Σβιρνιές με τ' αυγά

Τις σβιρνιές όπως τις λέμε στο χωριό μου δεν μπορώ να πω πως τις αγαπώ. Σπάνια τις τρώω, τις αποφεύγω όσο μπορώ, αλλά κάποιοι άλλοι τρελένονται γι' αυτές. Άλλοι τις τρώνε λίγο βρασμένες, σαν σαλάτα κι άλλοι με τ' αυγά. Είναι αγαπημένο φαγητό της μάνας μου. Μιας και δεν τις τρώω εγώ, δεν έχω συνταγή και δεν θα έβαζα εδώ αλλά χτες την είδα στις συνταγές της Ελένης (κι εκεί πέρα παραπέμπω σήμερα, κοπιπαστώνω κι από κάτω, χωρίς ν' αλλάξω ούτε κεραία). Εκεί η Ελένη τις λέει "οβριές" και λέει πως είναι είδος σπαραγγιών. Για να το λέει κάτι θα ξέρει :)

Μπροκολοκεφτέδες

Πριν δυο - τρεις μέρες η Ειρήνη (όχι η κόρη μου) ανέβασε στο φέισμπουκ (ή αλλιώς ΦατσοΒιβλίο, ΦΒ) ένα βιντεάκι για κυλινδράκια μπρόκολου. Δεν ξέρω πού και πώς το ανακάλυψε, ειδικά που είναι σε ρώσικο χώρο, όμως μου άρεσε σαν ιδέα και λέω να το φτιάξω. Βέβαια, δεν σκέφτομαι ναφτιάξω κυλίνδρους αλλά να το κάνω σε κεφτέδες, όμως το θέμα είναι πώς φτιάχνει κανείς το μείγμα. Και καλό το βιντεάκι, ένα λεπτό όλο κι όλο, αλλά επειδή δεν είναι εύκολο να το βλέπεις και να φτιάχνεις, χώρια που πρέπει να βρεις εκ των προτέρων τα υλικά, είπα να κάνω μια μεταγραφή σε τυπική μορφή συνταγής.

Μελιτζανοσαλάτα

Σκέφτηκα να βάλω σήμερα και την κανονική εκδοχή της μελιτζανοσαλάτας αφού τις προάλλες έβαλα την αγιορείτικη εκδοχή της. Η μια είναι νηστίσιμη αφού το μόνο που έχει είναι λάδι (που αν και φυτικό, δεν είναι νηστίσιμο, δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί το λάδι είναι μπόλικο στην ανατολική Μεσόγειο που θεμελιώθηκε και αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός!) η κανονική έχει μαγιονέζα.
Με την ευκαιρία να ευχηθώ χρόνια πολλά στις Μαρίες, τις Δέσποινες, τις Παναγιώτες και τους Παναγιώτηδες που γιορτάζουν σήμερα. Ιδιαίτερα να ευχηθώ στη μάνα μου και τη γυναίκα μου.

Μελιτζανοσαλάτα Αγιορείτικη Γιαννάκη

Πάνε κάμποσα χρόνια που είχα βρεθεί στη Σαλονίκη. Ο Γιαννάκης προσφέρθηκε να φτιάξει μελιτζανοσαλάτα. Πιάνει τη μελιτζάνα και τη βάζει όπως ήταν στο μάτι της κουζίνας και την ψήνει γύρω - γύρω. Μετά προσθέτει και μερικά ακόμα υλικά και γίνεται μια καταπληκτική σαλάτα. Κράτησα τη συνταγή κάπου και προχθές τη θυμήθηκα ξαφνικά! Με την ευκαιρία, να ευχηθώ και χρόνια πολλά στην Κατερίνα (του) για αύριο :)

Μελιτζανοκεφτέδες

Πολλές φορές είχα δοκιμάσει μελιτζανοκεφτέδες σε μαγαζιά, για μεζέ. Κάποια στιγμή αποφάσισα να τους φτιάξω. Είχα συνταγή. Την ακολούθησα (μαζί με τη Μαρία βέβαια) και τους έφτιαξα και στο σπίτι. Υπέροχοι βγήκανε.

Ιμάμ, αλλά όχι μπαϊλντί!

