Αναπληρωτής 1995

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994 (σε πρώτη και δεύτερη και τρίτη συνέχεια). Σειρά έχει το 1995.

Αναπληρωτής 1994, μέρος γ'

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Ξεκίνησα και με το 1994 αλλά επειδή ήταν μεγάλο έβαλα και δεύτερο μέρος, είχαμε κι ένα εμβόλιμο επεισόδιο σχετικό - άσχετο και φτάσαμε μέχρι την πρώτη του Δεκέμβρη, κι αυτή δεν την είδαμε ακριβώς. Μόνο το ξημέρωμά της είδαμε και τις σκέψεις με τις οποίες πήγαμε στη Διεύθυνση. Σήμερα λοιπόν η συνέχεια. Τι έγινε εκεί και πώς κύλησε η χρονιά.

Εμβόλιμο: Όπου του μέλλει να πνιγεί...

Το σημερινό είναι άσχετο με τους αναπληρωτές που γράφω τελευταία, αλλά συνέβη τις μέρες εκείνες του 94. Τη Δευτέρα που ξεροστάλιαζα κάτω απ' το υπουργείο. Έτσι είπα να το βάλω κι αυτό εμβόλιμα στις ιστορίες αναπλήρωσης.

Αναπληρωτής 1994, μέρος β'

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Ξεκίνησα δεν με το 1994 αλλά μόνο για τον μαύρο μας Σεπτέμβρη έγραψα και σταμάτησα εκεί που φάνηκε ν' ασπρίζει. Είπαμε η χρονιά ήταν μεγάλη και καθοριστική (από πολλές απόψεις).

Αναπληρωτής 1994

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Σειρά έχει το 1994, μια πολύ δύσκολη χρονιά που όμως στο τέλος βγήκε η καλύτερη από πολλές άλλες. Όταν ακούω για Μαύρο Σεπτέμβρη ο νους μου δεν πάει στο μακρινό 1972 (που ήμουνα και μικρός για να τα θυμάμαι) αλλά στο λιγότερο μακρινό 1994 και στο άγχος και την αγωνία εκείνων των ημερών που ακόμα δεν τις έχω ξεπεράσει.

Αναπληρωτής 1993

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992. Σειρά έχει το 1993. Που όμως δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο. Ξανά στο Λύκειο Βουνάργου (και για ένα μεγάλο διάστημα στα γραφεία της Διεύθυνσης να βγάζουμε τις καταστάσεις μισθοδοσίας) κι η Μαρία σαν μαθηματικός μόνο που το 93 ήταν στο ΤΕΛ Αμαλιάδας. Μας πήραν και πολύ νωρίς (πρώτη φορά που ήμουνα στον αγιασμό) λόγω του σεισμού που είχε γίνει το Μάρτη, όλα καλά.

Αναπληρωτής 1992

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990 και το 1991. Σειρά έχει το 1992. Άλλη μια πρόσληψη με περιπέτεια. Γιατί ενώ είχαμε μείνει στο Άργος που είχαμε πια σπίτι (και στο οποίο σταδιακά μετακομίσαμε όλα μας τα πράγματα και το σπίτι στην Αθήνα το βγάλαμε για νοίκιασμα) όταν βγήκαν οι ανακοινώσεις των κενών δουλειά δεν υπήρχε για μας. Το μάθαν πως δουλεύαμε και πλάκωσαν πολλοί. Τα κενά στην πληροφορική ήταν πάλι τρία (άντε τέσσερα) αλλά η Μαρία βρέθηκε στο 6 ή στο 7. Κι έτσι έμεινε άνεργη.