Τυροβόλια

Για το τυρί έχω γράψει διάφορα. Από το πώς άρχισα να το τρώω μέχρι για τα τυριά του νησιού (και μάλιστα δυο φορές). Συνταγή δεν έχω βάλει αν και κάποια στιγμή με ρώτησαν σχετικά. Επειδή έχω διαβάσει διάφορα, να σημειώσω πως το γάλα για το τυρί ΔΕΝ το βράζουμε, απλά το ζεσταίνουμε (νομίζω στους 39 βαθμούς) και ρίχνουμε τη μαγιά. Που σήμερα είναι από κουτάκια του εμπορίου παλιά όμως ήταν από το στομάχι πολύ μικρού κατσικιού, την εποχή που μόνο βυζαίνει. Όταν αρχίσει και τρώει χορτάρι παύει να έχει τα κατάλληλα ένζυμα για την πήξη. Γι' αυτό και δεν κάνει στομάχι από αρνιά: Τ' αρνιά είναι συνέχεια με τις μάνες τους και γλύφουν χορτάρι απ' την αρχή που θα γεννηθούν. Αντίθετα με τα κατσίκια μπαίνουν κάτ' απ' το κοφίνι για κάποιες μέρες.

ΑΠΑΓΟΡΕΒΕΤΑΙ ΤΟ ΧΕΖΙΝ

Όταν πρωτοφτιάχτηκε το σπίτι στο χωριό, είχε παράθυρα από δυο μεριές μόνο. Την δεκαετία του 60 αρκετά σπίτια στη γειτονιά δεν είχα τουαλέτα. Μιας και πίσω δεν υπήρχε ούτε το σπίτι της Αγγέλας αλλά και το άλλο, αυτό που έχει πάθει απ' το σεισμό, ήταν ακατοίκητο το στενάκι ανάμεσα στο σπίτι και στο χώρο από πίσω αρκετοί, ειδικά οι μικρές που έμεναν από πάνω το χρησιμοποιούσαν σαν αποχωρητήριο. Κάποια στιγμή ανοίχτηκε ένα ακόμα παράθυρο στην κουζίνα που ήταν προς το χώρο αυτόν, οπότε οι μυρωδιές ορμούσαν στο σπίτι φουριόζες. Το είπε ο πατέρας μου στους γείτονες πως δεν είναι κατάλληλος χώρος αφενός μεν γιατί ήταν υπαίθριο κι αφετέρου γιατί ήταν στη μύτη μας αλλά αφού έτσι είχαν συνηθίσει σιγά μην άλλαζαν. Οπότε κι εκείνος έγραψε σε δυο τρεις μεριές στους τοίχους ένα γύρω "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΧΕΖΕΙΝ". Εντάξει, ανορθόγραφα τόγραψε, δεν ήξερε και πολλά γράμματα.

Πεζοδρόμια (άλλη μια φορά)

Ο φίλος Θανάσης έβαλε σήμερα στο ΦΒ τον παρακάτω σχολιασμό (να σημειώσω πως με τον Θανάση γνωριστήκαμε όταν δουλεύαμε κι οι δυο στο ελληνικό λύκειο της Στουτγάρδης -οπότε ξέρουμε τι γίνετ' εκεί).

Καλησπεριστών κατανόηση

Βλέπω πως δεν έχω γράψει κάτι για τους καλησπεριστές. Όπου καλησπεριστές αυτοί που λένε καλησπέρα στις 12:00:01. Κάτι που μου φαίνεται εξωπραγματικό (και είναι). Που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια. Την πρώτη φορά που το συνειδητοποίησα ήταν σε ταξίδι. Πληρώνω τα διόδια (τότε δεν υπήρχε η διασύνδεση για να περνάμε από παντού μ' ένα μηχανάκι όπως σήμερα) και μου λέει η κοπέλα "καλησπέρα". Μου φάνηκε τόσο παράξενο, αλλά επειδή τόχα μάθει πως υπάρχει κι αυτή η κατηγορία, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κοιτάξω το ρολόι στο ταμπλό και βλέπω 12:05 (ή κάτι τέτοιο). Γέλασα μέσα μου, το σχολίασα όταν φύγαμε κι έμεινε η υπόθεση μέχρις εκεί.

