τελευταίο για πολύν καιρό που θα έχω κάποιον να βάζει καύσιμο. Αν πάω από στεριά τότε αυτό συμβαίνει όταν εγκαταλείπω τα Βαλκάνια. Στην κεντρική και δυτική Ευρώπη το φουλάρισμα γίνεται κατά κανόνα από τον ίδιο τον οδηγό (για υγρά καύσιμα, για αέριο δεν έτυχε να χρειαστώ οπότε δεν ξέρω, μιας και στη διαδικασία γεμίσματος με αέριο χρειάζεται και κάποια μέτρα ασφαλείας). Κάποιες φορές για να μην λερώνεις τα χέρια σου (βασικά για να μην μυρίσουν) σου έχουν γάντια μιας χρήσεις, αλλά αυτό δεν είναι κανόνας.

Παστουρμαδόπιτα

Παστουρμαδόπιτα ήθελα αλλά συνταγή δικιά μου δεν είχα. Η λύση κλασσική. Αναζήτηση στο ίντερνετ. Ναι, αλλά ποια συνταγή; Βρήκα πολλές οι περισσότερες με τον παστουρμά να είναι σε μικρά κομμάτια ή και σε μείξη με τα υπόλοιπα κάτι που δεν μ' άρεσε. Είχα μια ιδέα του τι και πώς το ήθελα οπότε κατέληξα σ' αυτήν της Αργυρώς που ήταν πιο κοντά στις ιδέες μου. Προσθαφαίρεσα και κάτι λίγα από άλλες συνταγές κι έφτιαξα τη δικιά μου!

Σύστημα εγγυοδοσίας πλαστικών μπουκαλιών

Ήταν Ιούνης μήνας όταν διάβασα την είδηση για πρώτη φορά και τώρα την ξανάδα. Τότε έλεγε πως θα ισχύσει από 1ης Ιουλίου, δηλαδή μετά από καμιά 10αριά μέρες (κάτι που δεν έγινε), τώρα σε δυο μήνες και μάλλον θα ισχύσει έτσι, πρέπει να είναι κεντρική κατεύθυνση απ' την ΕΕ. Βέβαια, ο τίτλος είναι παραπλανητικός (και το κείμενο εν μέρη): δεν πρόκειται για αύξηση 15 λεπτά ούτε είναι αντίστοιχο με την πλαστική σακούλα. Η αύξηση των 15 (ή 10) λεπτών προκύπτει σαν εγγυοδοσία, δηλαδή θα τα δίνουμε μεν, αλλά αν επιστρέψουμε το μπουκάλι θα τα παίρνουμε πίσω (με κάποιον τρόπο). Αντίθετα τη σακούλα την πληρώνουμε (και με διάφορους τρόπους, είτε μόνο το περιβαλλοντικό τέλος είτε το κόστος στο κατάστημα συν το τέλος είτε μας της πουλάει το κατάστημα είτε με διάφορες πατέντες μας την δίνουν τσάμπα).

Πού είν' η Αρχαία Πύρρα οέο;

Κατά την αρχαιότητα  στη Μυτιλήνη (το νησί -αυτό που λέγεται και Λέσβος) υπήρχαν, λέει, έξι πόλεις κράτη: Μυτιλήνη, Μήθυμνα, Άντισσα, Ερεσός, Αρίσβη και Πύρρα. Όλες παραλιακές. Οι πέντε πρώτες υπάρχουν και σήμερα, άλλη κοντά στην αρχαία πόλη κι άλλη πιο μακριά. Η Πύρρα είναι η μόνη που δεν έχει αντίστοιχη σημερινή, είτε ως όνομα (η Άντισσα π.χ. ενώ είναι μακριά έχει το ίδιο όνομα οπότε υπάρχει ενδιαφέρον) είτε ως πολύ κοντινό κατοικημένο μέρος που θα ήθελε να την αναδείξει. Παρόλ' αυτά, ήξερα την υπάρξή της. Την είχα επισκεφτεί πριν καμιά τριανταριά χρόνια κι ήξερα περίπου πού και πώς είναι. Εν τω μεταξύ υπάρχουν και πινακίδες. Η μια είναι στη διασταύρωση του δρόμου Μυτιλήνης - Καλλονής, και μάλιστα είναι καινούρια (και την γράφει και Πύρα - μ' ένα ρ, εγώ την ήξερα πάντα με δυο). Κι έτσι μιας κι είδα κάνα δυο φορές την ταμπέλα αυτή είπα να ξαναπάω μια βόλτα από κει.

Μπάαρλε

Πάει καιρός που άκουσα για τα περίκλειστα μέρη. Ανάμεσα σ' αυτά το Μπάαρλε (Baarle). Που βρίσκεται στην Ολλανδία. αλλά είναι ένα ιδιόμορφο χωριό, μισό ολλανδικό (Baarle-Nassau) και μισό βέλγικο (Baarle-Hertog). Το ιδιότυπο χαρακτηριστικό της πόλης είναι τα εξαιρετικά περίπλοκα σύνορα που τις χωρίζουν από το έτερο «αντίπαλο δέος». Μια ιδέα από τον χάρτη παραπάνω που είναι από τη βικιπαίδεια. Ανοιχτό κίτρινο = ολλανδικό έδαφος. Σκούρο κίτρινο = βέλγικο. Αλλά ανάμεσα στα σκούρα υπάρχουν κάποια ανοιχτά! Αλλά και κάποια σκούρα είναι τελείως ξεκομμένα.