Οχρίδας συνέχεια

Καιρός να ολοκληρώσω με την Οχρίδα με μερικές ακόμα φωτογραφίες της.

Ας πούμε, η παλιά πόλη της Οχρίδας είναι χαρακτηρισμένη ως μνημείο της Ουνέσκο ήδη από το 1979. Αυτό λοιπόν το έχει εντάξει στο σήμα της πόλης όπως φαίνεται στις πόρτες των ταξί! Δεν ξέρω αν το πρώτο είναι το παλιό, στο δεύτερο όμως φαίνεται τόσο το αρχικό σήμα, με το κάστρο, όσο και το σήμα των μνημείων της Ουνέσκο.

Κάναμε και μια βόλτα στο κάστρο που λέγαμε, αν και ήταν απογεματάκι κι έτσι το κάστρο ήταν κλειστό και δεν μπήκαμε μέσα. Κάστρο, χτισμένο τον 11ο αιώνα από τον βασιλιά Σαμουήλ.

Κατεβαίνοντας απ' το κάστρο, βρήκαμε τον ναό του αγίου Παντελεήμονα, που είναι χτισμένος πάνω σε παλιότερο του 8ου αιώνα, του οποίου τα θεμέλια φαίνονται ένα γύρω από τον σημερινό.

Δίπλα απ' τον άγιο Παντελεήμονα, υπάρχει παλαιοχριστιανική βασιλική. Εντάξει, τα ερείπιά της όμως είναι έτσι καλυμμένα που α) σου δίνουν να καταλάβεις πώς ήταν και τι έκταση καταλάμβανε το αρχικό κτίσμα και β) προστατεύουν τα ευρήματα από τον καιρό. Σημαντικό χριστιανικό κέντρο η Οχρίδα, έχει και αρκετούς μουσουλμάνους μ' αποτέλεσμα να συνυπάρχουν κι αρκετά τζαμιά.

Το βράδυ καθώς συνεχίζαμε τη βραδινή μας βόλτα πέσαμε πάνω στις εκδηλώσεις παρουσίασης του φεστιβάλ Οχρίδας που γίνονταν στην αυλή της Αγίας Σοφίας, του 11ου αιώνα κι αυτή.

Σ' αυτές υπήρχανε παραδοσιακοί χοροί από διάφορες βαλκανικές χώρες. Ήταν εκεί που είδαμε και το χορό των ποτηριών της Κύπρου που λέγαμε.

Στην περιοχή υπάρχουν πάρα πολλά ακτινίδια. Αν δεν μου τα έδειχνε ο Γιώργος, δεν θα τα καταλάβαινα. Από μακρυά έμοιαζαν με κληματαριές, αλλά τόσο τα φύλλα τους όσο και οι καρποί ήταν διαφορετικά. Τα πρωτοείδαμε στον άγιο Ναούμ, κι αφού μάθαμε να τα αναγνωρίζουμε τα εντοπίζαμε σε κάθε στενό. Κάποια μοιράζονταν την πέργκολα με κλίματα ενώ άλλα ήταν μόνα τους.

Για το τέλος δυο διαφορετικές φωτογραφίες: Η μια με το δάσος απ' τα καλώδια που είδαμε σε όλες τις πόλεις της πρώην Γιουγκοσλαβίας (εντάξει, όχι τις μεγάλες, σ' αυτές φρόντισαν να τα μαζέψουν, αλλά σ' όλες τις μικρές, ένα τέτοιος χαμός γινόταν). Η δεύτερη, από κηδειόχαρτο, κολλημένο σε πόρτα διαμερίσματος. Για ποιο λόγο να βγάλω μαι τέτοια μακάβρια φωτογραφία; Γιατί μου έκανε εντύπωση η ημερομηνία. Από το Μάρτη του 2013. Το είχα παρατηρήσει και στη Βουλγαρία, πριν χρόνια. Τα κρατάνε για πολύν καιρό μετά, δεν ξέρω γιατί και τι συνήθεια είν' αυτή.