Μαγειρέματα

Πριν δυο χρόνια, κάναμε στο σχολείο ένα πρότζεκτ με τα παιδιά που είχε σχέση με το μαγείρεμα. Τρόποι και συνταγές διάφορες που κάθε φορά ετοιμάζαμε και μία επιτόπου και την δοκιμάζαμε. Και μετά; Λάντζα. Απ' όλα είχε ο μπαξές. Ολόκληρη κουζίνα είχα στήσει! Τα παιδιά έμειναν ενθουσιασμένα. Παράλληλα γράψανε μια ιστορία του μαγειρέματος. Η βασική ερώτηση που ζήτησα να μου απαντήσουν ήταν πώς και ξεκίνησε ο άνθρωπος να μαγειρεύει;

Στην αρχή δεν είχα σχετικές φωτογραφίες από το πρότζεκτ εκείνο, αφού αλλιώς ξεκίνησα στο νου μου το σημερινό, αλλά το ξανασκέφτηκα κι είπα να βάλω μερικές, από κάποιες απ' τις συναντήσεις μας. Απ' όλη τη διαδικασία αφού η ομάδα είχε και φωτογραφικό τιμ που κάλυπτε όλη τη διαδικασία: απ' τη συγκέντρωση των υλικών μέχρι την ετοιμασία, το ψήσιμο, το μοίρασμα και το πλύσιμο των πιάτων (ανακάλυψα και μια απ' αυτές).

Η διαδικασία είχε ως εξής: Εγώ είχα στήσει μια μικρή κουζίνα με πράγματα από το σπίτι μου. Πήγαινα κάποιες συνταγές ενώ άλλες έφερναν οι μαθητές. Διαλέγαμε μία κι αποφασίζαμε τι θα φτιάξουμε την επόμενη φορά. Κάποιος είχε αναλάβει τα ψώνια και στην επόμενη συνάντηση τα έφερνε. Ξεκινάγαμε με την παρουσίαση των υλικών, την ετοιμασία του φαγητού και το μαγείρεμα. Οι ρόλοι άλλαζαν κι έτσι, άλλη φορά μαγείρευε ο ένας, άλλη ο άλλος ενώ το πλύσιμο (που δεν ήταν και το καλύτερο) γινόταν με αλφαβητική σειρά.
Μπορεί στις φωτογραφίες να έχει όλο φούρνου, αλλ' αυτό είναι τυχαίο. Είχαμε και τηγανιού και κατσαρόλας. Απλά ο φούρνος ήταν πιο εύκολος. Αφού ξεκίναγε, ελάχιστα ασχολιόμασταν μαζί του. Μπορούσαμε να συζητάμε τα υπόλοιπα θέματα που απασχολούσε το πρότζεκτ για το πώς εξελίχθηκε το μαγείρεμα στο χρόνο και στις διάφορες κοινωνίες. Και πληροφορίες γι' αυτά βρήκαν πού αλλού; στο ίντερνετ.

Πολλά έφεραν (είναι συνήθεια των μαθητών να κοπιπαστώνουν χωρίς καν να διαβάσουν) αλλά πουθενά δεν βρέθηκε το πώς σκέφτηκε ο άνθρωπος να μαγειρεύει το φαγητό; Γιατί αν μπεις στη διαδικασία να μετατρέψεις το κρέας ή το σπόρο με τη βοήθεια της φωτιάς το να βρεις παραλλαγές και να προσαρμοστείς σ' αυτά που βρίσκεις στον τόπο σου είναι εύκολο. Κι ο γκούγκλης σ' αυτά που βγάζει δεν δίνει απάντηση. Ασχολείται με το ότι το μαγείρεμα βελτιώνει το φαγητό, αλλά πώς ήρθε η ιδέα; Εγώ έχω μια θεωρία, που μου ήρθε όταν ήμουν στο Μόναχο και πήγαμε σε μια κρητικά ταβέρνα. Εκεί είχαν αντικριστό.

Τι είν' αυτό; Κάτι σαν κι αυτό που έφτιαξα τις προηγούμενες μέρες. Απ' τη μια η φωτιά κι απ' την άλλη το κρέας. Στημένο με κάποιο τρόπο ώστε ν' αντικρίζει τη φωτιά. Όταν ο (πρωτόγονος) άνθρωπος ανακάλυψε τη φωτιά, μάλλον έτυχε να αφήσει κάποια στιγμή δίπλα της κάποιο φαγώσιμο. Ωμό, βέβαια όπως το έτρωγε μέχρι τότε. Αν το ζώο ήταν φρέσκο ή κάνα ψοφίμι που λένε, δεν έχει και τόσο νόημα. Το θέμα είναι πως το κρέας νοστίμεψε. Και έγινε και πιο μαλακό. Και αφού του άρεσε το επανέλαβε. Και το καθιέρωσε. Και το παράλλαξε. Και βρέθηκαν τόσοι τρόποι μαγειρέματος. Με ψήσιμο, με βράσιμο και πάει λέγοντας. Το μαγείρεμα έγινε τέχνη.

Και ιδού το αποτέλεσμα :) Αντικριστές οι πίτες και τα λουκάνικα, απλά κομμένο το μαρουλάκι αλλά τα υπόλοιπα με τους υπόλοιπους, πιο εξελιγμένους τρόπους μαγειρέματος, οικιακούς ή βιομηχανικούς!!!