Για το ιμάμ είχα βάλει τη συνταγή πριν δυο σχεδόν χρόνια. Πού το ξαναθυμήθηκα; Πάλι καλοκαίρι, πάλι οι μελιτζάνες στο φόρτε τους, πάλι στο χωριό, πάλι να φτιάξουμε ιμάμ. Αλλά λάιτ. Η μάνα μου επιμένει σ' αυτό, λίγο γιατί έχει χοληστερίνη και τα πολλά τηγανητά δεν κάνουν καλό, λίγο γιατί είναι πιο εύκολο, το έχει καθιερώσει. Και μιας και η εκδοχή αυτή είναι πιο ελαφριά, θέλει πολύ ζόρι για να καταφέρεις να σκάσεις, να μπαϊλντίσεις. Έτσι, την ονόμασα ιμάμ αλλά όχι μπαϊλντί :)

Κουνουπίδι Τηγανητό

Tο σημερινό είναι μάλλον χειμωνιάτικο και δεν ταιριάζει με την εποχή, αν και την σήμερον μπορείς να βρεις όποιο λαχανικό θελήσεις κάθε εποχή του χρόνου. Το κουνουπίδι είναι ένα λαχανικό που γίνεται με διάφορους τρόπους. Είτε βραστό για σαλάτα, είτε ογκρατέν, αλλά και γιαχνιστό ή ακόμα και σούπα. Βέβαια, σε κάποιους δεν αρέσει η μυρωδιά όταν το προετοιμάζεις. Είναι το τίμημα της νοστιμιάς :)

Μπάμιες

Πολύ τουριστικό ταξίδι έπεσε κι άφησα πίσω τα γευστικά. Διακοπή λοιπόν σήμερα, να βάλω μια συνταγή. Τις μπάμιες δεν τις χώνευα και πολύ. Θες γιατί είχαν διαδικασία για να γίνουνε (γιατί παλιότερα τις καθαρίζαμε και τις αφήναμε με ξύδι στον ήλιο να μαραθούνε) θες γιατί έχουν μια περίεργη υφή δεν τις μαγείρευα. Μέχρι που κάποια στιγμή συζητάγαμε στο σπίτι για το ότι πρέπει να έχουμε ποικιλία στο φαγητό μας και πως εμείς (εγώ κι η Μαρία δηλ.) τρώμε απόλα τα φαγητά. Και πετάγετ' ο Δημήτρης και μας λέει "ναι, αλλά μπάμιες δεν τρώτε και δεν μαγειρεύετε". Απ' αυτή την αφορμή και για να καταρρίψουμε την ιστορία εντάχθηκαν κι οι μπάμιες στα λαδερά. Βέβαια, πιο απλοποιημένα τα πράγματα. Κατεψυγμένη μπάμια που υπάρχει όποτε τη θες κι είναι και πιο εύκολη.

Μπορς (ρώσικη σούπα)

Τις τελευταίες μέρες έχω περάσει μπόλικο κρύωμα. Ξεκινώντας απ' την τελευταία μέρα στο Λονδίνο που άρπαξα ένα γερό κρύο από απροσεξία. Και πάνω που λέω άντε, το πέρασα, φτου κι απ' την αρχή μόνο που αυτή τη φορά είχε και πολλά παρεπόμενα (καταρροή, πυρετό κλπ). Το κρύωμα θέλει σούπες. Κι έτσι ξετίναξα ό,τι σούπα ήξερα. Και μου χρειάστηκε κι άλλη γιατί κόλλησε κι η Μαρία. Και θυμήθηκα το μπορς. Που είναι ρώσικη κρεατόσουπα και την έφτιαχνε η γιαγιά της Μαρίας (που είχε γεννηθεί στα μέρη εκείνα). Κι αφού την έφτιαξα, ε, είπα να την παρουσιάσω κι από δω. Το βασικό πρόβλημα που έχω με το μπορς όποτε το φτιάξω, είναι πως δεν μπορώ να φτιάξω λίγο. Πάντως είναι μια πολύ υγιεινή σούπα τίγκα στις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία. Είναι που έχει τέτοια ποικιλία υλικών κι έτσι γίνεται μπόλικο. Και μπορεί να λέει η συνταγή για μοσχάρι, αλλά ξέρω πως στις ανέχειας τον καιρό οι κουλάκοι άμα είχαν ένα κομμάτι λίπος να ρίξουν μέσα ήταν τρισευτυχισμένοι.

