Πλωμάρι, χειμωνιάτικο

Το Πλωμάρι είναι το χωριό του πατέρα μου. Το δεύτερο σε πληθυσμό πάνω στο νησί, κάποτε με μεγάλη βιοτεχνία, που είχε να κάνει κυρίως με τα παράγωγα της ελιάς. Καινούριο σχετικά χωριό, μόλις δυο αιώνων, ιδρύθηκε με παρότρυνση του Βενιαμίν του Λέσβιου, όταν οι πειρατές πάψανε να είναι μεγάλος κίνδυνος. Το μέλλον βρίσκεται στην υγρή πεδιάδα έλεγε και πράγματι η θάλασσα έθρεψε κόσμο και ντουνιά (κι ακόμα θρέφει, με άλλους τρόπους όμως τώρα, όπως πχ. ο τουρισμός!).

Στο Πλωμάρι βρέθηκα φέτος για τα Χριστούγεννα. Χρόνια είχα να ξαναβρεθώ τέτοια μέρα, το 2011 είχα έρθει στο ενδιάμεσο με την Πρωτοχρονιά.

Η πόλη στολισμένη χριστουγεννιάτικα βέβαια. Με το παραδοσιακό δεντράκι της (έστω και μόνο με φωτάκια) αλλά και το μοντέρνο καραβάκι. Που βέβαια πρόκειται για βάρκα κανονική (και σ' αυτή την περίπτωση, φωτάκια είναι τα στολίδια :) ).

Εμβληματικά κτίρια είναι τα καφενεία Αθανασιάδειο και του Κουτζαμάνη. Για καφέ το πρώτο για ουζάκι το δεύτερο. Και το πάρκο! Μόδα ήταν κάποτε, φτιάχτηκε και το πάρκο. Με φοίνικες που, ευτυχώς, δεν έχουν χτυπηθεί απ' την μύγα που έχει καταστρέψει χιλιάδες φοίνικες αλλού.

Μια εικόνα απ' τα ενδότερα του πάρκου. Εκεί βρίσκεται το ηρώο αλλά και διάφορα γλυπτά αφιερώματα που ήταν σε άλλο μέρος αλλά τα μάζεψαν εδώ ώστε να φτιαχτεί χώρος για καφετέρια :( Στην άλλη φωτογραφία, ο χειμωνιάτικος πλάτανος. Παμπάλαιος ο πλάτανος (απ' το 1813 έχουν καρφώσει πάνω του), το καλοκαίρι μαζεύει πολύ κόσμο από κάτω του με μουσική και μεζέδες. Τώρα κι ο πλάτανος είναι χωρίς φύλλα κι οι όποιοι πελάτες κάθονται μέσα στα μαγαζιά. Ήλιος μεν αλλά δεν είναι να κάθεσαι έξω...

Το λιμάνι είναι όλο φτιαχτό, δεν υπάρχει τίποτα απ' τη φύση. Κι όταν πιάνει η νοτιά, του αλλάζει τον αδόξαστο. Κι έτσι φτιάχτηκε και δεύτερος λιμενοβραχίονας απ' τη νοτιά και όλες οι βάρκες είναι μαζεμένες προς τα εκεί. Στο υπόλοιπο λιμάνι μόνο οι σημαδούρες έχουν μείνει.

Το ότι το Πλωμάρι κάποτε ήταν σε ακμή φαίνεται απ' τα κτίριά του. Αρχοντικά που μπορεί να είναι σήμερα εγκαταλειμμένα (όπως αυτό που πηγαίναμε για Αγγλικά τα χρόνια εκείνα - και κάπως το έχουν σουλουπώσει τελευταία) ή να είναι σε πλήρη χρήση ακόμα.

Είπαμε πως το Πλωμάρι φτιάχτηκε για τη θάλασσά του και θάλασσα σημαίνει (εκτός των άλλων και) βάρκα, Κι όπου υπάρχουν πολλές βάρκες, κάποιες βγαίνουν στη στεριά.

Και κλείνω με τους φτερωτούς κατοίκους του Πλωμαριού.

Ή μάλλον να βάλω δυο ακόμα εικόνες: Μια τεράστια κολοκύθα (απ' αυτές για κολοκυθοπιτάκια) και μια απ' τον ουρανό του Πλωμαριού. Της συγκεκριμένης στιγμής βέβαια!

Α! και για συμπλήρωμα! Η ντοπιολαλιά. Εντελώς ξεχωριστή, δεν είναι εύκολα κατανοητή ούτε απ' τα άλλα χωριά της Μυτιλήνης (όχι πως οι Πλωμαρίτες καταλαβαίνουν τις υπόλοιπες διαλέκτους, Μύλος η υπόθεση).