Πρέσπες, στα χωριά

Πρεσπών συνέχεια 4η (και τελευταία). Μερικές φωτογραφίες απ' τα πιο φημισμένα χωριά της περιοχής. Καθόλου αντιπροσωπευτικές, αφού δεν σταματήσαμε και σε πολλά. Για αρχή η πανσέληνος τ' Αυγούστου προβάλει πάνω απ' τους Ψαράδες.

Και δυο ημερήσιες απόψεις του χωριού. Όλα με παραδοσιακά σπίτια, χτισμένα με πέτρα, άσχετα αν είν' παλιά η καινούρια. Και η πέτρα κοστίζει.

Αυτές είν' απ' τον Άγιο Γερμανό. Το κέντρο ενημέρωσης για τις Πρέσπες απ' όπου πήραμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες (και το πήραμε απόφαση πως με μια μέρα στη διάθεσή μας, μόνο μια γεύση θα παίρναμε απ' την περιοχή).

Στο κέντρο μας μίλησαν για ένα νερόμυλο που έχει αναστηλωθεί στο χωριό κι αποφασίσαμε να πάμε να τον δούμε. Και δεν προλάβαμε να κάνουμε μερικά βήματα και να ένα φορτηγάκι με φλοκάτες που μόλις τις είχαν πλύνει (προφανώς εκεί).

Νερόμυλος λένε, αλλά ολόκληρο συγκρότημα είναι. Έχει διάφορα "μηχανήματα" που δουλεύουν με τη δύναμη του νερού κι έτσι στο πίσω μέρος υπάρχει ένα σύστημα που κανονίζει πιο απ' όλα θα είναι σε λειτουργία κάθε φορά.

Αυτό που χρησιμοποιείται πολύ είναι η νεροτριβή. Πέφτουν μέσα τα ρούχα, συνήθως χοντρά, κι όπως πέφτει με δύναμη το νερό γυρίζουνε και η βρωμιά φεύγει.

Ήμασταν τυχεροί, μιας και το φορτηγάκι που είχαμε δει ξαναγύρισε με καινούριο πράμα. Που δεν το έπαιρνε να το βάλει όλο μαζί κι έτσι θα πήγαινε για δυο δόσεις. Και παρακολουθήσαμε τη διαδικασία ζωντανά. Κι είδαμε πως για να βγούνε μετά οι φλοκάτες, όπως είναι μούσκεμα, είναι μεγάλο ζόρι.

Εκτός απ' τη νεροτριβή, υπάρχει δίπλα κι ένας μύλος για ν' αλέθει καλαμπόκι (κ.ά. δημητριακά) αλλά κι ένα μαντάνι, ένα σύστημα που το χρησιμοποιούσαν για να χτυπήσουν τις φλοκάτες ώστε να πάνε πιο κοντά οι κλωστές. Είχα ξαναδεί παρόμοιες χρήσεις στο μουσείο υδροκίνησης στη Δημητσάνα, αλλά εδώ το είδαμε και σε πραγματική χρήση (έστω ένα κομμάτι).

Το πιο γνωστό προϊόν της περιοχής είναι οι γίγαντες  Πρεσπών. Όταν ήμασταν εκεί, ήταν ακόμα στις φασολιές πάνω κι έτσι προμηθευτήκαμε μερικά κιλά απ' την περσινή σοδειά. Ένα άλλο είναι το γριβάδι που όμως είναι για επιτόπια κατανάλωση. Θεονόστιμο.

Τοπικό "προϊόν" και μια ράτσα γελάδας, η νάνα αγελάδα, που είναι προσαρμοσμένη στην περιοχή. Είδαμε μπόλικες στον Άγιο Αχίλλειο, αλλά και καθώς τρώγαμε το μεσημέρι στους Ψαράδες, έκανε την περατζάδα της μια ομάδα απ' τις φιλενάδες.

Άγιο Αχίλλειο είπα; Ας του ρίξουμε μια ματιά.Πρώτα πρώτα, για να φτάσουμε μέχρις εκεί δεν χρειάζεται πια να πάμε με βάρκα. Έχει φτιαχτεί μια πλωτή γέφυρα κάπου 500 μέτρα κι έτσι, πας στο νησί με τα πόδια.

Απ' τα ιδιαίτερα που έπιασε το μάτι μου ήταν μια ηλιακή βάρκα. Δεν πήγα κοντά κι έτσι δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί, αλλά το ηλιακό πάνελ τα λέει όλα. Όμως δεν κάτσαμε για πολύ. Μεσημέριασε κι είχαμε πει πως θα φάμε στους Ψαράδες, στη "Συντροφιά" που μέναμε. Επιστρέψαμε λοιπόν, φάγαμε (τον άμπακο, αφού η μερίδες ήταν τεράστιες), ήπιαμε το καφεδάκι μας, χαλαρώσαμε και πήγαμε την απογευματινή βόλτα στο Ρέτι για να δούμε τη λίμνη από ψηλά και να την αποχαιρετήσουμε.