Στα αγγλικά οι τηγανητές πατάτες λέγονται french fries δηλαδή γαλλικές τηγανητές αλλά ο Βέλγοι διαφωνούν. Διεκδικούν τις τηγανητές πατάτες για πάρτι τους. Και συνηθίζεται να τις πουλάνε στο δρόμο σε χωνάκια συνοδευόμενες με μια γενναία δόση μαγιονέζας (οι Γερμανοί τις τρώνε το ίδιο αλλά δεν μπλέκουνε με καταγωγές, τις λένε πόμες φρίτες - Pommes frites - και καθαρίζουνε). Αλλά οι Βέλγοι διεκδικούν και τη σοκολάτα απ' τους Ελβετούς. Και πολύ συνηθίζεται κι η βάφλα!
Σειρά σήμερα στις αγκινάρες. Οι αλά πολίτα συνήθως είναι σκέτες, χωρίς αρακά και χωρίς αυγολέμονο. Εμένα μ' αρέσει να έχει παραπάνω υλικά.
Ένα λαδερό που τόχω φτιάξει πολλές φορές αλλά δεν βρίσκω να τόχω βάλει στο μπλογκ. Περίεργο. Τόφτιαξα και προχτές οπότε ευκαιρία να επανορθώσω. Γίνεται σε δυο παραλλαγές, η μια με αγκινάρες η άλλη σκέτο. Να μην αφήσουμε καμιά παραπονεμένη, θα της βάλω και τις δυο.
Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Τελευταία στάση (και τελευταίο Β - αν και περάσαμε κι από έν' ακόμα, το Βελιγράδι, αλλά δεν σταματήσαμε). Την επόμενη μέρα είχαμε στόχο να βραδιαστούμε στη Σαλονίκη - και το πετύχαμε.
Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Προτελευταία πόλη - στάση η Βιέννη. Εντυπωσιακή πάντα, μέρα και νύχτα. Πρώτη εικόνα, το αυτοκρατορικό ανάκτορο του Χόφμπουργκ, μέσα στην πόλη.
Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Επιστρέψαμε στο Βούπερταλ, ετοιμαστήκαμε και έξι άτομα πια τώρα ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής. Πρώτος σταθμός η Νυρεμβέργη για να δούμε και τον από πιο παλιά αποσπασμένο εκεί, αυτόν που μας έδωσε την ιδέα να πάμε κι εμείς (και την οποία επισκεφτήκαμε αρκετές φορές αργότερα και βλέπω πως είχα επιλέξει κοινές φωτογραφίες 😀).
Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Σειρά έχει το Λουξεμβούργο που βρεθήκαμε για δεύτερη φορά, Κυριακή του Πάσχα τώρα. Παρόλο που το Λουξεμβούργο είναι μικρό (είτε αναφερόμαστε στο κράτος είτε στην πόλη) πάντα έχεις να δεις πράματα.