Αρνάκι Φρικασέ

Κάμποσος καιρός πέρασε και συνταγή δεν έχω βάλει (εκτός απ' την πλάκα την προχτεσινή). Γευστικό μπλογκ έχω, χρειάζεται να βάζω και κάνα τέτοιο. Όχι για πολύ, Μια συνταγούλα, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε. Το υλικό της Τουρκίας περιμένει. Ο λόγος που οι συνταγές καθυστερούν είναι πως δεν μαγειρεύω κάτι καινούριο. Πολλές φορές ανοίγω το μπλογκ για να δω και να θυμηθώ κάτι απ' τα παλιά, αλλά κάτι καινούριο δεν έρχεται. Δεν υπάρχουν λοιπόν φωτογραφίες κι έτσι οι συνταγές μένουν στο (ηλε-)συρτάρι. Πάντως, η σημερινή είναι εποχική: τα μαρούλια έρχονται στην επικαιρότητα και πάλι. Τώρα και την άνοιξη. Ίσως τότε να ήταν και πιο κατάλληλη εποχή, μιας και τότε είναι που βγαίνει και το αρνάκι το μικρό, αλλά τέτοια υλικά τα βρίσκεις σήμερα όλο το χρόνο! Πέρα απ' το γεγονός πως αυτή τη βδομάδα ο Μαρινόπουλος είχε προσφορά αρνί με 6,50€ ενώ στη λαϊκή πήρα μαρούλια 3 στο ευρώ. Άρα, μπορεί να μην είναι και τόσο άκαιρο :)

Μαρουλοσαλάτα 2

Έγραφα τις προάλλες για το πώς φτιάχνεται μια μαρουλοσαλάτα και τότε είχα αναφέρει για το πόσο ψιλό κόβει το μαρούλι ο Γιώργος. Τότε, είχα πάει στο σπίτι του και μιας και είχε κόψει μαρούλι είπα να φωτογραφίσω την σαλάτα του και να βάλω καμιά φωτογραφία για δείγμα. Δυστυχώς, οι φωτογραφίες που έβγαλα ήταν ένα μαύρο χάλι. Θολές, τέτοιες που δεν βλέπονταν. Έτσι η δημοσίευση εκείνη έμεινε μισή. Προχθές ο Γιώργος μου έστειλε κάποιες καινούριες που είχε τραβήξει ο ίδιος. Κι είπα να μην πάνε χαμένες. Είχα δυο επιλογές. Ή να τις συμπληρώσω στην προηγούμενη δημοσίευση ή να ανεβάσω καινούρια ανάρτηση. Μιας και έχει κεσάτια το μαγαζί και δεν έχω κάτι άλλο έτοιμο, η δεύτερη λύση ήταν ιδανική:)

Λαχανοσαλάτα

Άλλη μια σαλάτα. Αυτή με το λάχανο. Έστω κι αν η εποχή του λάχανου τελειώνει, αρχίζει ο καιρός της ντομάτας. Που την έχω παρουσιάσει και παλιότερα, αλλά στην εκδοχή με σάλτσα μαγιονέζας ή πολίτικη. Καιρός να την παρουσιάσω και κλασσική. Στην λαχανοσαλάτα, μεγάλο ρόλο παίζει το λάχανο. Έχουμε συνηθίσει τα άσπρα τα λάχανα, αλλά στην αγορά κυκλοφορούν και τα μοβ, που μπορούμε να το αναμείξουμε με το άσπρο για να μας δώσει χρώμα. Αλλά κυκλοφορεί κι ένα άσπρο που είναι σφιχτό και σκληρό σαν το μοβ. Αυτή η ποικιλία ήταν η μόνη που κυκλοφορούσε στη Γερμανία, εκτός κι αν πήγαινες σε μαγαζιά Τούρκων που είχαν και το λάχανο που ξέρουμε. Το σκληρό θέλει να είναι πολύ λεπτό για να μπορέσει να φαγωθεί, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είναι τόσο νόστιμο.