Πάρκινγκ ΑμεΑ

Θα μπορούσα να το βάλω και σαν κουίζ αλλά έτσι κι αλλιώς είναι πανεύκολο. Όχι το τι δείχνουν οι παραπάνω φωτογραφίες. Νομίζω πως φαίνετ' εύκολα. Θέσεις για στάθμευση αυτοκινήτων αναπήρων δίπλα σε τουαλέτες σε αυτοκινητόδρομους. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Αλλά σε ποιο μέρος ή μάλλον σε ποια χώρα είναι τραβηγμένη η κάθε μία. Ή μάλλον ας το πάρω αλλιώς. Η μια είναι στην Ελλάδα κι άλλη στο εξωτερικό. Ας αφήσουμε το ποια συγκεκριμένη χώρα. Ομοιότητες και διαφορές είναι το ζητούμενο.

Σημερινή Γερμανία και κομμουνιστικά μνημεία

Όπως είναι γνωστό με την Γερμανία έχω πάρε δώσε. Πρώτα πρώτα έμεινα εκεί τρία χρόνια, γι' αυτό και ξεκίνησα με τα μπλογκ, πρώτα καθαρά με γερμανικά θέματα, αλλά όταν γύρισα που ξεκίνησα αυτό, τα θέματα Γερμανίας δεν λείψανε. Η πόλη που έμεινα πολύ είναι το Μόναχο. Από κει πήγαινα στο Άουγκσμπουργκ, τη Στουτγάρδη και το Μανχάιμ πολλές μέρες αλλά αυτό γινόταν για να κάνω μάθημα. Πήγαινα μέχρι το σχολείο που υπήρχε εκεί κι όταν σχόλαγα έφευγα πάλι για το σπίτι μου. Έμεινα σαν τουρίστας λίγο στην κάθε μια απ' αυτές αλλά δεν μπορώ να πω πως τις έχω γυρίσει πλήρως (αν και, δεν νομίζω πως έχουν και πολλά άλλα πράγματα να δω). Μετά το Μόναχο, η πόλη που έχω μείνει αρκετά είναι το Βερολίνο. Είτε ως τουρίστας τις εποχές εκείνες είτε ως επισκέπτης μετά το 2018 που μετακόμισε εκεί ο γιος μου. Και το Βερολίνο έχει πολλά πράγματα να δει κανένας. Έχω καταγράψει καμιά 80αριά σημεία και έχω δει κάπου τα μισά!

Καλαμάκια (π' ρουφούν)

Καιρό σκεφτόμουνα ν' αναφερθώ στα πάθη (μας) με τα καλαμάκια κι όλο τ' άφηνα. Παρόλο που είχα απ' όλων των ειδών για να βάλω εδώ. Αλλά πρόσφατα διάβασα πως ο Τραμπ θα καταργήσει τα χάρτινα (και θα ξαναφέρει τα πλαστικά; δεν έρχεται να του ξηγήσουμ' εμείς;) κι έτσι είπα να το ξεκινήσω. Πριν από κάμποσα χρόνια, λοιπόν, για να ρουφάμε τ' αναψυκτικά μας ή τις φραπεδιές μας κλπ είχαμε κάτι πλαστικά σωληνάκια, τα καλαμάκια. Στην αρχή ήταν μονοκόμματα, μετά γίναν σπαστά και μετά βγήκαν σε πολλά και διάφορα μεγέθη, ποικιλία σε μήκος και διάμετρο ανάλογα για τι είδος ρούφηγμα ήταν. Επίσης στην αρχή ήταν όλα μαζί, μετά άρχισαν να μπαίνουν σε ατομική συσκευασία, σε χαρτάκι και πιο ύστερα σε σελοφάν. Αλλά απαγορεύτηκαν. Να γλιτώσουμε απ' το πλαστικό. Αυτά στη φωτογραφία δεν είν' απ' τα παλιά. Είναι λαθραία, που τα έφεραν από γειτονική χώρα. Όπου δεν είχαν τέτοιες ευαισθησίες.