Καθρεφτίσματα

Η σημερινή ανάρτηση είναι φωτογραφική. Λίγα λόγια στην αρχή και πολλές φωτογραφίες (αλά παλαιά). Τις μέρες που ήμασταν στο Βερολίνο πήγαμε μέχρι το Κέπενικ. Το Κέπενικ είναι (σήμερα) προάστιο του Βερολίνου στη συμβολή των ποταμών Ντάχμε και Σπρέε (αυτουνού που διαρρέει όλο το Βερολίνο). Είχα σχετικό κρύο, πάνω απ' το μηδέν πάντως, όταν φύγαμε άρχισε και βροχή. Αλλά οι κάτω απ' το μηδέν θερμοκρασίες ήταν μέχρι και μια δυο μέρες πριν. Η λίμνη που σχηματίζεται στη συμβολή των ποταμών ήταν ακίνητη και με κομμάτια πάγου. Ιδανικές συνθήκες για να ανάκλαση των κτιρίων που βρίσκονται γύρω της. Κι όχι μόνο. Όπως το καραβάκι από πάνω. Απολαύστε.

Μπαταρίσματα

Ακόμα μια ανάρτηση με αφορμή το (γνωστό) μπλογκ του Ν. Σαραντάκου. Είχε προχτές για το μπατάρω και την ιστορία του κι εκεί κάποιοι σχολιαστές, ένα Κρητικός κι ένας Χιώτης ανέφεραν ότι το μπατάρω εκτός απ' τη σημασία του γέρνω, ανατρέπω (ή ανατρέπομαι) έχει και την έννοια του συμψηφίζω, πατσίζω. Και θυμήθηκα πως και στο χωριό μου έχουμε κι αυτή τη σημασία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και μια ευτράπελη και πικάντικη ιστορία που συνέβη κάποια στιγμή κι όπου μέσα στα άλλα υπάρχει κι αυτή η λέξη με την έννοια του πατσίζω. Την έγραψα εκεί αλλά είπα να την βάλω κι εδώ. Ορίστε:

Ανταπόκριση από Βερολίνο - περί κορονοϊού

Ακόμα κάτι γερμανικό: πώς αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί τον κορονοϊό. Κι αυτό γιατί αρκετοί με ρώτησαν τις μέρες που ήμουν στο Βερολίνο. Η απάντησή μου θα είναι με βάση αυτά που είδα στην ευρύτερη περιοχή. Βλέπετε τις τελικές αποφάσεις για τέτοια θέματα (υγείας, παιδείας) τις παίρνει το κάθε κρατίδιο κι η κεντρική κυβέρνηση μόνο να υποδείξει μπορεί και να προσπαθήσει για κάποια ομοιομορφία, χωρίς να είναι σίγουρο το αποτέλεσμα. Αυτό λοιπόν που κυριαρχούσε στα Βερολίνο και το Βραδεμβούργο (το κρατίδιο, όχι μόνο την πόλη) ήταν τα τεστ. Ας πούμε στο δρόμο υπήρχαν πινακίδες σαν την παραπάνω με την προτροπή "τεσταριστείτε".

PLF

PLF; Τι είν' αυτό πούναι και λατινογραμμένο (κάτι που απεχθάνομαι). Είναι η δήλωση που χρειάζεται να κάνει κάποιος πριν μπει σε μια χώρα τώρα με τον κορονοϊό.  Βασικά αναφέρεται στη δικιά μας χώρα αλλά την ίδια (περίπου) δήλωση που έχει η Ελλάδα την έχει κι η Γερμανία (που χρειάστηκα) αλλά κι οι Γαλλία, Ιταλία, Μάλτα και Σλοβενία (χρειάστηκε φίλος που ταξίδευε πριν από μας και τα μάθαμε χάρη στην εξαιρετική σελίδα της Ετζίαν). Μπορεί το όνομα να διαφέρει, αλλά τα στοιχεία κατά βάση είναι ίδια. Ποιος είσαι, πού έμενες πριν την άφιξη στη χώρα και πού θα μείνεις μετά καθώς κι αν έχεις πιστοποιητικό νόσησης ή εμβολιασμού. 

Περιμένοντας τη βαλίτσα

Δεν είναι πρώτη φορά που αφορμή για ανάρτηση παίρνω από κάτι που γράφεται στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου. Σήμερα έχει άρθρο για τις βαλίτσες. Με αφορμή μια βαλίτσα του που δεν έφτασε στην ώρα της με το αεροπλάνο, γράφει για τη βαλίτσα και τις αποσκευές. Η αρχή του μου θύμισε το πρόσφατο δικό μου πάθημα με βαλίτσα και πήγα να το γράψω σε σχόλιο. Και σκεφτόμουνα μετά να το μεταφέρω (ελαφρά τροποποιημένο) κι εδώ. Αρχίζω να (περι)γράφω και βλέπω πως τραβάει πολύ σε μάκρος. Οπότε το βάζω πρώτα εδώ και θα βάλω εκεί λίνκι προς τα εδώ (ν' ανεβαίνουν κι οι επισκέψεις μου 😀)

Ανταπόκριση από Βερολίνο - Πρωτοχρονιάτικα πυροτεχνήματα

Τις μέρες της πρωτοχρονιάς αποφάσισα να πάω να βρω το γιο μου στο Βερολίνο. Καλά περάσαμε, κάναμε και κάποιες βόλτες ένα γύρω και τη βραδιά της αλλαγής του χρόνου μαζευτήκαμε με κάτι φίλους του στο σπίτι. Αφού φέτος απαγορευόταν η πώληση από καταστήματα λιανικής και η ρίψη πυροτεχνημάτων από ιδιώτες σε δημόσιους χώρους, δεν είχε νόημα να πάμε στο κέντρο να χαζέψουμε. Μιλάμε για τη Γερμανία όπου η παράδοση θέλει η υποδοχή του νέου χρόνου να γίνεται με μαζική ρίψη πυροτεχνημάτων από τους ιδιώτες κι όχι κεντρικά από τους δήμους. Και λίγα λεπτά πριν τις δώδεκα βγήκαμε στο μπαλκόνι και τραβήξαμε διάφορα βιντεάκια. Κι αυτό που βλέπετε στο παραπάνω βίντεο δεν είναι πυροτεχνήματα. Είναι οφθαλμαπάτη. Πυροτεχνήματα είναι αυτά στο επόμενο.

Φροντιστήριο και εξετάσεις

Η μάνα μου με τη θεία του φίλου μου στο βαπόρι πηγαίνοντας για τα θερινά φροντιστήρια

Αφού αποφοιτήσαμε απ' το Λύκειο, πολλοί κατευθυνθήκαμε ξανά για τα καλοκαιρινά φροντιστήρια. Στο βαπόρι βρεθήκαμε και γίναμε μια μεγάλη παρέα με μαθητές από τον Πολιχνίτο που κατέβαιναν κι αυτοί για τον ίδιο λόγο. Συνδετικός κρίκος η Κατερίνα, μια κοπέλα από κει που ήμασταν στο ίδιο τμήμα το προηγούμενο καλοκαίρι (και θα ξαναήμασταν κι αυτό). Φέτος θα έμενα μόνος μου σ' ένα υπόγειο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει ένας ξάδερφός μου μ' ένα φίλο του και το καλοκαίρι δεν το χρειαζόντουσαν. Μηδείας 9 (ναι, το θυμάμαι ακόμα) κοντά στην πλατεία Κολιάτσου.