Μαρουλοσαλάτα

Άνοιξη, Πάσχα κοντεύει και σκέφτηκα να παρουσιάσω μια σαλατίτσα. Παρόλο που το Πάσχα κάποιοι νομίζουν πως πρέπει να έχουν στο τραπέζι ντοματοσαλάτα, κι οι τιμές της ντομάτας εκτοξεύονται στα ύψη, εγώ προτιμώ το μαρούλι που είναι της εποχής. Και βέβαια, όχι σκέτο μαρούλι, γιατί τότε δεν μιλάμε για σαλάτα. Αλλά με διάφορα λαχανικά της εποχής να το συνοδεύουν. Στη φωτογραφία είναι μια μαρουλοσαλάτα σερβιρισμένη σε ταβέρνα που μ' άρεσε και σαν όψη και σαν σύνθεση και τη φωτογράφησα. Εκτός των άλλων, μου άρεσε που ήταν και ψιλοκομμένη, η πρακτική του να κόβεται το μαρουλόφυλλο στα τέσσερα(!) δεν με συγκινεί καθόλου. Μακάρι να μπορούσα να έκοβα κι εγώ το μαρούλι όπως ο Γιώργος (που εγώ τον ζηλεύω, αλλ' αυτός μου λέει πως η μάνα του του κάνει παρατηρήσεις πως το μαρούλι που κόβει είναι χοντρό:) )

Παντζαροσαλάτα

Μια πολύ όμορφη σαλάτα που τη φτιάχνω όταν έχω τραπέζι αλλά και όταν θέλω κάτι ξεχωριστό. Παντζάρια βραστά σε σαλάτα αλλά όχι σκέτα. Με λίγο γιαουρτάκι που προσθέτει δροσιά και δίνει άλλη γεύση. Πού τη βρήκα; Δεν έχω ιδέα. Απίθανο να είναι πρωτότυπη, ίσως της έφαγα κάπου και την έφτιαξα κι εγώ. Και τη καθιέρωσα. Κι αν δεν έχω προγραμματίσει έγκαιρα να αγοράσω παντζάρια, έχω μερικά από τα βρασμένα και σε αεροστεγή συσκευασία που κυκλοφορούν στα σουπερμάρκετ και κρατάνε αρκετό καιρό (ειδικά αν τα βάλει κανείς και σε ψυγείο). Πάντως πάντα μ' αρέσει.

Σπανακόπιτα

Οι πίτες δεν είναι το φόρτε μου. Στο χωριό συνηθίζουμε περισσότερο να φτιάχνουμε μικρά πιτάκια, ακόμα και τη λέξη πίτα όταν τη λέμε έτσι σκέτη εννοούμε τη λαγάνα. Πίτες μεγάλες πρωτοσυνάντησα στα Γιάννενα, αν και κάποιες τυρόπιτες, κάποιες κολοκυθόπιτες κλπ φτιάχναμε. Κάποιες φορές όμως φτιάχνω καμιά πίτα και στο σπίτι, έτσι για ποικιλία. Μεγάλη υπόθεση στις πίτες είναι το φύλλο. Που πρέπει να είναι σχετικά χοντρό. Και τα έτοιμα είναι συνήθως λεπτά, για μπακλαβάδες κλπ γλυκά. Η λύση; ή να φτιαχτεί στο χέρι ή να διαλεχτεί ειδικά χοντρό απ' τα έτοιμα. Παλιότερα έβγαζε ένα η "χρυσή ζύμη" που μ' άρεσε πολύ, αλλά δεν το βρίσκω τελευταία. Το καλό με τη σπανακόπιτα είναι πως το σπανάκι βρίσκεται όλο το χρόνο είτε φρέσκο στον καιρό του είτε κατεψυγμένο κι έτσι μπορεί να γίνει οποιαδήποτε εποχή. Βέβαια, για σπανακόπιτα γράφω συνέχεια, σπανακοτυρόπιτα εννοώ, αλλά έτσι έχει νοστιμιά:)

Ντάκος (κρητικός)

Ένας ακόμα μεζές. Κλασσικός κρητικός που όμως σερβίρεται κι από μη κρητικούς (όπως εγώ). Καταπληκτικός μεζές για τα ρακιά. Κι όχι μόνο. Εγώ το έχω και για βραδινό. Βέβαια, υπάρχει ένα προβληματάκι: είναι μάλλον καλοκαιρινό φαγητό, όταν υπάρχει φρέσκια, σωστή ντομάτα. Θα μου πει κανείς πως ντομάτα υπάρχει όλον το χρόνο. Αναμφίβολα. Αλλά άλλη η ντομάτα του θερμοκηπίου κι άλλο η ζουμερή καλοκαιρινή υπαίθρια ντοματούλα που θα βρέξει το παξιμάδι με το ζουμάκι της και δεν θα χρειαστεί καθόλου νερό. Ντάκο έχω φάει με πολλούς τρόπους. Π.χ. για πιο εντυπωσιακό, η κριθαροκουλούρα να είναι σερβιρισμένη πάνω σε μαρουλόφυλλο. Ή αντί για κριθαροκουλούρα μικρά ντακάκια ή κρίθινα παξιμαδάκια - μπουκιές. Με τα υλικά από πάνω τριμμένα στον τρίφτη (που προτιμώ) ή κομμένα σε κυβάκια. Και με δυο φύλλα δυόσμο για χρώμα.

