Το εθνικό φαγητό των Βέλγων

Στα αγγλικά οι τηγανητές πατάτες λέγονται french fries δηλαδή γαλλικές τηγανητές αλλά ο Βέλγοι διαφωνούν. Διεκδικούν τις τηγανητές πατάτες για πάρτι τους. Και συνηθίζεται να τις πουλάνε στο δρόμο σε χωνάκια συνοδευόμενες με μια γενναία δόση μαγιονέζας (οι Γερμανοί τις τρώνε το ίδιο αλλά δεν μπλέκουνε με καταγωγές, τις λένε πόμες φρίτες - Pommes frites - και καθαρίζουνε). Αλλά οι Βέλγοι διεκδικούν και τη σοκολάτα απ' τους Ελβετούς. Και πολύ συνηθίζεται κι η βάφλα!

Θα σταθώ λίγο στις βάφλες. Πουλιούνται παντού στις Βρυξέλλες, είτε σε καροτσάκια είτε σε μαγαζιά. Μπορεί να είναι σκέτες, με λίγη ζάχαρη πάνω τους οπότε και κοστίζουν λιγότερο (οι φωτογραφίες όλες είναι την ίδια εποχή, το 2013)

ενώ άλλοι δεν λένε με τι, έχουν το 1 να φαίνεται, αλλά το κόστος είναι 1,50€ με το ,50 να είναι δυσδιάκριτο.

Άλλοι, πουλάνε τις βάφλες με σοκολάτα 1€

Το μαγαζί της πρώτης φωτογραφίας (αυτό με το σιντριβάνι σοκολάτας), κοντά στο Μάνεκεν Πις, άλλαξε ιδιοκτησία (ή φίρμα τέλος πάντων) και το πήρε ο Λεωνίδας. Η γνωστή ανά τον κόσμο επωνυμία σοκολάτας, απ' τις ακριβές. Που όμως τη βάφλα με σοκολάτα την έχει στο ευρώ (κι η σοκολάτα πάνω της ξεχωρίζει, όντως είναι πολύ πιο γευστική απ' τις άλλες).

Άλλο ένα φαγητό που θεωρείται εθνικό φαγητό σε Βέλγιο και Γαλλία (αλλά δεν ξέρω αν υπάρχουν έριδες για το ποιος το πρωτολανσάρισε) είναι τα μύδια (κλπ οστρακοειδή).

Μύδια αχνιστά, συνοδευόμενα από (τι άλλο) τηγανητές πατάτες κι ένα ποτήρι άσπρο κρασί είναι ένα μενού που θεωρείται παραδοσιακό.

Και μιας κι έχω γράψει και ξαναγράψει για το Μάνεκεν Πις, τ' αγοράκι που κατουράει, για λόγους ισότητας να παρουσιάσω και το Ζανέκ Πις (Jeanneke-Pis), το κοριτσάκι που κατουράει!

Φτιάχτηκε σχετικά πρόσφατα, το 1987 και βρίσκεται κι αυτό κοντά στην Γκραν Πλας, στο δρόμο με τα εστιατόρια με τα μύδια και όχι μόνο (αν και δεν είναι ούτε τόσο εύκολο να το βρεις ούτε τόσο δημοφιλές).