Αφισοκολλήσεις και δίκες - μέρος 1

Στο προηγούμενο σημείωμα ξεκίνησα να γράφω για δίκες την εποχή που ήμουνα φοιτητής. Συνεχίζω σήμερα, η σειρά δεν είναι χρονολογική. Γιατί για τις αφίσες ξεκίνησα στο προηγούμενο που άρχισαν οι περιπέτειες το 77 αλλά τελικά κατέληξα να γράφω για μια άλλη δίκη που η αρχή της ήταν το 80. Τέλος πάντων. Για την αφισοκόλληση, λοιπόν, χρειάζονται τρία πράγματα: αφίσες, κόλλα (συνήθως σε κουβά) που φαίνονται κι από τα συνθετικά της λέξης, αλλά χρειάζεται επίσης και μια βούρτσα, μπορεί μπατανόβουρτσα σε κοντάρι, μπορεί μια σκούπα που κάνει εξαιρετική δουλειά (κι είναι εύκολο να βρεθεί και κοστίζει λίγα). Όλ' αυτά μπορεί να τα κουβαλήσει κι ένα άτομο, όμως συνήθως βγαίναμε τουλάχιστον τρεις, από ένα κομμάτι ο καθένας, αυτός που είχε τη σκούπα έκανε συνήθως και το κόλλημα.

Πολιτικές δίκες

Δεν είν' αυτός ο Γιάννης που λέω. Αυτός είναι ο Τραϊανός που όμως μας άφησε νωρίς

Μιας και πιάσαμε για παρατάξεις και πολιτικά ας συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό μετά το μικρό διάλειμμα λόγω καιρού 😀. Όπως έλεγα παλιότερα, το διάστημα πριν απ' τις εκλογές του 77 μαθήματα δεν είχαν ξεκινήσει, εγώ καθόμουνα στα Γιάννενα, δουλειά δεν είχα κι έδινα καθημερινά το παρόν στα γραφεία του ΚΚΕ (που τότε ήταν στον πρώτο όροφο του Τιτάνια) κι αναλάμβανα από κει διάφορες αποστολές. Οι οποίες όμως, τα χρόνια εκείνα δεν ήταν χωρίς ρίσκο. Πάντα υπήρχε κίνδυνος σύλληψης από την αστυνομία κι αν όχι σύλληψη τουλάχιστον μήνυση. Βασικά πλήρη συνείδηση του κινδύνου δεν είχα. Όταν πήγαμε στο Νησί για πούλημα εφημερίδας μούχαν πει πως εκεί είναι αρκετά ασφαλές, αλλά δεν τόπιασα. Και το τι συνέπειες μπορούσε να έχει μια καταδίκη για πούλημα εφημερίδας ή για αφισοκόλληση δεν τόβαζε ο νους μου. Κάποια χρόνια αργότερα όταν έγινε ολόκληρη κινητοποίηση για νομοθετική ρύθμιση ώστε να μπορέσουν να διοριστούν κάποιοι που είχαν καταδικαστεί για τέτοια δουλειά, τότε τόπιασα το μήνυμα (ή περίπου αφού δεν άλλαξε η αντιμετώπιση των καταστάσεων).

Για τις τουαλέτες (και πάλι)

Πού είν' η τουαλέτα, οέο;

Εμβόλιμο και το σημερινό άρθρο, δεν έχει σχέση δηλαδή με τις ιστορίες απ' τα χρόνια του πανεπιστημίου που δημοσιεύω τελευταία. Είναι ένα θέμα που μ' έχει απασχολήσει πολλές φορές τόσο σ' αυτό όσο και στο παλιό μπλογκ. Η μη ύπαρξη τουαλέτας για το κοινό σε χώρους που μαζεύεται κόσμος. Είναι κάτι που το θεωρώ ανεπίτρεπτο για τα σημερινά δεδομένα. Δεν μπορεί να καμαρώνει ένα δήμος πως έφτιαξε μια παραλία για να πηγαίνει ο κόσμος (ο δικός του αλλά και από άλλες περιοχές) επειδή έβαλε κάμποσες ομπρέλες (κάποια αρμυρίκια θάταν ακόμα καλύτερη) μερικές καμπίνες περαδώθε και κάποιες ντουζιέρες ενώ δεν υπάρχει ούτε μια τουαλέτα. Γιατί τι θα κάνει ο κόσμος που βρίσκεται στην παραλία; πού θα πάει για "την ανάγκη" του; Μια λύση είν' η θάλασσα (που προφανώς δεν είν' η καλύτερη) αλλά έλα που υπάρχουν και περιπτώσεις που ούτ' αυτή μπορεί να βοηθήσει (πέρα απ' το ότι δεν είναι βολικά, το αποτέλεσμα είναι εμφανές κι απεχθές)!

