Καλαμάκια (π' ρουφούν)

Καιρό σκεφτόμουνα ν' αναφερθώ στα πάθη (μας) με τα καλαμάκια κι όλο τ' άφηνα. Παρόλο που είχα απ' όλων των ειδών για να βάλω εδώ. Αλλά πρόσφατα διάβασα πως ο Τραμπ θα καταργήσει τα χάρτινα (και θα ξαναφέρει τα πλαστικά; δεν έρχεται να του ξηγήσουμ' εμείς;) κι έτσι είπα να το ξεκινήσω. Πριν από κάμποσα χρόνια, λοιπόν, για να ρουφάμε τ' αναψυκτικά μας ή τις φραπεδιές μας κλπ είχαμε κάτι πλαστικά σωληνάκια, τα καλαμάκια. Στην αρχή ήταν μονοκόμματα, μετά γίναν σπαστά και μετά βγήκαν σε πολλά και διάφορα μεγέθη, ποικιλία σε μήκος και διάμετρο ανάλογα για τι είδος ρούφηγμα ήταν. Επίσης στην αρχή ήταν όλα μαζί, μετά άρχισαν να μπαίνουν σε ατομική συσκευασία, σε χαρτάκι και πιο ύστερα σε σελοφάν. Αλλά απαγορεύτηκαν. Να γλιτώσουμε απ' το πλαστικό. Αυτά στη φωτογραφία δεν είν' απ' τα παλιά. Είναι λαθραία, που τα έφεραν από γειτονική χώρα. Όπου δεν είχαν τέτοιες ευαισθησίες.

Και με τι θα αναπληρώσουμε το κακό πλαστικό; Με χαρτί. Όχι μόνο τα καλαμάκια αλλά και τα ποτήρια και τα πιάτα και δεν συμμαζεύεται. Που όμως σκέτο το χαρτί μουσκεύει. Οπότε είναι ντυμένο από μέσα με πλαστικό. Αλλ' αυτό είναι φιλμ οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Και με τα πιάτα τα ποτήρια κλπ πρόβλημα δεν αντιμετωπίζω, αλλά με τα καλαμάκια μεγάλο. Γιατί α) δεν έχω εμπιστοσύνη στα (έντονα) χρώματά τους -πως δεν είναι τοξικά και β) το εξωτερικό χαρτί μουσκεύει, η εσωτερική πλαστική επίστρωση αντέχει, αλλά το καλαμάκι διαλύεται.

Για το σπίτι βρήκα λύση σ' αυτά τα σκληρά καλαμάκια. Πλαστικά μεν αλλά για πολλές χρήσεις (και όντως πλένονται και ξαναχρησιμοποιούνται μια χαρά). Και πλένονται όχι μόνο με "ρέον ύδωρ" (με τρεχούμενο νερό) αλλά και με βουρτσάκι. Απ' αυτά που δίνονται με τα επόμενα.

Που είναι τα μεταλλικά. Το ανοξείδωτο μέταλλο είναι ό,τι καλύτερο για χρήση και έχω ακόμα στην τσάντα μου ένα, αν και έχω πολύ καιρό να το χρειαστώ. Βέβαια, είναι αρκετά φαρδύ. Το αγόρασα σε ειδικό σακουλάκι με συνοδεία βούρτσας που μπαίνει μέσα και καθαρίζει τα πάντα. Το μειονέκτημά του; Πως το μέταλλο είναι καλός αγωγός της θερμότητας, άρα όταν το βάζεις σε παγωμένο καφέ (ή χυμό κλπ) πας να τ' ακουμπήσεις στα χείλια σου και παγώνουν. Η λύση βρέθηκε με ένα κομμάτι καουτσούκ που έχει μπει στη μια του άκρη κι όλα καλά.

Αλλά όπως είπα, τελευταία δεν έχω ανάγκη το μεταλλικό. Γιατί τα καλαμάκια που μου δίνουν είναι πλαστικά. Σε ατομική συσκευασία που γράφει πάνω πως είναι "ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ 50 ΧΡΗΣΕΙΣ" και στα αγγλικά. Βέβαια, κανένας δεν πλένει τέτοια καλαμάκια, και δεν μου δίνουν την εντύπωση πως μπορούν να πλυθούνε, χώρια που όταν τα χρησιμοποιήσει κάποιος θα τα βγάλει απ' τη συσκευασία οπότε; Όμως τη δουλειά την κάνουν μια χαρά. Και τον νόμο κρατάμε (απαγορεύονται τα πλαστικά ΜΙΑΣ χρήσης) και το καλαμάκι της προκοπής έχουμε.

Φάε τη σκόνη μας Τραμπ. Έλα να σου μάθουμε πώς γίνονται οι σωστές δουλειές.

(Η περίπτωση θυμίζει την απαγόρευση στις πλαστικές σακούλες. Μπήκε περιβαλλοντικό τέλος 9 λεπτά. Στα μαγαζιά λοιπόν άλλαξαν το υλικό έβαλαν είτε "βιοδιασπόμενες" είτε πιο χοντρό πλαστικό ή δεν ξέρω τι άλλο και τις πουλάνε. Ως εμπόρευμα. Κι αφού δεν είναι απ' τις απαγορευμένες μιας χρήσεις, δεν εισπράττουν περιβαλλοντικό τέλος αλλά μόνο το κόστος τους -που μπορεί να είναι κι αυτό 9 λεπτά για ξεκάρφωμα, μπορεί λιγότερο να φαίνεται πως σου κάνουν χάρη, μπορεί όμως και παραπάνω, το καλό το πράμα κοστίζει.)