Πρέσπες, θρησκευτικές

Πρεσπών συνέχεια. Στην περιοχή λοιπόν, υπάρχουν αρκετά και ιδιαίτερα χριστιανικά στοιχεία. Πρώτα - πρώτα υπάρχουν τοπικοί Άγιοι. Όπως ο Άγιος Αχίλλειος. Που με το όνομά του υπάρχει και ένα νησάκι στη Μικρή Πρέσπα το οποίο είναι ένα απ' τα δυο κατοικημένα λιμναία νησιά της Ελλάδας, μαζί με το Νησί της λίμνης Παμβώτιδας, των Ιωαννίνων. Μπορεί η διαφορά μεγέθους να είναι συντριπτική σε βάρος του Αγίου Αχιλλείου (έχει μόλις 20 κατοίκους σε 12 σπίτια, δεν κάνει λέει να χτιστούν παραπάνω!, έναντι 200), όμως ως προς τον αριθμό των εκκλησιών - μοναστηριών κλπ, δεν πάει καθόλου πίσω.

Πρώτα πρώτα υπάρχουν οι δυο εκκλησίες στο όνομα του Αγίου Αχιλλείου. Μια σε ερείπια, του 10ου αιώνα, χτισμένη απ' τον τσάρο Σαμουήλ και μια σύγχρονη. Ο άγιος είναι Λαρισαϊκής καταγωγής (η εκεί μητρόπολη είναι στ' όνομά του) και σαν όνομα, δεν έτυχε να το συναντήσω στην περιοχή.

Επίσης, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (15ου αιώνα) που λειτουργεί μέχρι σήμερα ως κοιμητηριακός ναός. Αλλά και των Δώδεκα Αποστόλων (11ου αιώνα), του Αγίου Δημητρίου (14ου αιώνα) καθώς και της Παναγίας Πορφύρας που είναι σε κάποια απόσταση απ' το χωριό κι έτσι δεν περπατήσαμε μέχρις εκεί. Ένας ακόμα λόγος για να ξαναπάμε μερικές μέρες στην περιοχή. Αλλά να μην είναι κατακαλόκαιρο, να αντέχουμε το περπάτημα.

Ένας άλλος τοπικός άγιος είναι ο Άγιος Γερμανός. Κι αυτός με ομώνυμο χωριό, κι αυτός με εκκλησία του 10ου αιώνα (εξαιρετικά μικρή μεν, που στέκει στη θέση της κι οι τοίχοι της είναι γεμάτοι αγιογραφίες δε) και που το όνομά του κυκλοφορεί σαν όνομα στην περιοχή (π.χ. ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που μείναμε, Γερμανός λέγεται).

Αλλά εκτός απ' τις εκκλησίες, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι βραχογραφίες που υπάρχουν στους βράχους της λίμνης, σε απρόσιτα σημεία, απορίας άξιο α) πώς κατάφεραν και έφτασαν μέχρις εκεί αυτοί που τις έφτιαξαν και β) πώς αντέχουν τόσα χρόνια στις κακοκαιρίες (και δεν είναι και λίγες).

Εκτός απ' τις βραχογραφίες, υπάρχουν και ασκηταριά στους βράχους. Εντάξει, δεν είναι σε λειτουργία, ίσως πιο σωστό θα ήταν να γράψω υπήρχαν, αλλά απ' την άλλη, τα κτίρια (όσο μικρά κι αν είναι) ακόμα υπάρχουν.

Το πιο ενδιαφέρον είναι της Παναγίας Ελεούσας. Είναι πολύ κοντά στα αλβανικά σύνορα. Το εκκλησάκι του υπάρχει είναι σε πολύ κατάσταση.

Οι εγκαταστάσεις που έμεναν οι ασκητές είναι διαλυμένες, μόλις και διακρίνονται καθώς σκαρφαλώνει κανείς για να φτάσει μέχρι το εκκλησάκι στο πλάτωμα.

Από μακρυά δεν φαίνεται το τι υπάρχει μέσα στο βράχο. Μια σχισμή είναι όλη κι όλη.

Η θέα πάντως από μέσα είναι καταπληκτική. Άλλο πράγμα. Μακάρι να είχαμε παραπάνω ώρα να καθόμασταν και να χαζεύουμε.

Συνεχίζεται.