Νέα τέλη

Εμβόλιμο και το σημερινό άρθρο, δεν έχει σχέση δηλαδή με τις ιστορίες απ' τα χρόνια του πανεπιστημίου που δημοσιεύω τελευταία. Είναι που διάβαζα προχτές μια είδηση που λέει ότι επιβάλλεται νέο τέλος για τα πλαστικά μιας χρήσης που χρησιμοποιούνται. Τέλος ανακύκλωσης το λένε και θα ισχύει για τα πλαστικά που είναι από PVC. Το τέλος αυτό των 0,08€ θα το πληρώνουμε οι καταναλωτές και πάει στον δημόσιο κορβανά απευθείας κι έρχεται να προστεθεί στα 0,09€ που ισχύει για τις σακούλες (θα σχολιάσω παρακάτω) και στα 0,05€ για κάθε πλαστικό ή επικαλυμμένο χάρτινο(!) που χρησιμοποιείται στα σελφ σέρβις (ή τα ντελίβερι) που μεταφράζεται σε 0,10€ στον καφέ π.χ. αφού και να μην χρειάζεται στο κυπελάκι μπαίνει καπάκι. Παράλληλα, το σήμα που υπάρχει παραπάνω παρότι παραπέμπει σε ανακύκλωση πλαστικών και αλουμινένιων δεν είν' ελληνικό αλλά γερμανικό. Για τον τρόπο που επιβάλει η Γερμανία την ανακύκλωση τέτοιων συσκευασιών έχω γράψει στο παλιό μπλογκ ένα σύντομο σημείωμα και θα μεταφέρω ακόμα πιο σύντομα παρακάτω.

Ο καιρός στα Γιάννενα

Όταν ακούτε για Γιάννενα με τι καιρό τα σκέφτεστε; Η ερώτηση απευθύνεται βέβαια σε ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει στην πόλη. Εγώ πριν πάω την σκεφτόμουνα σαν ένα μέρος με πολύ κρύο και το ίδιο έχω ακούσει κι από άλλους. Κι όμως. Πιο πολύ έμοιαζαν τα Γιάννενα με το Λονδίνο. Κρύο δεν είχε. Μπορεί το θερμόμετρο να έδειχνε πως ο καιρός κρύωσε. Όμως ήταν πολύ εύκολο να το αντιμετωπίσεις. Κρύο ένιωσα στο Διδυμότειχο. Ή στην Αθήνα. Γιατί το κρύο της είναι ψιλό, διαπεραστικό σ' αντίθεση με τα Γιάννενα (που ίσως λόγω υψομέτρου) είναι χοντρό: ντύνεσαι και δεν καταλαβαίνεις τίποτα.

Πηγαδάκια

Το γεγονός ότι οι φοιτητικές παρατάξεις στα Γιάννενα δεν ήταν πολλές (σε σχέση με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Ελλάδας) δεν πάει να πει πως δεν υπήρχαν έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους. Και μπορεί συνήθως να μην είχαν τα αποτελέσματα που φαίνονται στις φωτογραφίες όμως τα πηγαδάκια στήνονταν πολύ γρήγορα και εύκολα. Για τους μη γνωρίζοντες να εξηγήσω τι είναι ένα πηγαδάκι: αποτελείται από δυο άτομα που λογομαχούν για ένα θέμα και γύρω τους μαζεύονται πολλοί ακροατές έτσι που μοιάζει σαν να βρίσκονται γύρω από ένα πηγάδι. Οι ακροατές δεν συμμετέχουν στη συζήτηση, αν πάνε να παρέμβουν αποδοκιμάζονται. Όμως μπορούν να αρχίσουν δυο απ' τους ακροατές συζήτηση μεταξύ τους μ' αποτέλεσμα να στηθεί δεύτερο πηγαδάκι που θα μετακινηθεί λίγο παραπέρα. Το πόσοι θα μαζευτούν στο καθένα εξαρτάται από το θέμα αλλά κυρίως από τον τρόπο που δίνουν τη μάχη οι ομιλητές.

Φοιτητικές παρατάξεις το 1977

Μιας και έλεγα προχτές για τις φοιτητικές εκλογές ας πω και για το ποιες ήταν οι παρατάξεις που υπήρχαν το 1977. Όταν έφτασα εγώ στα Γιάννενα γύρω στις 20 Οκτώβρη στο πανεπιστήμιο υπήρχαν 4 παρατάξεις που αντιστοιχούσαν σε 4 από τα κόμματα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (και τις αντίστοιχες νεολαιίστικες οργανώσεις τους) και 2 παρατάξεις που αντιστοιχούσαν σε κόμματα χωρίς κοινοβουλευτική παρουσία (που δεν είχαν και οργανώσεις) και μια παράταξη που (έλεγε ότι) δεν είχε πολιτικό φορέα. Είχε βέβαια σαφή ιδεολογική θέση αλλά όχι κόμμα (αν και, τελικά δεν ήταν έτσι). Πάμε αναλυτικά.