Παντζάρια ψητά

Είχα πάει στη λαϊκή. Ο Βασίλης, απ' τον οποίον συνήθως αγοράζω μαρούλια, εκείνη τη μέρα δεν είχε. Είχε βέβαια άλλα πράγματα. Δεν θυμάμαι τι πήρα, και βλέπω να έχει στην άκρη κάτι τεράστια παντζάρια. Ξέρω καλά πως το παντζάρι δεν έχει εποχικότητα, αλλά όπως και να το κάνουμε, χειμωνιάτικα δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Η ιδανική εποχή είναι η άνοιξη. Τέλος πάντων, δεν θυμάμαι τι ακριβώς αγόρασα (λάχανα; κάτι άλλο; πάντως κάτι πήρα) και πέφτει το μάτι μου στα παντζάρια. Ήταν μόνο κεφάλια, αλλά μεγάλα. Και τα είχε στο ξεπούλημα. 0,75€ το κιλό. Αποφάσισα να πάρω μερικά, έτσι για αλλαγή. Του είπα να βάλει ένα ευρώ κι απ' αυτά και δεν ξέρω κι εγώ πόσα έβαλε. Μπορεί δυο κιλά μπορεί και δυόμισι. "Πάρ' τα", μου λέει "και κάν' τα ψητά. Και θα με θυμηθείς". Τα πήρα κι εγώ, τα έψησα και πράγματι τον θυμήθηκα μετά. Και τα έφτιαξα ξανά και ξανά (και αγόρασα, βέβαια, ξανά).

Μανιτάρια ψητά

Καλή χρονιά. Επιστρέφουμε στις συνταγές μας. Αλλά μιας και είναι γιορτινές μέρες, να βάλω και μια γιορτινή συνταγή. Γιατί γιορτινή; Ε, δεν είναι ένα φαγητό που το φτιάχνω κάθε μέρα. Έχει και μια ιδιαίτερη όψη, απ' αυτές που το δείχνουν γκουρμεδιάρικο:) Είναι αυτό που έλεγα να βάλω την πρωτοχρονιά. Ε, να μην πάει χαμένη:) Για μένα είναι ένας παν-νόστιμος μεζές. Μανιτάρια πλευρώτους έχει η σημερινή συνταγή, λοιπόν, ψημένα στο φούρνο.

Χοιρινό πρασοσέλινο

Όπως έγραφα τις προάλλες πρόκειται για το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό στο χωριό μου, (που εγώ το φτιάχνω σε διάφορες εποχές). Δηλαδή για την ακρίβεια, το σελινάτο είναι, την προσθήκη του πράσου την έμαθα στη λέσχη, στο πανεπιστήμιο, στα Γιάννενα. Και μου άρεσε πολύ το πάντρεμα και το υιοθέτησα (και ζήλεψε κι η μάνα μου και το φτιάχνει κι αυτή έτσι). Του προσθέτει μια γλύκα.

Λαχανοσαλάτα (με σάλτσα)

Χειμώνας ήρθε, οι ντομάτες βρίσκονται μεν στην αγορά αλλά δεν είναι και πολύ σόι (γευστικά και από πλευράς οικολογικής!) και τις έχω σταματήσει ήδη από τον περασμένο μήνα. Καιρός για πιο εποχιακές σαλάτες. Μαρούλι ή λάχανο είναι επίκαιρα (αλλά και οι βραστές). Το λάχανο βέβαια είναι νοστιμότερο όταν έχουν σφίξει τα κρύα. Το λάχανο για τη λαχανοσαλάτα δεν μ' αρέσει να είναι πολύ σφιχτό. Το θέλω με λεπτό φύλλο και λεπτοκομμένο. Η απλή εκδοχή της λαχανοσαλάτας θέλει να προστίθεται στο λάχανο αλάτι, λάδι και ξύδι μόνο (ή για κάποιους λεμόνι). Άντε και λίγη πάπρικα, (γλυκιά ή καυτερή κατά τα γούστα). Η εκδοχή που παρουσιάζεται εδώ είναι με πιο έντονη γεύση. Και με περισσότερες θερμίδες. Δεν την κάνω κάθε φορά, αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.