Ο φίλος Θανάσης έβαλε σήμερα στο ΦΒ τον παρακάτω σχολιασμό (να σημειώσω πως με τον Θανάση γνωριστήκαμε όταν δουλεύαμε κι οι δυο στο ελληνικό λύκειο της Στουτγάρδης -οπότε ξέρουμε τι γίνετ' εκεί).
Σχετικά με το θέμα (αφού τον πείραξα για την λατινογραφή της Στουτγάρδης) κι αφού διευκρίνισα (για όποιον δεν ξέρει πώς πάνε τα πράγματα εκεί) πως η πόλη έχει αυτό που λέμε "ελαφρύ μετρό" -υπόγειο στο κέντρο ενώ στην περιφέρεια όπου έχουν περιθώριο έχει αποκλειστική διαδρομή (σε τέτοιο κομμάτι η στάση της φωτογραφίας) ενώ αλλού είναι μέσα στο δρόμο, μαζί με τ' αυτοκίνητα (σαν τραμ)- σχολίασα πως τα πεζοδρόμιά τους έχουν ένα ικανό πλάτος ώστε και το στέγαστρο να χωράει και κόσμος να μπορεί να περπατήσει. Εδώ, συνήθως, το πλάτος είναι ίσα που να χωράνε οι άνθρωποι. Όπου υπάρχει στάση με στέγαστρο δεν μπορεί να περάσει κάποιος χωρίς να χρειαστεί να κάνει μανούβρα. Εκτός απ' τις στάσεις τα πεζοδρόμια τα κόβουν στύλοι φωτισμού, δέντρα, σκουπιδοτενεκέδες κ.ά.
Επίσης, συνήθως και να μπορεί να πάει κοντά ο οδηγός σταματάει σε απόσταση απ' το πεζοδρόμιο, ειδικά σε δρόμους με δυο λουρίδες, ώστε να μην τον προσπεράσουνε τ' αυτοκίνητα που περιμένουν 😀. Πώς θα καταλάβουν πως εκτελεί κοινωνικό έργο άρα έχει προτεραιότητα (ακόμα κι αν βγαίνει από στοπ -μου τόχουν πει κι αυτό). Εν τω μεταξύ, σε αρκετά σημεία έχει τοποθετηθεί προέκταση του πεζοδρομίου ώστε να μπορούν να πάνε κοντά σ' αυτήν (εκεί που δεν έχει χώρο να πάνε αλλιώς). Ε, ούτ' εκεί πλησιάζουν! (Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, σε πολλά σημεία είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα δίπλα στις στάσεις που δυσκολεύουν το πλησίασμα. Και μπορεί ο ΚΟΚ να προβλέπει αποστάσεις από στάσεις αλλά ποιος τροχονόμος ασχολείται με τέτοια πεζά πράγματα).
Ο Θανάσης έψαξε και βρήκε πως στην Ελλάδα υπάρχει νομοθεσία που προβλέπει ελάχιστο πλάτος πεζοδρομίου 1,5 μέτρο. Κι εγώ έβαλα την παλιά μου ανάρτηση σχετικά με το πώς διαμορφώνονται τα πεζοδρόμια στην πράξη. Μ' αρέσει που βάζουν και λουρίδες για τυφλούς που κάνουν μανούβρες γύρω από διάφορα εμπόδια (και "εμπόδια" π.χ. καπάκι νερού). Διευκόλυνση σου λέει.
Παρεμπιπτόντως, σήμερα το πρωί τράβηξα την παραπάνω φωτογραφία. Πριν διαβάσω το δικό του. Είναι κοντά στο σπίτι μου. Διάβαση πεζών με φανάρι. Που πίσ' απ' το τειχάκι - παγκάκι είναι μπόλικος χώρος για το σταθμό του μετρό αλλά και αφετηρία τριών γραμμών λεωφορείων. Το πλάτος του πεζοδρομίου φαίνεται. Μισό μέτρο με το ζόρι. Εννοείται πως για ανάπηρους δεν υπάρχει τρόπος ν' ανέβουν (που και ν' ανέβαιναν δεν χωράει ούτε καρότσι λαϊκής, όχι αναπηρικό). Κι επειδή κάποιος μπορεί να πει πως είναι τα δέντρα πίσω και πώς να κόψουμε τους αιωνόβιους ευκάλυπτους κλπ, αν έλλειπε το τειχάκι κι άφηναν ελεύθερη την πρόσβαση στον χώρο τότε όλα θα ήταν απλά.
Κι αυτό σε πεζοφάναρο (το λέω γιανα μην ξεχνιόμαστε).
Προσβασιμότητα στην πράξη, ρεεε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.